Over een lekker weekend thuis

Zaterdag

Als ik om half zeven wakker word is de andere helft van het bed leeg. Geen idee hoe laat Rick opstond want ik heb hem niet gehoord. Ik sta zelf gelijk ook maar op.

Nog voor zevenen gaan we dus op weg naar Starbucks. Daar halen we de koffies, heerlijke nitro brew voor mij, op en Rick neemt de cheddar met ham egg bites en ik de egg white egg bites.

Zoals zo vaak op zaterdagochtend willen we naar het marktje bij het Community Center. Alleen zijn we daar vandaag te vroeg voor. Iedereen is nog aan het opzetten en pas om acht uur zullen de eerste klanten komen.

Wij spelen dan maar wat Pokémon Go en gaan dan huiswaarts. Na de egg bites verorberd te hebben ga ik aan mijn uur hardlopen op de plaats op het deck. Om de een of andere reden werd ik met meer pijn dan gewoonlijk wakker dus het is zaak goed te bewegen.

Tegen negenen komen de mannen van het dakenbedrijf terug om de laatste dingen mooi te maken. Ze installeren Ricks satelliet radio kabel en onze nieuwe windvaan. Nu gaat de zeeschildpad ons de windrichting vertellen.

Daarna halen ze het lelijke bruine wit uitgeslagen metaal van het afdakje boven onze voordeuren eraf. Daarvoor in de plaats hebben wij groen metaal gekozen in ongeveer dezelfde kleur als de deuren. Als het klaar is staat het erg mooi en hebben we met recht een "groen" huis.

Intussen is het al ruim lunchtijd en we gaan een Indiase salade eten bij Spice 6 Modern Indian. Als proteine kies ik paneer en Rick lamsvlees. Verder zijn er allerlei lekker gekruide groentes en sauzen. Het is me zoals altijd teveel, maar de smaak van de vele kruiden is super.

Voor ons doen is het vandaag een koele dag met "maar" 27 graden. Omdat ik toch nog veel pijn heb besluit ik niet in het koude zwembadwater te gaan. In plaats daarvan zoek ik mijn luie hangmatstoel op het deck op en ga daar verder met lezen. Rick vindt natuurlijk weer honderden dingen te doen in en rond het huis. Dat houten, verrotte, speeltuintje is nu echt helemaal weg uit de achtertuin.

Tegen vieren gaan we naar de AMC bioscoop in Tysons Corner Center mall. Daar hebben we kaartjes voor de IMAX van de Lion King. Wat is die film weer fantastisch echt gemaakt! Ik moet af en toe zelfs even slikken om tranen tegen te gaan. Zo echt allemaal, echt heel mooi.

Na de film wil Rick een biertje drinken bij Gordon Biersch en ik neem een sauvignon blanc. Hier in de VS komen die meestal uit Nieuw Zeeland en dat zijn mijn favorieten.

Voor ons avondeten steken we over naar Coastal Flats. Daar geniet ik van een salade met kreeft en Rick heeft de surf en turf met filet mignon en crab cake.

Op weg terug naar de auto zien we een paar padvinders chaperones met een Nederlandse vlag op hun jasje. Ik vraag dus of ze Nederlands zijn en dat blijkt inderdaad het geval.

Ze hebben een grote jamboree met 800 Nederlandse padvinders gehad in West Virginia. Dat wist ik want de ambassade vroeg om vrijwilligers om die gisteren in Washington rond te leiden. Als ik dinsdag en woensdag niet al heel hete rondleidingen had gehad had ik het gedaan.

Thuis neem ik meteen ibuprofen want om de een of andere reden staat mijn hele lichaam in vuur en vlam vandaag. Vaak "vergeet" ik de pijn die er altijd wel is, maar als het zo erg wordt lukt dat niet meer. Hopelijk is het morgen minder!

Zondag

Rick ligt nog op een oor als ik net voor zevenen wakker word. Ik lees dan maar op mijn telefoon tot hij om half acht ook klaar is om op te staan. Het is maar 18 graden buiten dus voor ons doen koud. Ik doe dan ook een jasje aan als we naar Starbucks vertrekken.

Deze zomerse struik, de crape myrtle, zorgt voor allemaal kluer, in onze tuin en de buurt

Daar halen we dezelfde ontbijten als gisteren en spelen dan weer een uurtje Pokémon Go. We zetten onze Pokémon in allerlei gyms. Eens kijken hoe lang ze het dit keer gaan uithouden. Er zijn veel spelers in Vienna.

Thuis moet ik weer aan mijn uur op de plaats hardlopen geloven maar ik heb naderhand een leuke beloning. Aan het einde van onze vakantie in Europa brak mijn zoemlens. Als vervroegd verjaardagscadeau heeft Rick een nieuwe voor me besteld.

Het is een Tamron 18-400mm lens en het pakket wat erbij komt is helemaal leuk! Er zit voor hetzelfde geld als de lens alleen het volgende ook nog bij: een monopod, een tripod, schoonmaakspullen, negen verschillende filters en vier verschillende macrolenzen om op de lens te schroeven.

Die laatste ga ik natuurlijk meteen uitproberen op onze hibiscus plant. Super! De andere filters ga ik ook gebruiken maar van sommigen moet ik even uitvinden wat ze doen. Polarizer en UV zijn natuurlijk vanzelfsprekend, maar de rest niet.

Om de lens verder te testen ga ik op de loer zitten voor een van de kolibrietjes. Ik heb geluk want het mannetje komt langs en die is kleurrijker dan de vrouwtjes. Ik ben heel blij met de lens want wat een mooie foto's maakt die!

Onscherp maar je kunt hier goed het rode nekje zien

Verder geef ik de geraniums op het deck en voor het huis een beurt. Ik haal alle uitgebloeide bloemen en verdorde blaadjes eruit. Ik kan alle bloemen in de bakken in Europa altijd zo bewonderen. Die lijken altijd vol in bloei te staan, terwijl onze geraniums soms nauwelijks bloemen hebben. Ik heb dan ook absoluut geen groene vingers!

Voor de lunch gaan we naar Panera waar we beiden een salade bestellen. Die van mij de Griekse met extra feta. We eten ze in het restaurant op en zien het vrij nieuwe Nepalese restaurant aan de overkant. We besluiten dat vanavond eens uit te proberen.

Het is zo lekker buiten, 27 graden met zo'n briesje waarbij je in slaap zou kunnen vallen. Na de nodige pijnstillers genomen te hebben ga ik dan ook in mijn fijne hangmatstoel liggen lezen. Iedere keer weer hoor ik het zoemgeluidje wat de vleugeltjes van de kolibries maken. Ze hebben vandaag honger!

Halverwege de middag gaan we een paar uur naar het zwembad. Daar zien we Chris ook. Het water is koud! Ik ga er maar tot mijn heupen in want die kou is niet goed voor mijn spieren. Tot mijn verbazing gaan Rick en Chris er ook niet helemaal in. Als Chris het te koud vindt is het dat ook echt!

Tegen vijven lopen we weer huiswaarts en gaat Rick huiswerk doen voor zijn presentaties de komende week. Morgen vertrekt hij naar Dallas voor een paar dagen. Ik lees verder in mijn boek, maar de pijn maakt me moe dus ik stel voor op tijd te gaan eten.

Dat gaan we dus bij Mo:Mo House doen. Dit restaurant is van een Nepalese familie en de eigenaresse bedient ons. Ze is jong en super enthousiast en geeft goede tips ook voor low carb opties.

Als eerste delen Rick en ik een portie groente mo:mo's. Dat zijn dumplings met een lekkere saus, ze smaken toch weer anders dan de Japanse.

Als hoofdgerecht heb ik de matar paneer, erwten en paneerkaas in een tomatenkerriesaus. Deze cuisine heeft ook wel overeenkomsten met de Indiase merken we. Rick waagt zich aan een spiesje met geitenvlees. Het is lekker gekruid maar wel erg taai. Ik denk dat hij volgende keer lam gaat nemen.

Al met al is het een goede ervaring en de bediening is heel attent. We zullen hier niet iedere week heen gaan, maar ik zie ons er wel terugkomen. Op weg naar huis kopen we nog een fles water voor mij voor morgen tijdens de rondleiding.

Dan gaan thuis mijn voeten omhoog en de tv aan. Omdat ik zo moe ben ga ik zeker vroeg naar bed. Morgen heb ik een volle dag rondleiding en daar wil ik me goed voor voelen.