Over een verrukkelijke vrijdag

De zon schijnt weer nadat Elsa ons verlaten heeft. Het is dus makkelijk vroeg opstaan. Ik maak mijn ontbijt en zoals altijd op vrijdag maak ik daarmee de tomaten, paddestoelen en dit keer ook de eieren op. Het is veel te nat om buiten te eten, helaas, want een aangename temperatuur. 

Terwijl Rick zich klaarmaakt begin ik zoals zo vaak aan mijn stappen en heb er al meer dan vijfduizend bij elkaar voor we naar Starbucks vertrekken. De bloemen zijn zo mooi nat, voor de zon erop schijnt en ze opdroogt, neem ik een heel aantal foto's. Druppels geven een ander perspectief.

Marj zorgt er bij Starbucks voor dat de koffies perfect zijn als ze ons worden aangereikt. Thuis maak ik mijn stappen af en ga dan een wandeling langs de mooie tuinen in de buurt maken. Ik vind het op het moment erg leuk insecten te fotograferen. Vooral de mooie groen met zwart wit gestreepte "zweet"bij is een perfect onderwerp. 

Als ik terugloop hoor ik mijn naam. Rick heeft ook een korte wandeling gemaakt om te kijken hoe het met het omzagen van het bos aan de overkant gaat. We worden door een van de werkers weggebonjourd, want ze gaan net een van de over de weg hangende bomen neerhalen. Onvoorstelbaar hoe makkelijk dat gaat met zo'n grijpmachine. Het lijkt wel een kwaadaardig monster!

Het wordt steeds lichter in dat gedeelte wat allemaal bos was. Voordeel is wel dat we nu verkeer voor de grote bocht kunnen zien aankomen. Dat was iedere zomer toch wel gevaarlijk. Ik probeer de kleine voordelen te zien, want vind het (en ben niet de enige) zonde dat alles neer moet worden gehaald.

Het is vrijdag en dan gaat Rick ook zijn lunch halen, want hij heeft het nooit zo druk aan het einde van de week. Voor mij wordt het een bloemkoolrijst bowl met harissa zalm van Zoe's Kitchen en Rick houdt het bij zijn gewoonlijke Cava salade. 

Na het eten loop ik naar het zwembad. Zodra er gefloten wordt dat alle kinderen onder de vijftien een kwartier het water uit moeten, ga ik mijn eerste twintig baantjes trekken. Ik heb besloten het vandaag op te breken, want dat is minder druk op mijn schouders. 

Bij de tweede kinderpauze zwem ik dus nog eens twintig banen en heb zo mijn kilometer voor vandaag binnen. Tijd om lekker te ontspannen en wat te lezen, maar de muziek staat zo hard en het is Country wat ik vreselijk vind, dat ik me niet kan concentreren. Na mijn vriendelijke vraag of het wat zachter kan wordt dat ook het geval. 

Na een half uur lezen denk ik gerommel te horen. Dat is moeilijk te onderscheiden van het lawaai van de vallende bomen, zagen etc. Een blik op mijn radar app laat zien dat mijn gehoor nog heel goed is. Ik haast me naar huis en ik heb me nog niet eens droog aangekleed als de eerste druppels al vallen. 

Mijn teennagels zien er erbarmelijk uit. Ik ben eigenlijk nog boos over de laatste keer bij Pro Nails 3, toen de eigenaar me, ondanks dat ik een afspraak had, liet wachten voor mijn tenen en toen maar besloot er een extra laag van de al bestaande nagellak op te doen. Dat zag er al meteen verschrikkelijk uit. 

Na wat navraag besluit ik een van de vele andere nagelsalons in Vienna eens te proberen. Cherry's Salon bestaat al decennia, maar ik ben er nog nooit geweest. Door een plensbui loop ik erheen. 

Het is er heel schoon, de nagellak staat op kleur gesorteerd en het ziet er netter uit dan bij Pro Nails. Ik moet ook mijn handen met hand sanitizer schoonmaken en mondkapjes zijn verplicht. 

Voor de verandering kies ik geen glitter, waarvan ze sowieso nauwelijks iets hebben. Geel lijkt me weleens een vrolijke kleur. De taalbarriere is hier wel erg groot vind ik, ik ben altijd blij dat Phuong goed Engels spreekt. 

Op de website van Cherry's Nails had ik gezien dat ze kunst op nagels doen. Ik vraag daarnaar, want dat lijkt me leuk voor mijn grote tenen. Die "kunst" blijken stickertjes te zijn, die op de nagels worden geplakt. 

Grappig, hoor, zo'n vlindertje, maar dat kan ik zelf ook en ze plakt de vlinder op mijn rechterteen ondersteboven. Ik moet er wel om lachen, maar dit had ik niet in gedachten. Kortom, nette teennagels, maar deze salon is geen vervanging voor Pro Nails. Ik ga er meer proberen, ze zitten hier praktisch op iedere hoek.

De regen is net afgelopen als ik weer naar de auto loop. Rick en ik gaan even in de bar zitten, ik met mijn groentesap en bloody Mary mix drankje en hij met een biertje. We gaan bedenken waar we vanavond gaan eten. Voor mij is het moeilijk het bijzondere eten van gisteravond te evenaren.

We kijken elkaar aan en komen met dezelfde gedachte: Cafe Renaissance! We gaan Saeed een bezoek brengen. Hem kennen we al meer dan twintig jaar, we aten met Saskia als driejarige al in dit restaurant. Saeed is een van de vriendelijkste mannen, die wij kennen. 

We worden dan ook als ware vrienden begroet en krijgen een leuk tafeltje. Ik heb mijn keuze snel gemaakt en bestel mijn favorieten: de oesters met spinazie in Pernod saus, gazpacho en een met krabsalade gevulde avocado. Allemaal even lekker, Rick smult ook van zijn rundvlees gerecht (voor mij ziet dat eruit als draadjesvlees).

Saeed zou Saeed niet zijn als hij ons niet aanbood Ierse koffie te maken. Dat is zoals altijd een hele productie met veel vuur en verschillende likeurs. Het moet gezegd dat het werkelijk de lekkerste Ierse koffie ooit is! 

Voldaan rijden we huiswaarts en zien een mooi gekleurde lucht. En dan opeens een hert dat vlak voor ons oversteekt. De wandelaars aan de overkant kijken even en lopen dan gewoon door. Rick en ik niet, wij vinden het nog steeds speciaal om zomaar een hert zo vlakbij te zien. Ze kijkt als ik haar roep, maar komt niet dichterbij. Zo tam zijn ze gelukkig ook weer niet. 

Tot slot kan ik het niet laten een paar foto's van onze steeds meer wakkere kleindochter te laten zien. Ik merk aan Katja een hernieuwd zelfvertrouwen na het bezoek aan de lactatiekundige. Fiona doet het helemaal prima met Mommy's melk! Allemaal een heel fijn weekend gewenst!!