Over keuring van het DRAAKJE en Rick weer thuis

Het is mooi zonnig als ik om kwart over zeven mijn bed uitstap. Ik zet het alarm wat ik alleen maar aanzet als Rick op reis is (ik weet het, het zou iedere nacht moeten) via de app uit en laat Orion zijn behoeftes doen.

Dan besluit ik nog eens decadent te doen en weer ontbijt te halen van Starbucks. Morgen is mijn koffiezetter er weer dus dan zal ik braaf thuis eten. Als ik bij Starbucks parkeer zie ik dat ik naast een hoarder of iemand, die in zijn auto woont, sta. Mijn hemel, er ligt van alles in van hondenvoer tot cereal. De chauffeur past er nog net in.

De nitro brew en egg bites staan al klaar en op het deck eet ik op mijn gemak ontbijt. Dan moet ik weer aan mijn uur cardio geloven. Dit keer loop ik weer eens een uur hard op het deck en iets meer dan een uur later heb ik mijn doel van 10000 stappen bereikt.

Intussen zijn de mannen van het dakenbedrijf terug. Rick was niet tevreden met wat delen van het dak. Ze gaan het nu beter maken volgens de voorman. Als ze klaar zijn zie ik geen verschil, maar wie weet Rick wel.

Gisteren heeft Saskia haar auto laten inspecteren en daar kwam van alles uit wat gemaakt moest worden, $500, boem! DRAAKJE moet deze maand ook geinspecteerd worden en ik besluit dat vanochtend bij de Sunoco te gaan doen. Zo in het midden van de maand is er verder niemand dus ik ben meteen aan de beurt.

De minivan is al meer dan 11 jaar oud dus ik hoop niet ook zo'n rekening voorgeschoteld te krijgen. Gelukkig is en blijft het een goed werkbeest en is er helemaal niets mis met mijn trouwe ros. Ik betaal de $20 en de van is weer voor een jaar goedgekeurd.

Voor mijn lunch krijg ik alweer water in mijn mond als ik aan een poke bowl denk. Die bestel ik dus via de Lei'd Poke app en neem de snelweg naar het restaurant. Ik geloof dat ik nu eindelijk de snelste weg heb gevonden. Tien minuten naar het restaurant en tien minuten terug, binnendoor was het minstens een kwartier.

Zoals altijd is het alsof er een engeltje op mijn tong pist. Ieder hapje is volop genieten. Ik zou eigenlijk ook een aantal van de andere poke restaurants in de omgeving moeten proberen, maar ben bang dat die me tegen gaan vallen.

Eigenlijk was ik van plan naar het zwembad te gaan, maar ik kan vanaf het deck hun muziek al horen. Ik heb een flinke hoofdpijn en verder ook veel pijn en heb geen zin om me weer aan hun harde muziek te moeten ergeren. Ik besluit in de rust van onze tuin te blijven en ga in mijn hangmatschommelstoel liggen lezen.

Er staat een aangenaam briesje en ik zou zo in slaap kunnen vallen hier. De enige geluiden zijn de cicade concerten en de vleugeltjes van de kolibries (okay, en af en toe geblaf van Orion). De vlinders vliegen af en aan en ik kan zo echt ontspannen hier buiten.

Mijn boek is Child Of The Morning van Pauline Gedge. Dit gaat over de vrouwelijke pharaoh Hatshepsut in het oude Egypte. Ik heb het boek al een keer gelezen, maar het grijpt me meteen weer. Een aanrader als je van de geschiedenis van de levens van de pharaohs houdt. Pauline Gedge heeft er een heel aantal fascinerende boeken over geschreven.

Tegen half vijf komt Rick binnen, terug van zijn reis naar Dallas. Hij maakt meteen een heerlijke bloody Mary voor mij en hij neemt een biertje. We praten gezellig bij op het deck, maar ondanks dat ik me onder het anti-muggenspul heb gespoten weten die krengen me toch weer te vinden.

Echt balen om door die kleine rotbeestjes naar binnen te worden gejaagd want het is buiten nog heerlijk. Hoezeer ik ook probeer al het stilstaande water uit de tuin te verwijderen lukt dat toch niet helemaal want er zijn plaatsen waar flinke plassen blijven staan na onweer zoals gisteravond.

Voor ons avondeten hebben we barramundi met citroensaus, spinazie en bloemkool tots. Het is de enige avond deze week dat we allebei thuis zijn. Het is dan ook gezellig weer samen te eten. Gek hoe ik altijd weer opzie tegen Ricks reizen en uiteindelijk is hij voor ik het weet ook weer thuis.