Dag 1 Seattle: de heenreis en genieten van de stad met Rick

 Voor mijn twee wekkers om tien voor half zes afgaan ben ik al klaarwakker. Ik ben gisteravond extra vroeg naar bed gegaan en heb keurig 8 uur geslapen.

De laatste spullen gaan nog in de tassen en dan sleep ik ze naar beneden. Ik laat Orion even uit en laat de buurman nu net op dit vroege tijdstip ook zijn Deense doggen mee naar buiten nemen!

Dat wordt een heel geblaf dat hopelijk niet de hele buurt wekt! 

De voor zes uur bestelde taxi komt al om kwart voor zes. Ik ben toch klaar dus geef Orion zijn ontbijt in zijn bench en breng dan de tassen naar de auto. De vriendelijke taxichauffeur brengt me bekwaam naar Dulles Airport. Daar check ik mijn tas in en ben zo door de TSA Pre veiligheidscontrole. De trein brengt me naar de C gates en dan is het nog een stuk lopen.  Een mevrouw achter me roept klagend dat ze nu al doodmoe is. 

Eenmaal bij de gates zie ik dat Chef Geoff's er vlakbij ligt. Ik neem plaats aan de bar en kan daar ook mijn telefoon opladen. De eggs Benedict met ham en spinazie gaan er goed in. Een bloody Mary en goed sterke koffie maken mijn ontbijt compleet.

 Al snel is het tijd om aan boord te gaan. De vlucht is niet vol en op het laatste moment verwissel ik mijn raamplaats voor een plek aan het gangpad met een open stoel in het midden. Dat is relaxt met zoveel meer ruimte. Ik koop internet en een tapas doos en kom zo met gemak de 5,5 uur door. Voor ik het weet wordt de landing al ingezet.

Eenmaal weer op vaste grond komt mijn tas als eerste de band op rollen en dan vind ik ook al gauw een taxi. In het Sheraton hotel wacht Rick me in de lobby op. We hebben een kamer op de 16e verdieping.

Na me even opgefrist te hebben gaan we op zoek naar een restaurant om lunch te eten. Dat vinden we in de Pike Place Market bij de Steelhead Diner. Mijn oesters en Dungeness crab cake smaken opperbest.

Daarna maken we een wandeling door de markt en langs het water. Ze hebben hier 29 dagen achtereen regen gehad, maar vanmiddag is het warempel droog en zien we af en toe een zonnestraal. Het is wel guur en na een uur strijken we neer in een Starbucks Reserve.

Met een groene thee voor mij en een cappuccino voor Rick zoeken we naar een restaurant voor vanavond.  We reserveren maar voor de zekerheid want een heel aantal restaurants zit al vol.

De gore, maar toch fascinerende kauwgom muren

Intussen begin ik het vroege opstaan wel te voelen en de energie is er niet om nog langer te lopen. We halen wat drankjes bij een supermarktje en gaan dan met onze laptops in de hotel bar zitten. Het geeft me de tijd dit blog wat bij te werken.

Tegen vijven lopen we naar Ruth's Chris Steakhouse waar Jerry, een plaatselijke collega, ons heeft uitgenodigd voor een happy hour. Wij hebben deze restaurant keten ook in ons gebied, maar dit is de eerste keer dat ik er ben.

Behalve ons tweeen zijn er twee Fransmannen, een Nederlander, die ik al eerder heb ontmoet, en een Australier. Het wordt heel gezellig en net als de enorme toren met zeevruchten wordt bezorgd moeten Rick en ik afscheid nemen. Wij hebben een reservering bij Cafe Campagne voor ons avondeten. Ik probeerde die nog tot wat later te verzetten, maar dat lukte niet meer.

Een Uber brengt ons naar het restaurant. We wanen ons gewoon in Parijs! Dat het authentiek is is ook te merken aan twee Fransen aan weerszijden van ons. Ik begin met de escargots en Rick en ik delen wat jambon cru, maar nemen de helft daarvan mee naar het hotel.

Als hoofdgerecht heb ik een zeer smakelijke steak tartare en Rick de lamsvlees burger. Het enige wat ik op dit maal heb aan te merken is dat de bediening en het bezorgen van het eten allemaal veel te lang duurt! Ik val bijna letterlijk in slaap, zo moe ben ik!

Eindelijk rond half acht plaatselijke tijd staan we weer buiten. Gelukkig liggen de Ubers hier voor het oprapen en al gauw zijn we terug in het hotel. Rick gaat nog een biertje halen ergens, maar ik ga meteen op bed en na het schrijven van dit deel van het blog ga ik plat! Die drie uur tijdsverschil is toch goed te voelen!