Over weer een leuke rondleiding

We staan keurig om zeven uur op en het is maar 17 graden! Hopelijk betekent dat dat het vandaag nog niet zo ontzettend heet wordt als voor de rest van de week is voorspeld. Ik eet ontbijt en haal mijn bevroren waterfles uit de vriezer. Mijn heuptasje had ik gisteren al klaar gemaakt voor de rondleiding.

Tegen half negen brengt Rick me naar de metro. Daar nemen we tot woensdagavond afscheid want Rick gaat een paar dagen naar Dallas op zakenreis. De trein staat al klaar en ik ben om tien voor half tien al in de stad.

Zoals gewoonlijk ga ik in het Smithsonian kasteel van de wc's gebruik maken. Dan krijg ik een WhatsApp van S. dat ze onderweg zijn. Ze hoeven maar een vijftal stations met de metro dus ook vanochtend beginnen we vroeg want ze zijn er om tien over half tien al.

S. is op reis mijn zijn 14-jarige zoon Y., de vrouwelijke helft van hun gezin is thuis gebleven. Ze komen uit Noord-Brabant, om de een of andere reden heb ik heel veel Brabanders als klanten. Het is een aangename temperatuur, niet veel vochtigheid en er staat een lekker briesje. Dat wordt fijner door de stad lopen dan de vorige rondleidingen.

We beginnen natuurlijk met het Washington Monument. Zij hebben er al een hele reis door de geschiedenis van Amerika opzitten. Ze zijn in Philadelphia, Annapolis, Williamsburg en meer geweest. Het is dan leuk om hier het begin van de Verenigde Staten verder uitgelegd te krijgen.

Na mijn verhaal over het Washington Monument (en de reden dat het onderste gedeelte lichter is) gedaan te hebben lopen we verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument. Hier is het een stuk rustiger dan vorige week.

Dat blijkt niet het geval bij de rest van de monumenten. De ene na de andere internationale groep komt langs. Kennelijk is dit de tijd van de buitenlanders want in veel Amerikaanse staten zijn de scholen alweer begonnen.

Via de Vietnam Muur lopen we naar het Lincoln Memorial. S. is in 1988 ook in Washington geweest en natuurlijk is het nu heel anders. De enige monumenten die er toen waren zijn het Washington Monument, de Vietnam Muur, het Lincoln Memorial en het Jefferson Memorial. De stad is qua toerisme ook enorm gegroeid.

Omdat we vroeg begonnen zijn kan het allemaal op ons gemak. Ze nemen wel foto's maar niet heel veel en daardoor schieten we goed op.

Het Koreaanse oorlogsmonument maakt altijd weer indruk. Het spreekt dan ook zo tot de verbeelding. Je voelt gewoon hoe het geweest moet zijn door dat onbekende landschap te lopen en ieder moment aangevallen te kunnen worden.

Voor we naar het Martin Luther King Jr. Memorial lopen waarschuw ik dat de stoep oneven is. Dat ga ik voortaan doen want dat had kunnen voorkomen dat P. vorige week viel. Dat is natuurlijk in meer dan twee honderd rondleidingen niet gebeurd, maar ik wil het verder niet op mijn geweten hebben.

Langs het Tidal Basin lopen we van Martin Luther King Jr. naar Franklin Delano Roosevelt en dan uiteindelijk naar het Jefferson Memorial. Y. luistert wel goed mee, maar zegt weinig. S. en ik zijn echter wel contant in gesprek. S. is heel geinteresseerd in van alles en nog wat hier, leuk!

Via het Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt lopen we terug naar het Washington Monument. Bij de achterkant van het Witte Huis is alles afgezet en staat er een hele rij vrachtwagens. Zouden ze hier ook het hek gaan verhogen?

Bij de voorkant zien we een heel aantal protesten tegen Trump. Het Huis zelf is nauwelijks zichtbaar achter de barrieres om het nieuwe hek neer te zetten. We vermaken ons met het fotograferen van de verschillende protesten. Een ouder echtpaar is fanatiek voor strengere wapenwetten en daar ben ik het zeker mee eens!

Twintig minuten vroeger dan onze reservering van een uur zijn we bij de Old Ebbitt Grill. Tot mijn verbazing is onze tafel al klaar! Ik bestel weer de tomatensalade met mozzarella, zo lekker! S. heeft de kalkoen sandwich en Y. de meatloaf. Duidelijk smullen zij ook en dat is zo fijn van dit restaurant. Het heeft een goed en gevarieerd menu en is niet idioot duur.

Buiten is het dan wel 32 graden maar er staat een flinke bries en het is niet zo vochtig. De wandeling langs Pennsylvania Avenue is dit keer daardoor geen afzien. We komen onder anderen langs het Marine Monument, de Nationale Archieven en de FBI.

Achter het Capitool vertel ik over dat gebouw. Dan klimmen we Capitol Hill op. Zo voelt het altijd na een hele dag lopen. Het Congres is op vakantie dus er is verder niets gaande hier.

Bij de ingang van de Library of Congress zegt de Capitol Police officier dat ik er moe en verhit uitzie. Nou, dat kan heel goed want zo voel ik me ook. Hij zegt dat ik nu lekker in de air conditioning kan ontspannen.

Dat ontspannen gebeurt nog niet want ik geef de mannen de rondleiding door deze op Thomas Jefferson's bibliotheek gebaseerde grootste bibliotheek ter wereld. Zij zijn in Monticello, het landgoed van deze derde president geweest, dus het is leuk voor hen om de originele bibliotheek van Jefferson hier weer opgezet te zien.

Verder bekijken we van boven de grote leeszaal, de Gutenberg bijbel, het kantoor van de bibliothecaris tot 1980 en uiteindelijk de oudste kaart van de VS. Dit gebouw is altijd weer een mooi einde van de rondleiding.

We lopen samen terug naar de metro en ik geef een dollar aan de bedelaar, die daar altijd zit. Dan zie ik dat de roltrap naar beneden uit staat. Ik heb er een enorme hekel aan zo'n heel lange roltrap naar beneden te lopen. Ik word duizelig van al die lijntjes, maar het lukt me. Een angst van mij is van een roltrap afvallen, gelukkig gaat het weer goed dit keer.

Hun trein komt eerder dan die van mij dus we nemen snel afscheid. Ik hoef ook niet lang op die van mij te wachten. Terug in Vienna ben ik te moe om naar huis te lopen. Gelukkig is daar Uber en die komt vier minuten later voorrijden.

Eenmaal thuis is Orion natuurlijk weer heel blij om me te zien. Lorraine heeft hem vandaag uitgelaten en ik word begroet met Orions geliefde beer in zijn bek. Het is zo grappig dat hij ons altijd met iets in zijn bek begroet. Dat deed Cosmo nooit.

Tot het tijd is om te gaan eten lees ik even in mijn hangmatstoel en zie de kolibrietjes langskomen. Tegen zessen geef ik Orion zijn eten en ga dan naar California Shabu Shabu. Het begint traditie te worden dat ik hier ga eten als Rick op reis is.

Als een oude bekende word ik door de manager begroet. Ik bestel weer half zalm half biefstuk en de tomaten en tonkatsu soep. In plaats van noedels vraag ik extra enoki paddenstoelen. Het is druk voor een maandagavond, goed om te zien.

Het is zo leuk om te doen en heel gezond. Een soort fondue en daarna als de biefstuk en zalm op is nog een soep met groentes erin. Ik krijg ook iedere keer een $5 korting dus dat scheelt. Voldaan vertrek ik een uurtje later weer en de manager vraagt of ik morgen terugkom. Dat niet, maar wel de volgende keer dat Rick op reis is.

Thuis ga ik televisie kijken en dit blog schrijven. Orion heeft weer een lekker botje. Na al dat wandelen vandaag ga ik Orion zo uitlaten en dan lekker slapen. Het was wel weer een heel leuke dag, ik zag wat op tegen een vader en zoon, maar S. en ik hadden meer dan genoeg gesprekstof.

De volgende rondleiding is voorlopig pas eind deze maand. Ik heb veel mensen moeten teleurstellen omdat wij van 20 juli tot en met 4 augustus op reis waren. Voor die twee weken kreeg ik veel aanvragen. Ik ben dus blij dat mijn rondleidingen nog steeds populair zijn.