Over een flink onweer en een happy hour dat misging

Het is bewolkt als we opstaan en een vochtige 24 graden. Toch eet ik mijn ontbijt van komkommer met Franse slasaus en een cracker met brie op het deck op. Daarna hijs ik mezelf weer naar boven voor een uur op de elliptische machine.

Om de een of andere reden doet mijn linkerknie pijn en voelen mijn schouders en heupen alsof ze in brand staan. Gelukkig heb ik personal training en na de gewichtenoefeningen masseert Sharon mij met een speciaal apparaat dat ze heeft. Het helpt tegen de ergste pijn.

Na de personal training besluit ik een stukje door Vienna te gaan lopen en de leuke bankjes van de Vienna Arts Society te fotograferen. Intussen speel ik ook Pokémon Go want er zitten veel pokestops en gyms in dit gedeelte van onze stad.

Ik vind er acht

Ondanks de bewolking is het wel dertig graden en ik zoek dus al snel de koelte van de airconditioning in de van weer op.

Thuis kleed ik me alvast in bikini en doe daar een jurk overheen. Ik ben vastbesloten vanmiddag naar het zwembad te gaan. Begin september nadert al snel en dan sluit het bad. Ik heb het gevoel zo vaak mogelijk te moeten gaan nu het nog kan.

Voor de lunch kan ik het niet laten om een bloemkoolrijst bowl met zalm van Zoe's Kitchen te halen. Op het moment varieer ik mijn lunches tussen die en de poke bowl. Die zijn zo lekker, daar kan een gewone salade niet tegenop.

Na het eten ga ik naar Whole Foods om ontbijt te kopen voor Saskia. Zij komt met Justin morgenavond hierheen en dan gaan we zaterdag naar New Jersey. Ik ben heel benieuwd naar Justin, op de foto's ziet hij er in ieder geval heel leuk uit.

Op weg naar huis tank ik het DRAAKJE even bij. Dan heb ik dat ook maar gedaan voor de lange rit dit weekend. Met de tien cent per gallon korting van de Giant kost een gallon benzine me $2,70.

Dan loop ik een beetje strompelend naar het zwembad met pijnlijke knie en nu ook voet. Ik hoop maar dat dit tijdelijk is! Op een ligstoel lees ik in mijn boek en als het pauze is voor de kinderen ga ik het water in. Dat is koud! Ik ben er dan ook snel weer uit.

Net na drieen denk ik donder te horen. Ik kijk op mijn radar app en er is inderdaad een flinke onweersbui op komst. Niet veel later fluiten de lifeguards dat het zwembad gesloten wordt voor donder.

Terwijl ik naar huis loop krijg ik allerlei waarschuwingen voor een gevaarlijke onweersbui op mijn telefoon. Het is dan ook bijna als de nacht zo donker in huis. Als het eenmaal losbarst komt het water met bakken uit de hemel! Ik hoef de planten weer geen water te geven.

Gelukkig is het droog als ik mijn Uber roep om naar Red Galanga te gaan. Vorige week was het happy hour met Sara door ons beiden vergeten en we hebben het verzet naar vanavond. Alleen komt Sara maar niet en als er een half uur voorbij is vraag ik maar eens of ze nog komt.

Ze is het alweer vergeten en voelt zich daar duidelijk zeer schuldig om. Ik vind het niet zo erg want ik voel me nog steeds niet fijn over de keer dat ik met vrienden ging eten op een avond terwijl ik ook met Sara had afgesproken. Zo hebben we allebei een keer de ander in de kou laten staan.

Nou ja, ik vind deze "kou" niet erg want ik bestel gewoon mijn geliefde sashimi. Het is weer lekker en vers. Rick is intussen op weg terug uit Reston om me op te halen. Ik reken af en ga buiten op een van de bankjes, die ik eerder vandaag fotografeerde, op Rick zitten wachten.

Rick heeft in Reston gegeten en komt niet veel later. Hopelijk gaat het happy hour met Sara over twee weken wel door. We hebben elkaar op het hart gedrukt van tevoren te melden dat we gaan.

Nu gaan de voeten omhoog en hoop ik dat mijn pijnlijke knie morgen beter zal zijn. Anders moet ik weer aan een knieband geloven en dat staat zo lelijk.