Rick staat keurig om zeven uur op, ik volg niet veel later. Met de lamellen open ben ik veel vroeger wakker. Dat is fijn, want ik wil optimaal van de zomerse dagen genieten.
Mijn ontbijt bestaat weer uit ei, tomaat en paddestoelen. Ik heb het gemist! Terwijl Rick zich aankleedt begin ik vast aan mijn stappen. Met deze warmte is het beter daar vroeg aan te beginnen. Ik heb meer dan een derde bij elkaar als we naar Starbucks vertrekken. Wonder boven wonder is de nitro brew perfect vandaag.
Nog voor negenen zijn we terug, dus Rick zit ruim op tijd achter zijn computer. Ik ga verder aan mijn stappen op het deck. Opeens hoor ik een enorme klap van een boom, die omvalt. Dat is de eerste van vandaag, want de rest van de dag wordt het bos tegenover ons neergehaald.
Zo zonde, ik heb met de dieren, die steeds minder leefomgeving hebben, te doen. Geen wonder dat de herten de tuinen heerlijk vinden. Met die geluiden op de achtergrond heb ik nog voor tienen mijn stappen bijeen.
Om de een of andere reden voel ik me vandaag niet zo happy. Ik mis mijn rondleidingen, ik mis even naar Katja en Fiona over te kunnen wippen, ik mis Kai, kortom een ware pity party zoals we dat hier noemen. Het moeilijkst vind ik het niet weten, wanneer die dingen weer kunnen.
Gelukkig heb ik om half een mijn virtuele lunch met Judith en dat leidt mijn gedachten helemaal af. De anderhalf uur vliegen voorbij. Dan maak ik me klaar om naar het zwembad te gaan.
Mijn doel vandaag is veertig banen zwemmen, een kilometer dus. Mijn zeer ambitieuze doel is om deze zomer vijftig kilometer te zwemmen. Of ik dat ga halen is de vraag, maar ik werk er in ieder geval naartoe. De eerste drie kilometers zijn gezwommen.
Rick komt na zijn werk ook nog even zwemmen. Tegen zessen lopen we terug naar huis. Daar heeft de post een verrassing gebracht: een heel lieve mok met een foto van Katja en Fiona en "Fiona's Omi's Favorite Coffee Cup" erop. Zo attent, alleen heb ik geen idee wie hem heeft gestuurd! Hopelijk vind ik dat via Facebook uit, zodat ik persoonlijk kan bedanken.
Voor ik de komkommersalade ga maken, besmeer ik een paar crackertjes met zalmsalade voor Rick en mij. Ik draai me even om en weg is een van de crackertjes! Orion ziet er heel schuldig uit. Hij wordt steeds beter in ongemerkt eten stelen. Gelukkig las ik bij een Facebook groep dat hij niet de enige Australische herder is, die dat doet.
Intussen krijg ik een uitnodiging om mijn favoriete Facebook groep Vienna VA Foodies (waar ik ook de wijnbedels in adverteer) te helpen modereren. Dat is een grote eer voor mij, want de oprichtster Lydia is heel kieskeurig. Ik vind het vooral heel leuk om zo meer met de gemeenschap in Vienna bezig te zijn zonder fysiek iets te moeten doen wat me als snel teveel is.
Ons avondeten wordt kipsate met kerriesaus, bloemkoolrijst en komkommersalade. Ik moet toegeven dat het niet mijn favoriet is. Ik denk dat de kerriesaus geen goede vervanging voor pindasaus is. Morgen weer een dag, dan zullen we van Indonesie naar Mexico gaan qua eten.
Nu nog even wat shows kijken en dan naar bed, hopend dat ik niet weer zo'n nachtmerrie over Katja en Fiona ga hebben als gisternacht! Het was er zo een, die me nu nog steeds niet lekker zit.
7 reacties:
Kan me voorstellen dat je soms down bent, vooral over de onzekerheid wanneer je de kinderen weer kunt/zult zien. Jullie hebben Kai al zo lang niet fysiek gezien!!
Ik ben benieuwd waarom je de saté met kerriesaus maakt?
Wat een uitdagend doel om zoveel km te zwemmen, ik hoop voor je dat dat gaat lukken, fingers crossed !
Fijne dag.
Lastig dat je zoveel onzekerheden hebt over wanneer je de kinderen weer kunt zien. Kan me dat heel goed voorstellen dat dat verdrietig is.
Succes met je zwemdoel!
Wat een lieve coffee mug.
Het is ook een moeilijke tijd en dan niet dicht bij je kinderen (en kleindochter) kunnen zijn maakt het nog moeilijker. Logisch dat je daar af en toe verdrietig over bent.
Hoe gaat het met Kai? Kunnen ze hun leven in Frankrijk weer een beetje oppakken?
En bevalt het Saskia in Boston?
Wat een eer om gevraagd te worden als moderator. Leuk om je op die manier bezig te houden met je geliefde woonplaats.
Leuk die mok. Ik kan me voorstellen dat je wil weten wie dat cadeau heeft gedaan. Hopelijk kom je er achter.
Ze kunnen het dus wel bij de Starbucks! Ergerlijk hoor.
Wat erg al die bomen die gekapt worden en wat zielig voor alle dieren die daar leefden.
Succes met het zwemmen, het zijn aardig wat kilometers die je wilt maken.
Wat lief die mok, zou die niet door Katja zijn gestuurd?
Ik hoop dat je geen rare dromen hebt gehad.
Fijne woensdag!
Hier ook van die down momenten. Het duurt ook zo lang voor die travalban wordt opgeheven.
Zou graag ik November naar Cathy toe willen. Ze hebben trouwens een moedig besluit moeten nemen om hun oudste hond te laten inslapen. Buffy was al 15 jaar en had nogal wat problemen.
Bij het laatste bezoek aan de dierenarts gaf ze hen nog 2 dagen. Ze hebben haar thuis laten inslapen i.p.v in de kliniek. Dat vonden ze zo'n koude bedoening omdat ze dat met de katten hebben meegemaakt. Dat is dan wel even slikken zoals je zelf ondervonden hebt. Helaas zal ik de spontane begroeting van die lieverd moeten missen.
Wat een leuke en lieve mok heb je gekregen. Dat maakt je dan weer blij,
Geniet van het mooie weer want hier is het maar kwakkelen.
Groetjes Wil
Zo jammer van al die bomen die gekapt worden, arme dieren.
Ik kan me goed voorstellen dat jij de kinderen en kleindochter mist.
Daarbij ook geen rondleidingen op dit moment.
Ik mis mijn werk al geniet ik ook wel van de vrije tijd.
Alleen wil de zomer hier niet zo vlotten, ik ben jaloers op het mooie weer bij jullie.
@Reny - Ik dacht laat ik eens wat anders doen, geen succes duidelijk, ha ha.
@Sophie - De ene dag gaat het beter dan de andere, ik probeer positief te blijven en te denken dat het ooit allemaal weer redelijk "normaal" gaat worden.
@Petra - Met Kai en Raquel gaat het prima. Ze hebben geen restricties meer en Kai heeft veel vertaalwerk. De hoop is dat Kai (en hopelijk Raquel) hier ergens einde zomer/begin herfst kunnen komen. Saskia is net begonnen met school, tot nu toe gaat het goed, maar ze heeft pas twee klassen gehad.
@Anja - Inmiddels weet ik dat de mok van mijn vriendin Annette kwam.
@Wil - Kan me helemaal voorstellen dat jij het moeilijk vindt! Op een gegeven moment moeten de grenzen toch weer open gaan.
@Anja - Dat weer maakt veel goed, ja, we leven zoveel mogelijk buiten (hoewel het vandaag met 35 vochtige graden af en toe wat teveel werd).
Een reactie posten