Dag 14 Europa: Nog een gezellige dag in Lyon

Rick kwam gisteravond  nadat ik al in slaap was terug van zijn kroegentocht dus ik ben ver voor hem wakker. Ik lees wat op mijn telefoon tot Rick ook in het land der levenden is. Dan maken we ons klaar om te ontbijten.

Dit keer is het ontbijt inbegrepen bij de kamerprijs en we gaan naar de achtste verdieping om van het buffet te genieten. Van hieruit hebben we prachtig uitzicht over Lyon en we maken de nodige foto's.

Het buffet is ook erg lekker, maar gewoonlijk kost dat 28 euro en dat is duidelijk voor het uitzicht want we hebben bijvoorbeeld in Bern een beter buffet gehad.

Als we klaar zijn met eten gaan we op zoek naar een kofferwinkel. Met alle souvenirs weegt Ricks koffer veel meer dan 32 kilo en we betalen dan maar liever voor een derde koffer. We vinden drie tassenzaken, maar die gaan pas om tien uur open.

We brengen de tijd door met Pokémon Go spelen en door de leuke binnenstad lopen. Dan haalt Rick een ijskoffie bij Starbucks. Ik heb bij het ontbijt al veel koffie op en heb geen zin in nog meer caffeine.

Om tien uur lopen we de eerste bagagewinkel binnen. Daar hebben ze enkel verharde koffers en duur ook nog. De tweede winkel heeft ook niets van onze gading, maar bij Misako kopen we voor 40 euro (afgeprijsd) precies wat we zochten, een zachte middelgrote koffer. Ook nemen we een weegapparaatje mee.

Terug in de kamer blijkt mijn koffer op het randje, maar die van Rick maar liefst 40 kg! We hevelen souvenirs en andere spullen over en met wat passen en meten weegt alles nu onder de 32kg. Een stressgevoel minder. Ook mijn handbagage lijkt aan de limieten te voldoen dus hopelijk geen herhaling van de heenreis toen ik het in moest leveren.

Opgelucht gaan we van de rest van de dag genieten. We lopen naar de kathedraal en ontmoeten daar de kinderen en Raquels moeder en stiefvader.

Juan spreekt wat Engels, maar Carmen niet. Raquel en ik zullen dus de vertalers zijn. We bekijken eerst de prachtige 12e eeuwse kathedraal van Lyon. Jammer genoeg zijn er werkzaamheden waardoor de bijzondere astronomische klok niet om twaalf uur speelt.

Voor de lunch gaan we naar het typisch Lyonnaise restaurant Le Laurencin. Daar krijgen we een tafel binnen. Iedereen neemt het drie gangen menu. Ik kies oeuf Meurrette als voorgerecht. Het is een soort bouillon met spekjes en een gepocheerd ei. Heel lekker!

Dan kiezen Carmen en ik de boudin noir, bloedworst. Erg lekker, maar ik kan er maar een op. Ook van het dessert, in mijn geval weer de cervelle des canuts, de plaatselijke witte kaas, neem ik maar een paar hapjes. Wat een maaltijd eten de Fransen hier als lunch!

Na de lunch lopen we wat door de gezellige straatjes van Vieuw Lyon. Bij een enorme zeepwinkel koopt Juan een stuk zeep met chocolade geur voor ons. Carmen neemt een hele tas met verschillende geuren mee. De plaatselijke bevolking gebruikt ze dus ook.

Raquel stelt voor naar het Musee du Cinema et Miniatures te gaan. Dat vinden we allemaal leuk en is een verrassende ontdekking. Er zijn heel veel originele kostuums, maskers, wapens, voertuigen en noem maar op van Amerikaanse films.

Sommige sets zijn compleet weer opgezet in het museum. Het is zelfs voor mij, die normaal niet zoveel met dit soort musea heeft, erg interessant om te lezen hoe het allemaal wordt gemaakt en hoeveel uren erin gaan zitten.

Op de laatste verdieping zien we de meest bijzondere miniaturen! Hoe mensen die pietepeuterige dingetjes maken en er zo echt uit laten zien is ons een raadsel. Uren en uren moet dat duren! Tot onze verbazing loopt het al tegen vijven als we naar buiten lopen.

Het lijkt toch net of je echt in die kamer staat?

Deze is mijn favoriet, ze heeft haar atelier met miniaturen minuscuul nagemaakt

Juan nodigt ons uit voor een ijsje en dat gaan we bij Terre Adelice doen met allerlei bijzondere smaken ijs. Ik ben helemaal blij als ik "voor de durfals" zie staan en daarbij o.a. Roquefort en tomaat en basilicum ijs. Ik bestel tot grote hilariteit van iedereen die beide smaken.

De anderen houden het bij de meer traditionele smaken. Ik vind het Roquefort ijs ontzettend lekker! Ik wil wel zeggen het lekkerste wat ik ooit heb gegeten. Rick probeert een beetje en kan zelfs dat kleine likje niet op krijgen! Tja, ik heb nu eenmaal een vreemde smaak.

Als we klaar zijn lopen we allemaal richting de ondergrondse waar we afscheid nemen van Carmen en Juan. Wat een leuke mensen en al met al ging het prima met de verschillende talen en hebben we regelmatig hartelijk gelachen want Juan heeft een heerlijk gevoel voor humor.

Kai en Raquel gaan met ze mee want ze hebben bij hun appartement geparkeerd en ze gaan een koffer van Kai mee naar huis nemen. Rick en ik lopen terug naar het hotel en nemen even pauze voor de kinderen weer komen.

Het duurt niet lang voor Raquel en Kai terug in het hotel zijn. We besluiten onze laatste maaltijd hier te gaan nuttigen bij L'Atelier d'Yvonne waar we ook onze eerste lunch aten. De leuke ober is er weer en herkent ons.

Het maal is ook weer prima. Kai en Raquel hebben het vegetarische menu, Rick neemt een biefstuk en ik een Thais noedel gerecht met St. Jabobs schelpen. Het smaakt allemaal weer opperbest.

Na het eten is de tijd dan toch echt gekomen. Kai en Raquel komen nog even naar boven en daar nemen we voor onbepaalde tijd afscheid. Gelukkig is er WhatsApp, Skype of wat ook, dat maakt het makkelijker. Tot mijn verbazing hoef ik dit keer niet te huilen al is het afscheid moeilijk. Kai is duidelijk zo gelukkig met Raquel dat ik hem in goede handen weet.

Rick brengt ze weg en dan maken we ons klaar voor onze laatste nacht in Europa. Aan de ene kant lijkt deze vakantie voorbij gevlogen aan de andere kant lijkt onze dag in Londen alweer eeuwen geleden. We vonden het heel fijn Kai en Raquel met deze verhuizing te helpen en zij en Raquels moeder en stiefvader duidelijk ook. We hebben van iedere minuut genoten!