Over nog even knuffelen met de kleinkinderen en een rondleiding

Zaterdag

Het is deze week ons streven om voor achten op te staan. Zo ook vanochtend, Rick maakt thee en ik koffie. Daarna zijn we rap klaar en ingepakt en om half negen zijn we al op weg naar Starbucks.

Daar halen we koffies, een broodje voor Rick en een muffin voor Fiona. Katja en ik eten liever van Joe's Bagel vlakbij. Katja heeft een bagel met ei en kaas en ik een eiwit omelet met heel veel groente, zo lekker!

Als we allemaal klaar zijn met eten nemen Rick en ik Fiona mee naar het aquarium. Zij vindt het heel moeilijk om Katja en Kevin te laten gaan, maar na een tijdje ziet Fiona toch wel naar de "animals" uit. 

Er lopen drommen mensen richting het aquarium en we kunnen nog ternauwernood een parkeerplek vinden. We vrezen grote drukte, maar het blijkt een padvinderevenement te zijn om het strand schoon te maken. 

In het aquarium valt de drukte heel erg mee. Fiona herinnert zich nog veel van een paar maanden geleden toen ik haar hierheen nam. Ze is weer zeer gecharmeerd van de zeehonden en ook de pinguins zijn leuk. 

De fotoautomaat is nog interessanter dan de dieren

Zoals altijd moeten we door de winkel om naar buiten te gaan en natuurlijk vindt Fiona een leuke zeehond met baby. Volgens mij zijn Rick en ik verantwoordelijk voor haar hele speelgoeddieren verzameling. 

De tijd gaat weer heel snel en we bestellen lunch van Tony's. Zodra Fiona het ziekenhuis ziet wil ze naar haar Mommy en Daddy. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar helaas mogen broertjes en zusjes niet in de NICU. 

Rick haalt ons eten op en dat duurt heel lang. Intussen wordt Fiona steeds verdrietiger. Ik heb zo met haar te doen! Ik app Katja dat het beter is als Kevin naar buiten komt en Fiona overneemt. Zij heeft hem nu echt nodig. 

Terwijl Kevin en Rick dat coordineren ga ik met Katja's eten naar de NICU. Zij heeft Nico op haar buik dus de lunch kan in een aparte kamer blijven. Nico is een beetje geel wat normaal is bij premature babies. Hij wordt natuurlijk heel goed in de gaten gehouden.

Katja en Kevin hebben vanochtend met de NICU dokter gesproken. Het was een beetje een domper voor hen om te horen hoeveel er nog moet gebeuren voor Nico naar huis mag. Voor zijn geboorte werd een NICU verblijf van twee tot drie weken voorspeld en dat lijkt het ook te gaan worden. Het is wel goed om de realiteit te weten en de hoop is natuurlijk dat Nico toch eerder naar huis kan. 

Het is zo'n schattig baby-tje. Katja mag zijn luier verschonen en hem dan in een pakje kleden. Daar is Nico klaarwakker bij en de verpleegkundige legt hem in een fotogenieke houding. Daarna gaan we naar beneden waar Rick op ons wacht.

 

Rick heeft zijn salade al gegeten en ik eet de mijne met Katja en Kevin. Het is al kwart voor drie en ons doel was om om half drie richting Virginia te vertrekken. We nemen afscheid van Katja en Kevin en helaas niet van Fiona, die haar middagslaapje doet. 

Het zal wel niet lang duren voor we hier terug zijn. Zeker voor mij niet, want ik kan Katja goed bijstaan. We zullen nog even zien wanneer ik weer naar New Jersey zal rijden. Ik heb de komende weken een aantal rondleidingen en die wil ik als het enigszins kan doen. 

De rit naar huis verloopt voorspoedig tot we op de ringweg van Washington zijn. Daar staat zoals altijd een file, maar we komen toch nog voor zevenen thuis. Natuurlijk is Orion dolblij, maar Zorro heeft ons duidelijk ook gemist. Oost west, thuis best geldt ook voor ons!

Zondag

Zoals wel vaker ben ik een stuk eerder wakker dan Rick. Ik blijf lezen en met Katja kletsen, die eindelijk goed heeft geslapen tussen het kolven door. Om kwart voor negen is Rick ook van de partij en beginnen we aan onze dag.

In de drie weken dat ik weg ben geweest is de natuur hier van heel prille lente naar tulpen en sommige bomen helemaal uitgebloeid gegaan. 

Het is nu groen en de beurt aan de azalea's, dogwoods, irissen en seringen om kleur aan de buurt toe te voegen. Ik kan niet wachten er morgen wat foto's van te gaan maken. 

Na onze koffies en Ricks broodje van Starbucks te hebben gehaald gaan we naar Greenheart. Daar zie ik een bekende en ik weet meteen weer waarom Vienna ons thuis is. Ik koop een paar flessen groentensap en als laatste stop hebben we Panera voor mijn broodje. 

Dan is het tijd om naar Merrifield te gaan voor onze verdere boodschappen. Als ik bij H Mart in de rij sta om mijn paddenstoelen af te rekenen vraagt de vrouw voor mij hoe ik de enoki paddenstoelen bereid. Ik vertel het haar en vraag haar hoe ze de longgan, die zij koopt, eet. Zo leer je nog eens wat. 

Aan de andere kant van het winkelcentrum kies ik een paar bossen tulpen uit bij de Lidl. Het is daarvoor waarschijnlijk het einde van het seizoen, want ze zien er niet zo mooi uit als anders. Toch staan ze thuis weer mooi in hun vazen. 

Eindelijk is dan de markt aan de beurt. We kopen een paar korstloze quiches van Peggy Savage, een zakje met maitake paddenstoelen en als laatste een dozijn eieren. Dan gaan we Neuhaus binnen, want er ligt een gratis bonbon klaar voor ons als clubleden. 

Thuis gaat Rick meteen het gras voor het huis maaien, want dat staat knie hoog. Ik doe een half uur op de elliptische machine en pak dan de vele tassen van de reis uit en zet alles weg. Als Rick klaar is met maaien is het hier binnen keurig opgeruimd. 

Boven pakken we ook onze kledingtassen uit en bergen die op. Het is een fijn gevoel dat gedaan te hebben. Na onze douches is het alweer kwart over twaalf en moeten we op weg. 

We halen salades van Cava en rijden dan naar de stad. Daar heb ik om twee uur mijn eerste rondleiding van het jaar. Ik ben daar wat zenuwachtig voor, zoals altijd als ik het een tijdje niet heb gedaan. Ik merk dat ik ook even in het Nederlands moet komen dat ik de afgelopen maanden weinig heb gesproken. 

E. wacht al op me bij de fontein voor het Library of Congress gebouw. Helaas is dat op zondag gesloten, maar ik vertel hem wel de hele geschiedenis ervan. Zo ook van het Hooggerechtshof dat op het moment weer veel in opspraak is. Dan steken we over naar het Capitool. Het blijft een imposant gebouw hoe vaak ik het ook al gezien heb. Het heeft ook een boeiende geschiedenis en E. is daar zeer in geinteresseerd. 

We lopen Capitol Hill af en langs de National Gallery of Art en de National Archives naar 7th Street NW. Dit is een gezellige straat met heel veel restaurants. We gaan even opwarmen bij Gregory's waar E. mij op een kop thee trakteert. Het is kouder buiten dan we hadden gedacht. 

Weer buiten bewonderen we de Chinese boog en lopen door het weer heel andere supermoderne City Center DC. We komen langs de FBI en het stadhuis van Washington en lopen dan langs achterkant en voorkant van het Witte Huis. 

Daar neem ik afscheid van E., die heel leuk was om rond te leiden met zijn enthousiasme over alles wat hij zag. Ik heb hem ook nog een aantal tips voor de komende dagen gegeven. Ik denk weleens dat hoe minder personen hoe korter de rondleiding, maar vandaag hebben we er bijna drie uur over gedaan. 

Rick wacht een paar blokken verderop op me en vermoeid val ik neer op mijn stoel in de auto. Ik ben blij dat ik deze rondleiding door heb kunnen laten gaan, want eerst zouden we pas vandaag thuis komen. Het blijft zo leuk om te doen en ik ben blij dat ik er donderdag nog een heb. 

Rick en ik hebben beiden zin om vroeg te gaan eten. Dat deden we de afgelopen paar weken vaak veel te laat. We besluiten aan de bar bij SouthEast Impression te gaan smullen van hun lekkere gerechten. We worden als oude bekenden onthaald. Rick heeft rendang en ik Singapore noodles en zoals altijd is het verrukkelijk. 

Goed nieuws uit New Jersey: kleine Nico hoeft niet meer onder de verwarmingslamp en Fiona was helemaal blij dat haar ouders haar vanochtend naar de speeltuin namen. Het is wel vreemd om opeens weer zo ver weg te zitten. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!