Over van alles en nog wat

Het is wel weer even afkicken een dag zonder Fiona. Ik wacht met smart tot Katja haar verslag van de nacht uitbrengt. Wij staan veel eerder op dan zij, dus het is even geduld hebben.

Het heeft gisteravond enorm huisgehouden met twee tornado's in onze directe omgeving en veel schade aan bomen op de National Mall in Washington. Velen zitten zonder stroom, dus ik ben blij dat het bij ons enkel aan en uit flikkerde. 

Dit was zo'n onweer dat ik nooit meemaakte in Europa, enkel hier. Het is moeilijk de intensiteit te beschrijven, maar 120km/u wind hier en 144 km/u in het ergste gedeelte is niet voor de poes. Ik ben niet vaak bang, maar bij zulke onweren toch wel een beetje.

Het miezert nog als we op pad gaan. We halen koffies en ontbijt van Nick bij Starbucks. Die zou zo de rol van Iejoor goed kunnen spelen, hij klinkt precies zo! Terwijl we eten en drinken gaan we wat Pokemon Go spelen in Vienna. 

Dan rijden we naar de nieuwe Lidl vlakbij. Die is eergisteren geopend en we zijn heel nieuwsgierig. Het is een grote, nette zaak en er zijn wat unieke dingen. We zullen hier zeker teruggaan, maar zijn wel teleurgesteld dat er maar heel weinig typisch Duitse dingen te krijgen zijn. Ik had tenminste wat worstjes of desserts of zo verwacht. Er is wel wat in de vrieskast, maar veel minder dan je zou denken. 

We halen onze wijn- en bierbestelling op bij Total Wine en dan is het tijd voor sporten. Het deck is nat, maar het is opgehouden met regenen, dus ik doe daar mijn stappen op. Het is altijd fijner buiten te sporten. Een uur en een kwartier later zijn mijn 10000 stappen behaald.

Tijd om uit te pakken, want voor het eerst in weken hebben we geen reisje in het vooruitzicht. Zodra we daar klaar mee zijn is het tijd om aan de lunch te gaan denken. We halen eerst wat boodschappen van de Giant. 

In datzelfde winkelcentrum bestelt Rick lunch van de Souvlaki Bar, een Grieks restaurant. Ik houd het vandaag bij een van mijn Subway salades. Die groentes kan ik goed gebruiken. We eten op het deck en Orion doet allerlei kunstjes voor Rick om stukjes pita te krijgen. 

Mijn VLINDR is vies na al die lange autoritten en we willen hem schoon hebben om de schade van mijn ongeluk duidelijk zichtbaar te hebben. We rijden dus door de wasstraat en gaan dan naar de garage voor de reparatie schatting.

Alles behalve ons eigen risico wordt door de verzekering betaald en dat is maar goed ook. De schade aan mijn auto bedraagt maar liefst $3000! En dat allemaal omdat iemand niet in zijn baan kon blijven. Ik baal er nog steeds flink van!

Van Katja hebben we een autostoeltje en daarbij behorend onderstel om een wandelwagen te maken gekregen. We gaan hem in elkaar zetten, zodat we dat alvast weten. Dat vergt nog wel wat puzzel werk, want de handleiding is niet erg duidelijk. Nu hebben we het door en kan Fiona hier ook in de auto en rondgewandeld worden. 

Het arme kindje was vanochtend helemaal niet happy en Katja was een beetje ten einde raad. Het kan zo moeilijk zijn met een ontroostbare baby, ik herinner het me nog steeds! 

Gelukkig kalmeerde het allemaal na een aantal uur en konden Katja en Kevin vandaag hun eerste wandeling buiten met Fiona maken. Het meiske sliep heerlijk in haar kinderwagen. Zo handig tegenwoordig, de autostoel en haar wandelwagentje kunnen op hetzelfde onderstel. Wij hadden alles nog apart.

Wij willen graag de wedstrijd Belgie-Italie zien en gaan daarvoor naar de nieuwe Britse pub, Hawk & Griffin. Dit is voor het eerst in meer dan een jaar dat we aan een bar gaan zitten met mensen minder dan anderhalve meter van ons vandaan. Het voelt toch wel vreemd.

De wedstrijd gaat niet zoals wij die gewenst hadden, maar verder is het een succes. We delen de mini fish & chips zonder chips en dat smaakt voortreffelijk. Tegen vijven rekenen we af en gaan naar onze volgende bar. 

Mijn nieuwe favoriete mocktail: Spuitwater met cranberrysap

De volgende stop is B Side. Daar zijn we blij de bartender Jag weer te zien na meer dan een jaar. Het is echter niet zoals voorheen. Jag werkt nog bij drie andere bedrijven om de puntjes aan elkaar te knopen en denkt niet dat hij hier gaat blijven. De eigenaren zijn volgens hem te terughoudend en krijgen zo hun vroegere trouwe klanten niet terug. 

Wij kunnen het daar wel mee eens zijn. Wat wij ooit zo leuk en anders vonden hier is er niet meer. Ze hadden een heel uitgebreide bierlijst, nu zijn er maar een paar keuzes. Ook kunnen we niet meer zelf kiezen welke charcuterie en vinden dat echt een misser. 

We betalen veel geld voor een bord met weliswaar veel vlees, maar het meeste salami. De varieteit was juist wat het de moeite waard  maakte, jammer! Jag weet ook niet of dat ooit terug gaat komen. Rick vindt het lekkerder dan ik, want ik ben niet zo'n salami fan. 

Gelukkig is ons derde restaurant Parc de Ville, mijn favoriete Franse restaurant vlakbij. Hier delen we de gerookte zalm rillettes, de aardbeien gazpacho en de kippenlevermousse. Allemaal zijn ze even lekker!! De helft gaat mee naar huis om later van te genieten. 

We zijn het erover eens dat zo van het ene naar het andere restaurant te gaan om voorafjes te eten iets is wat we vaker willen doen. We hebben nog allerlei andere keuzes en zo blijft dat dan interessant. Eens te meer prijs ik ons gelukkig om in dit heel internationale gebied te wonen.

Tot slot kijk ik even vijftig jaar terug. Vandaag zijn mijn jongste tante (zus van mijn vader) en oom vijftig jaar getrouwd. Het was mijn eerste keer om bruidsmeisje te zijn en ik ben het slechts een keer meer geweest voor een vriendin in de VS vele jaren later (hier in de VS zijn bruidsmeisjes volwassen). 

Samen met mijn nichtje, twee maanden jonger dan ik, mochten we de sleep van mijn tante (slechts 11 jaar ouder dan ik) dragen. Mijn tante zond me onderstaande collage toe. Dat dat al zo lang geleden is! We hebben elkaar alweer vele jaren niet gezien, maar de herinneringen blijven.