Over de rit naar New Jersey

Eigenlijk ben ik ook wakker als ik Rick op hoor staan. Een blik op de klok laat kwart over zes zien. Een fijn vroeg begin van de dag, dus. 

Voor ik naar beneden ga maak ik me klaar voor de dag, want er is geen tijd voor sporten. Ik doe de laatste dingen in mijn tas en sleep die naar beneden. 

We eten gezellig samen ontbijt en gaan dan naar Starbucks om onze koffies vast te halen. We kopen ook een zak ijs bij de Shell voor de koelbox. 

Onderweg steekt een hert over, volgens mij hetzelfde als we vorige week bijna tegen aan reden. Ze vindt ons absoluut niet interessant en gaat rustig planten eten. 

Een eekhoorn komt ook even de boom uit

Als we alles in de auto hebben geladen lopen we een stukje door de buurt voor wat stappen. Het is zo vroeg al flink warm. 

Keurig om negen uur rijden we weg. De Washington Beltway is natuurlijk weer flink druk en we komen af en toe in de file terecht. Daarna verloopt de rit voorspoedig en na een uur passeren we Baltimore. Daar moeten we door de Fort McHenry tunnel, altijd een mooie lange tunnel. 

Voor we in Delaware zijn komen we langs wegwerkzaamheden en weer een paar korte files. Net na de grens met Delaware stoppen we zoals altijd bij het Biden Center. Behalve naar de wc gaan zoeken we hier ook lunch uit bij Pret A Manger. 

Ook voor Katja nemen we een broodje mee. Het is pas half twaalf, maar we hadden een vroeg ontbijt en hebben al trek. Mijn salade met kip is erg lekker. 

Hierna gaan we de Delaware Memorial Bridge over en zijn dan in New Jersey. Dan hebben we nog anderhalf uur voor de boeg en om kwart over een rijden we bij Katja voor. 

Kleine Nico ligt schattig te slapen, maar als hij wat begint te urmen pak ik hem maar al te graag op. Zo heeft Katja haar handen even vrij. Het slaapt kennelijk lekker bij Omi, want het duurt een tijdje voor Nico wakker wordt om te eten. 

Katja zegt dat Nico vandaag een "slaapdag" heeft en inderdaad valt hij direct na zijn voeding weer in mijn armen in slaap. Rick is intussen naar het hotel om onze spullen alvast te brengen. Katja en ik gaan buiten op de schommelbank zitten kletsen. 

Het is even lekker, want er staat wat wind, maar dan wordt het zo warm dat het ons niet goed lijkt voor Nico. Het is hier wel koeler dan bij ons, maar alsnog 32 vochtige graden en heel zonnig. 

De middag kabbelt zo voorbij en al gauw komen Kevin en Fiona thuis. Ik heb wat kleinigheden mee voor Fiona, waaronder een boekje waar ze met een kwastje met water in kan "schilderen". Dat is een schot in de roos en Fiona kleurt vol overgave eerst thuis en dan in de auto naar het restaurant. 

Het zomerseizoen is begonnen en dat is te merken aan de drukte overal. Het eerste restaurant is te druk en bij de Marina Grille moeten we ook wachten op een tafel buiten. Dan krijgen we een picknicktafel in de volle zon wat natuurlijk geen doen met de kleintjes.

 Het beste is dan toch maar binnen te gaan eten. Fiona smult van Kevins guacamole met tortilla's, rijst van de tonijn "toren", die Katja en ik delen en dan van haar eigen pasta met boter. Katja en ik nemen beiden de crabcakes als hoofdgerecht en Rick bot gevuld met krab en garnalen. 

Als toetje krijgt Fiona een vanille ijsje en ook dat verdwijnt allemaal in haar maagje! Ik heb haar nog nooit zoveel zien eten. Ze wil met ons in de auto terug en verkondigt: "My tummy is very full!". Ja, dat verbaast ons niets. 

Na Fiona weer aan haar ouders gegeven te hebben nemen Rick en ik afscheid. Fiona heeft het zo druk met het nieuwe boek dat Rick en ik ook voor haar meenamen dat er maar net een "bye" vanaf kan. 

In het hotel ontspannen we ons, want we zijn moe van de lange dag. Katja wil dat we morgen ook vroeg opstaan dus we zullen bijtijds ons bed opzoeken.