Over een magnifieke maandag

We hebben heerlijk geslapen en Rick staat al om tien over half zeven op. Dat is me te gortig en ik blijf nog een half uurtje liggen. Dan maak ik mijn ontbijt van drie soorten paddestoelen, tomaat en een eendenei. Ik ga die af en toe wel weer kopen, want ik vind ze heerlijk.

Buiten op het deck is het zo vroeg 's ochtends goed toeven. Ik hoor de vogels zingen, de cicade concerten (de zomercicaden zijn er nu) en het klateren van ons watervalletje. Het is genieten. 

Rick en ik gaan onze koffies weer bij het Pan Am Center halen. Daar hebben we ook Pam anti-aanbak spray nodig van Safeway. Handig om twee vliegen in een klap te slaan, maar ik hoop dat het cafe in Vienna snel weer alles in voorraad heeft. 

Met mijn koffie ga ik aan mijn cardio. Tegen de tijd dat ik naar personal training moet, heb ik meer dan 9000 stappen bijeen. De rest komt vanzelf wel. Ik fiets naar Sharon en het is zo warm dat ik druip als ik er aankom!

Dan is het wel heel fijn om airconditioning in de garage te hebben. Sharon heeft altijd weer een andere routine klaar voor mij. Alleen het einde is altijd hetzelfde met een minuut planken. Als Sharons volgende klanten komen neem ik afscheid tot donderdag.

Op de terugweg besluit ik eens een andere route te nemen. Die lijkt in een doodlopende straat te eindigen, maar dan zie ik dat het de ingang van Cunningham Park is. Opeens bevind ik me in een bos. Het is niet groot, maar wel een oase van rust. 

Verder kan ik het niet laten nog een foto van een bij te maken. De echinacea bloeit lang, maar is nu aan het einde van de bloei. Gelukkig zijn de vlinderstruiken nu in volle bloei. 

Thuis neem ik een verfrissende douche, heel hard nodig. Daarna ga ik naar Whole Foods om te bedenken wat we vandaag en morgen zullen eten. Ik neem ingredienten voor mijn lunch salade mee. Rick heeft al wat hij nodig heeft. 

Alweer heeft Rick een hele week vol training en meestal wordt er dan tijdens de lunchtijd hier doorgegaan. Ik heb het allang opgegeven te proberen Rick een echte lunchpauze te doen nemen. Heel soms doet hij dat, maar meestal eet hij aan zijn bureau. 

Mijn salade bestaat uit baby boerenkool, mini komkommertjes, palmharten, artisjokharten en gepekelde geraspte worteltjes. Die laatsten maken het niet nodig om een dressing te gebruiken. Ik heb er een moot gerookte zalm bij, zo zacht en smakelijk!

Tijd om me klaar te maken voor het zwembad. Ik loop er met mijn buurvrouw Nadia heen. Zij en haar drie kinderen zijn er iedere dag. Het doet me denken aan toen onze kinderen klein waren en we bijna elke middag met lunch naar het zwembad gingen. Het was de perfecte manier om ze lekker moe te krijgen.

De banen zijn leeg en ik begin meteen maar aan mijn eerste kilometer zwemmen. Terwijl ik mijn baantjes trek, zie ik dat Maria naast me is gaan zitten. Zij voelt zich mentaal helemaal niet fijn. Het gaat met haar moeder bergafwaarts en Maria heeft het gevoel geen zomer gehad te hebben. Best zwaar als je twee banen hebt zodra de vakantie voorbij is. 

Als Maria aan haar drie kilometer zwemmen begint, denk ik ook nog twintig baantjes te gaan trekken. Dat worden er dertig en dan toch ook nog maar tien om de kilometer af te maken. Ik zou wel meer willen doen, maar met al het sporten vanochtend lijkt het me beter niet te overdrijven.

Tegen zessen ga ik huiswaarts. Rick en ik maken het avondeten. Hij grilt de zalmburgers en ik zorg voor de spinazie en de broccoli en kaas "tots". Het smaakt allemaal prima. Mijn zalmburger is met dille en Ranch saus gemaakt en ik vind hem lekkerder dan sommige anderen, die ik heb geprobeerd. Rick houdt niet van Ranch en heeft teriyaki en Koreaanse bbq.

We zijn net klaar met eten als het eindelijk begint te plenzen. We hebben de regen hard nodig en nu hoef ik de geraniums morgen geen water te geven. Het koelt verder niets af, het zal morgen weer 35 graden worden. Tijd om Olympische Spelen te kijken, het is 13 uur later in Tokyo.