Over mijn vijfduizendste blog!

Allereerst viert dit blog vandaag een mijlpaal: mijn vijfduizendste blog verhaaltje! Op 1 september is dit blog zestien jaar oud en wat is er veel gebeurd in die tijd! Ik begon toen ons drietal basisschoolkinderen waren en  alle drie zijn nu natuurlijk volwassen en eentje zelfs getrouwd!

Ondanks Ricks afwezigheid ben ik toch weer keurig om zeven uur wakker. Het is bewolkt maar een aangename temperatuur. Ik besluit mezelf op een nitro brew en egg bites van Starbucks te trakteren en die peuzel ik op het deck op.

Dan ga ik naar boven voor mijn uur op de elliptische machine. Ik merk dat mijn benen erg moe zijn van al het lopen dus ik stel de machine op het laagste niveau in. Zo krijg ik mijn stappen wel bijeen maar met minder inspanning.

Als ik klaar ben maak ik aanstalten om naar Anytime Fitness te gaan. Ik geef Orion zijn ontbijt en rijd er naartoe. Sharon heeft weer een goed programma voor me wat mijn benen ontziet dit keer. We concentreren ons op bovenlichaam en buikspieren.

Op weg naar huis begint het te spetteren en daarna harder te regenen. Een mooie gelegenheid om wat huishoudelijke klusjes te doen. Voor ik het weet is het tijd om te gaan lunchen.

Gelukkig is het intussen bijna droog, maar ik eet toch maar binnen bij Zoe's Kitchen. Natuurlijk bestel ik weer de bloemkoolrijst bowl met zalm. Er staan ook andere low carb gerechten op hun menu maar ik vind deze zo ontzettend lekker!

Onderweg naar huis maak ik een foto van een van de gratis bibliotheekjes in onze buurt. De bedoeling is een boek te lenen of er je eigen boeken in te leggen voor anderen om te lezen.

Deze is gemaakt door een kunstenares, die er de favoriete bloemen van haar moeder, die niet lang geleden overleed, op heeft geschilderd (de anderen zijn meestal niet geverfde houten kastjes met een glazen deurtje). Ik heb er nog nooit gebruik van gemaakt maar vind het wel een leuk principe.

Thuis ga ik verder lezen in mijn leuke boek. Langzamerhand komt de zon tevoorschijn en wordt het ook warm genoeg dat ik zin heb om even in het zwembad af te gaan koelen. Ik loop erheen en zie dan dat er helemaal niemand is!

Gauw check ik Twitter om te zien of het misschien om de een of andere reden gesloten is. Dat is niet het geval dus ik ga naar binnen. Ik kan zien dat de lifeguards het maar niets vinden om aan het werk te gaan, maar ja, daar betalen we ze wel voor. Het water is lekker verfrissend.

Dan ga ik verder lezen en langzamerhand druppelen er meer mensen binnen. Ook Chris komt na een uurtje. Zij baalt want door tuinwerkers doet haar internet het niet en ze moet dingen klaar krijgen voor morgen. Arme Chris (ze is wiskundelerares) moet morgen alweer aan het werk. Ze heeft er helemaal geen zin in.

Tegen vijven loop ik terug naar huis. Daar loop ik een stukje met Orion en geef hem dan zijn avondeten. Ik heb vanavond met Chris afgesproken te gaan eten en haal haar op. Chris heeft net haar keuken blauw (muren) met wit (kastjes) geschilderd en het is een grote verbetering na de donkerbruine kastdeurtjes die ze eerst had.

We gaan vanavond naar Viet Aroma. Hier bestel ik zoals zo vaak de Fantastic Four, maar dit keer vraag ik om een tweede stokje varkensvlees in plaats van kip. Ik kan mezelf er nog steeds niet toe zetten kip te eten. De rijstpapier rolletjes smaken weer erg lekker en het gerecht van Chris ziet er ook goed uit (maar is wel kip).

We willen volgend jaar weer samen op reis en Chris heeft haast om veel plekken waar ze nog nooit geweest is te zien. Ze wil dolgraag naar Parijs en daar zeg ik geen nee tegen want dat is een van mijn favoriete steden. We zullen half april volgend jaar gaan en kunnen ons daar nu dus al op verheugen.

Nadat ik Chris weer thuis heb afgezet is mijn actieve dag voorbij. Ik zet de tv aan en ga in mijn luie stoel liggen. Orion begint eindelijk aan het botje wat hij al dagen meedraagt. Ik vermaak me met kookshows en de Antiques Roadshow, de Amerikaanse equivalent van Tussen Kunst en Kitsch.

Net na negenen wordt het duidelijk dat er een flink onweer aankomt. Het bliksemt en dondert constant. Gauw laat ik Orion uit voor het echt losbarst. Gelukkig heeft hij de angsten van Cosmo niet, maar nu vindt Orion het duidelijk ook niet leuk om buiten te zijn. Ik ook niet dus na zijn behoeftes rennen we naar binnen. Hopelijk duurt het niet te lang want ik ben moe en wil slapen.