Over een drukke donderdag

Hebben jullie weleens dat je hoopt dat alles op een dag precies als gepland zal gaan, anders gaat het mis qua tijd? Zo'n dag is het vandaag. Ik sta nog voor zevenen samen met Rick op. 

Voor het ontbijt maak ik mijn cantharellen op en nu heb ik geen paddestoelen voor morgen. Nog een boodschap op mijn lijstje. Maar eerst begin ik aan mijn stappen.

Het is maar twintig graden en dat is heel koel voor de tijd van het jaar. De rook van de branden is ook even minder, gelukkig. Het hardlopen op de plaats gaat lekker en als Rick, ook veel vroeger dan gewoonlijk, klaar is om naar Starbucks te gaan ben ik al bijna halverwege mijn doel.

In Vienna hebben ze nog steeds niet alles wat wij in onze koffies willen. Dat betekent dat we weer naar Pan Am Center gaan. We missen het Pokemon Go spelen op die manier, maar het is wel dichter bij en kost dus minder tijd. 

Zodoende ben ik al voor negenen klaar met mijn 10000 stappen. Ik heb nog ruim de tijd om mijn boodschappen te doen voor ik naar personal training moet. Ik begin bij de H Mart, waar ik meer paddestoelen en yoghurt drank koop. Ik neem ook weer eens een pakje gebakken ansjovis mee. 

Dan rijd ik naar het centrum van Vienna voor een fles Rooster sap van Greenheart. Als ik een foto van het W&OD pad neem, hoor ik opeens mijn naam. Het is Mary Ellen, die net hardgelopen heeft met een vriendin. We praten even bij, maar niet te lang, want ik wil tijd hebben om naar personal training te fietsen. 

Dat lukt en Sharon heeft weer een krachtig half uur met gewichten voor mij. Op de terugweg fiets ik uiteraard langs de bloementuin en fotografeer wat bijtjes. Er vliegen ook prachtige vlinders rond, maar die blijven buiten telefoonlens bereik. 

Thuis haal ik de uitgebloeide bloemen uit onze geraniums. Dat is heel hard nodig! Verder geniet ik zo van alle tijgerlelies in de tuin! Ieder jaar zijn het er meer. Zoveel kleur, ik houd ervan. 

Dan is het alweer tijd voor de lunch en Rick en ik maken ieder een salade. Die van hem is heel anders dan die van mij. Rick heeft gewone sla, olijven, tomaat, augurk, kip en kaas. Ik geniet van baby boerenkool, artisjokharten, palmharten, mini paprikaatjes en kaas. Daarbij heb ik een heerlijke moot gerookte zalm, die ga ik vaker kopen!

Na het eten zou het makkelijk zijn mezelf te overtuigen mijn geplande kilometer zwemmen maar niet te doen. Maar ik heb mijn bikini al aan en besluit te zien hoe ver ik ga komen. Iets minder dan veertig minuten later kan ik kilometer nummer 21 in mijn app schrijven. 

Op weg terug naar huis kom ik Mary Ellen weer tegen. Twee keer op een dag, dat is ongekend. Zij wandelt met een van hun twee shelties. Wat een dociel hondje is dat vergeleken bij Orion. Maar Orion heeft "spunk", dit beestje reageert helemaal niet op mij. Soms denk ik dat een sheltie een goede volgende hond zou zijn, maar de Australische herders hebben ons hart helemaal veroverd.

Precies op tijd voor mijn kappersafspraak ben ik bij Lofty Salon. Carmen kleurt mijn haar bij. Dat was hard nodig, want mijn haar is, ondanks dat ik tijdens het zwemmen een hoed draag, toch heel veel lichter geworden. 

Als mijn haar gewassen is, zit mijn buurvrouw Susan in de stoel naast de mijne en wordt door Mona geknipt. Wij praten ook even bij, want zij zijn net terug uit Disney World en ik ben benieuwd hoe het daar nu is. Wij zullen in oktober weer gaan. 

Mijn haar duurt langer dan ik had gedacht en na afloop haast ik me naar Pro Nails 3. Daar knipt Phuong mijn nagels een stuk korter. Het waren hele klauwen geworden. Ik heb vandaag een groene bui en kies de groene glitters, die goed bij mijn groene topje en lange rok passen. 

Het is al na half zes als ik de auto in onze garage parkeer. Rick interviewt tot kwart voor zes kandidaten voor een baan bij Microsoft. We hebben gelukkig ons happy hour met Chuck en Christine al naar twintig minuten later verzet. 

Rick heeft de happy hour snacks al eerder gemaakt, crackers met zalmsalade. Ik maak mijn Rooster sap en bloody Mary mix mocktail en zet alles op in de basement. Om tien voor zes zijn we allemaal paraat en het wordt een gezellig uurtje babbelen. 

We zijn beiden zo moe dat we geen zin hebben ergens heen te gaan om te eten. Mijn favoriete afhaal eten is zonder twijfel de rijstloze "sushi" van Passion Fin. Rick wordt avontuurlijk en haalt Koreaanse gefrituurde kip hapjes. Ik probeer er een van en mijn mond staat in brand! 

En nu is alles vandaag keurig op zijn plaats gevallen! We waren wat verlaat voor het happy hour, maar verder ging de dag precies zoals ik het gepland had. Gelukkig is morgen een veel rustigere dag (hopelijk). 

Fiona was gisteren alweer vier weken oud (en morgen een maand)! Wat een verschil met toen wij haar zagen! Het is zo'n wakker kindje nu, soms een beetje te wakker volgens Katja. Om twee uur 's nachts is dat schattige snoetje nog steeds heel lief, maar zou je wel heel graag willen dat het ging slapen!