Over de terugreis

De wekker gaat om zes uur en Rick en ik maken ons snel klaar en slepen dan de bagage naar de auto. We checken uit en gaan op weg naar het vliegveld.

Bij Sixt zijn alle hekken gesloten, maar gelukkig is er een medewerker, die ons wijst waar te parkeren.  De sleutel gooien we in de daarvoor bestemde doos.

Gelukkig komt de bus naar de terminal snel en een paar minuten later stappen we bij terminal 1 uit. Het is precies twee uur voor vertrek dus we denken ruim de tijd te hebben.

We sluiten aan om onze koffers in te checken. We verwachten 100 euro te moeten betalen voor de extra koffer, maar die mag gratis mee.

Later blijkt dat we een upgrade naar de nieuwe Premium Plus cabine  van United hebben gekregen.  Daarmee mogen we ieder twee koffers inchecken.

We krijgen onze instapkaarten en gaan dan naar boven. Daar moeten we door een poortje met die kaarten. Hier vinden we uit dat ik geen boarding pas heb voor de vlucht van Lyon naar Brussel. In plaats daarvan is die van Rick twee keer afgedrukt.

Snel ga ik terug naar de balie waar wordt verkondigd dat dit allemaal niet kan en Rick vast mijn pas heeft. Laat dat nou het eerste zijn dat we gecheckt hebben, natuurlijk. Ik krijg mijn kaart wel mee maar er wordt uitdrukkelijk "reprint" op geschreven,  belachelijk!

Eenmaal door die controle gaan we door de veiligheidscontrole.  Daar wordt mijn tas eruit gehaald voor extra inspectie. Er staan allerlei agenten, maar niemand komt de tas controleren. Uiteindelijk zeg ik er wat van en een arrogante Fransman bepaalt dat ik nog meer dan genoeg tijd heb voor mijn vlucht. Toch komt er eindelijk iemand en natuurlijk is twee minuten later alles goed.

Denkend dat we het nu wel gehad hebben kopen we broodjes voor het ontbijt bij een Brioche Doree. Gelukkig wachten we met eten want er volgt nog een paspoortcontrole.  Ik ben er met mijn Nederlandse paspoort zo doorheen, maar de rij met buitenlandse paspoorthouders duurt eeuwig.

Dan ga ik maar alvast klagen over onze zitplaatsen. Ver van tevoren hebben we 10 euro betaalt voor 4A en 4C. Zelfs Ricks check in email gaf ons instapkaarten voor die stoelen. Maar nu hebben we opeens 13D en 13E en die laatste is in het midden dus zeker geen 10 euro waard. Natuurlijk wordt ik weggewuifd en wordt me toegebeten dat ik mijn geld maar terug moet vragen als we thuis zijn. Geen goede beurt voor Brussels Airlines hier!

Eindelijk is Rick ook door de paspoortcontrole en gaan we aan boord. We hadden niet later op het vliegveld moeten komen want dan hadden we onze vlucht gemist!

De vlucht naar Brussel duurt maar iets meer dan een uur. We landen voor op schema. Fijn want we hebben maar weinig overstaptijd.

Voor we aan boord kunnen voor onze vlucht naar Washington moeten we door nog een paspoortcontrole en het gewoonlijke lijstje vragen.

Maar dan wacht ons dus een aangename verrassing. We hebben een gratis upgrade en stoelen in de nieuwe Premium Plus klasse. De stoelen zijn breder en je kunt er bijna in liggen. Verder krijgen we een tasje met handige spulletjes en zelfs een heus menu aangereikt. Zo gaan we de komende 7,5 uur wel doorkomen!

Voor het eten heb ik mijn United profiel aangepast naar lacto-ovo vegetarisch. Ik moet zeggen dat ik een heel lekker maal krijg voorgeschoteld. Het wordt ook op echte borden en met echt bestek geserveerd in deze klasse.

Er is een grote salade met kikkererwten, komkommer en tomaat en quinoa met paprika en tomatensaus. Veel beter dan de gewoonlijke kip en pasta die ik bij anderen zie.

Verder kijk ik de film Red Joan met Judi Dench, heel goed! Daarna iets luchtiger, Poms. Erg leuke film over senior cheerleaders, Diane Keaton speelt de hoofdrol.

Intussen praat ik ook met de Nederlandse flight attendant.  Ik ken een aantal Nederlandse United flight attendants en een paar daarvan kent zij ook.

De vlucht gaat heel snel en keurig op tijd landen we op Dulles. Saskia verraste ons vanochtend met het aanbod ons op te komen halen. Nadat we door Global Entry zijn en onze bagage hebben staat zij ons op te wachten.  Super lief van haar en heel fijn  om haar een flinke knuffel te kunnen geven!

Thuis is Orion natuurlijk ook superblij. We geven Saskia haar Vega repen en de lavendel dingen die we voor haar meehebben. Op het deck met langs vliegende kolibrietjes praten we nog wat met Saskia en dan gaat zij terug naar Richmond. Echt fantastisch leuk dat ze ons op kwam halen!

Naarmate de middag vordert voelen Rick en ik steeds meer dat het voor ons eigenlijk zes uur later is. We bestellen eten bij restaurants in Vienna, voor mij sashimi van Yama. Altijd lekker licht na een lange reis met een vreemd eetschema.

Dan kijk ik wat tv, hopend wakker te blijven tot het donker is. Orion komt telkens even knuffelen, zo schattig. Ik heb hem ook gemist dus geef mijn hondenbeest alle aandacht, die hij wil. Tevreden gaat hij daarna aan mijn voeten liggen slapen. Het is goed om weer thuis te zijn!