Over een mooie maandag

Het loopt al bij half negen als ik wakker word van Rick, die boven komt om te douchen. Ik baal enorm, want zo is er een uur van mijn dag weg. Mijn doel is om half acht op te staan. Ik vraag Rick om me voortaan, als ik om acht uur nog niet beneden ben, wakker te maken. 

Dat belooft hij te doen. Terwijl Rick zich klaarmaakt, maak ik mijn ontbijt. Het belooft weer een warme dag te worden en de gladiolen zijn nu aan de beurt om te bloeien. Grappig, hoe verschillende bloemen hun entree maken als anderen weer bijna uitgebloeid zijn. 

Intussen is mijn ontbijt gebakken en ik vul mijn bord met een gebakken eendenei, cantharellen en tomaat, allemaal van de markten dit weekend. Het eendenei smaakt romiger, dan een kippenei, en het eiwit lijkt ook wat steviger. Ik vind het erg lekker en de paddestoelen zijn ook een grote traktatie.

Omdat ik zo laat opstond heb ik dus nog helemaal geen cardio gedaan voor we naar Starbucks vertrekken. Ik heb op maandag om tien uur personal training en kan nog net tien minuten op de plaats hardlopen. Dan fiets ik naar Sharons huis. 

Ze zijn nog steeds niet klaar met het asfalteren van haar pleintje, dus ik ben blij met mijn fiets, want er is geen plaats om te parkeren. Sharon heeft weer een goed half uur met gewichten voor mij. Als ik klaar ben, mag ik als eerste over het verse asfalt rijden, ze zijn er net klaar mee.

Op de weg terug moet ik altijd even stoppen bij de mooie tuin op de hoek van de straat achter ons. De echinacea en andere planten trekken zoveel bestuivers aan! Een plant krioolt van de honingbijen, de andere zit vol met schattige pluizige bijtjes en vlinders. 

Deze tuin wordt duidelijk ook door anderen bewonderd. Voor de tweede keer al zijn er een paar Koreaanse dames, die in mooie bloemenjurken gekleed foto's van elkaar maken. Als ik aanbied een foto van hen beiden te maken wijzen ze dat af. Ik ben er niet zeker van of ze begrijpen wat ik bedoel, want ze spreken geen Engels.

Thuis maak ik mijn tienduizend stappen af en doe mijn dagelijkse Duolingo en breintraining lessen. Gewoonlijk ben ik daar veel vroeger mee klaar, maar door mijn late opstaan is het al na twaalven. Ik douche en haal dan een salade van Panera.

Dat heb ik al een tijdje niet gedaan en het is weer eens wat anders. Alleen is hun kip vreselijk taai en dan heb ik moeite kip te eten. Het is al met tegenzin dat ik het terug in mijn dieet heb gelaten en dit helpt niet. Volgende keer dus geen kip meer bestellen. 

Na het eten loop ik naar het zwembad. Daar kom ik Lois tegen en we praten even gezellig bij. Als het pauze is voor de kinderen onder vijftien neemt Lois afscheid en ik begin aan mijn baantjes. Het gaat zo lekker dat ik vandaag alle veertig achtereen zwem. Dat is kilometer nummer negen. 

De rest van de middag lees ik in mijn leuke boek. Verder ga ik iedere kinderpauze het water weer in en krijg zo mijn 250 stappen per uur ook binnen. Voor de derde keer achter elkaar ben ik zo 9 van 9 uren actief geweest. 

Om half vijf loop ik terug naar huis en maak me klaar voor het eerste happy hour met Sara in meer dan anderhalf jaar. We hebben natuurlijk wel via Facebook en een enkele Zoom contact gehad, maar in persoon is het natuurlijk veel leuker.

We nemen plaats aan de bar bij Gyu Shige en bestellen een aantal voorafjes. Sara houdt het bij sashimi, wat van mijn salade. Ik vind de uni shots zo lekker, zeeegel met st. Jacobsschelpen in een heerlijke bouillon. Ook de andere gerechten zijn zo speciaal. Dit is zeker een van mijn favoriete restaurants nu!

Sara wil na het eten nog even naar Poffy om een van hun speciale poffy's te proberen. Poffertjes heruitgevonden en Sara bestelt de red velvet met chocolade chips. Rick sms-t dat hij dat ook wel wil. Lilian, de eigenaresse, begroet me als een oude bekende.

Rick komt me ophalen en praat ook even bij met Sara. Dan nemen we afscheid van Sara. Volgende maand zullen we nog een happy hour doen. Er zijn nog een aantal restaurants hier, die Sara niet heeft geprobeerd. 

Thuis neem ik ook een hapje van Ricks red velvet poffy's. Het is een verrassende smaak, want helemaal niet zoet. Ik vind het lekker. Er is niets vergelijkbaars op de markt dat ik weet. 

Poffy's grote probleem is dat het lang duurt om een bestelling (acht minuten per bestelling) te maken en met mensen in de rij wordt dat steeds langer. Ik las in recensies dat sommige mensen een uur moesten wachten en dat is zelfs een heerlijke poffy niet waard. Ik hoop dat Lilian daar een oplossing voor kan vinden. 

Na deze culinaire escapades ben ik moe en voldaan. Ik ben vandaag ook fysiek zoveel bezig geweest. Waarom kan het niet altijd zomer zijn? Ik realiseer me steeds meer dat ik in de zomer zo gelukkig ben, want ik voel me goed. Misschien moeten we toch ooit gaan denken aan de winter in een warmer oord door te brengen. Maar zeker niet permanent, ik vind het hier veel te fijn wonen!