Dag 4 San Francisco: Over een dagje met een vriendin

Ricks wekker gaat weer om zes uur, maar dit keer blijf ik liggen. Ik heb niet zo geweldig geslapen en heb nog een aantal uren voor ik met Inge heb afgesproken. Op mijn gemak maak ik me klaar en ga weer bij het Hollywood Cafe ontbijten. Inmiddels word ik hier als een oude bekende begroet. Ik bestel net als gisteren de healthy plate en het smaakt even goed.

De spits in deze omgeving is net zo erg als bij ons en Inge verwacht pas om kwart over tien bij mijn hotel te zijn. Dat geeft mij tijd om wat stappen bijeen te krijgen. Als eerste loop ik naar de zeeleeuwen bij Pier 39. Die heb ik deze keer nog nauwelijks gezien. Ik schat dat er zo'n vijftig op de vlonders liggen. Ze blijven leuk!

Al lopend gaat de tijd opeens toch snel en ik heb Inge een koffie beloofd. Ik loop naar de dichtstbijzijnde Starbucks. Onderweg zie ik hoe ze de befaamde cable cars omdraaien. Inge wil een grote drip koffie met Half and Half. De barista kijkt me aan of hij snot ziet branden als ik dat bestel. Hij heeft geen idee dat drip gewone vers gezette koffie is. Als ik het op zijn Starbucks zeg heb ik de beker al gauw in handen.

Inge is er zeer blij mee want ze zit al een paar uur in de auto. Net als Marcy gisteravond ken ik Inge van een emaillijst. Haar kinderen  hebben vrijwel dezelfde leeftijd als de onze. Toen Saskia klein was heeft Inge een paar keer bij ons gelogeerd en ook daarna zagen we elkaar om.de zoveel tijd. Dat is echter al vele jaren geleden. We merken meteen dat wij zo'n vriendschap hebben waarbij de jaren dat we elkaar niet zagen wegvallen.

We kletsen meteen als vanouds op weg naar Muir Woods. We rijden de altijd weer imposante Golden Gate Bridge over naar dat nationale natuurmonument. Inge heeft haar hele leven in deze omgeving gewoond, maar is nog nooit in dit bos met de hoge Redwoods geweest.

Grappig genoeg ben ik dus de gids, want ik ben hier wel al vaker geweest. De heel hoge bomen zijn altijd weer zo prachtig! Dit keer werkt het weer ook mee, want meestal is het hier mistig en regenachtig.

We maken een mooie wandeling en rijden dan naar Sausalito waar Inge bij het Spinnaker restaurant heeft gereserveerd. Dit restaurant heeft heel mooi uitzicht op de skyline van San Francisco. Inge neemt de fish and chips en ik de voortreffelijk bereide Dungeness krab salade. We zijn zo in gesprek dat we ongemerkt een paar uur verder zijn en Inge wil voor de spits naar huis.

We rekenen snel af en rijden terug naar San Francisco. Op de brug zie ik dat het verkeer de andere kant op nu al kruipt.

Bij mijn hotel nemen we afscheid en ik wens Inge een goede thuisreis. Ik ga even naar de hotelkamer om mijn telefoon op te laden. Als dat gebeurd is loop ik weer naar Pier 39. Daar ga ik op een bankje in de zon zitten kijken naar de zeeleeuwen.

Rond vijf uur loop ik naar de gezellige Chowder House bar en bestel een bloody Maria, die heeft tequila in plaats van wodka. Het smaakt best lekker, maar het wordt gewoonlijk niet voor niets met wodka gemixt. Dit is dus iets geprobeerd en een keer is genoeg.

Rick laat op zich wachten en ik raak in gesprek met een leuk stel naast me. Natuurlijk praten we over het coronavirus waar iedereen zich op het moment mee bezig houdt. Niet ver hiervandaan heeft iemand de ziekte en men weet niet hoe die man het op heeft gelopen. Betekent dat dat mensen dragers kunnen zijn zonder (erg) ziek te worden? Waarschijnlijk wel en dat lijkt me goed nieuws.

Rick heeft een elektrische step genomen en komt net aanrijden als ik de bar uitloop. We hebben een reservering bij Fog Harbor. Iedere keer als ik in San Francisco ben moet ik hier eten. Hun uitzicht is fantastisch en wij krijgen een tafel aan het raam met zicht op de zonsondergang. Als je hierheen wilt, reserveren!

Gewoonlijk bestel ik hier de hele Dungeness krab. Vooral nu ik hem in Seattle gemist heb was ik vast van plan hem hier te eten. Maar...ik heb geen zin in al het pellen en bestel dit keer een krab cocktail en de cioppino met de al gepelde krab. Het is een heel goede keus, deze is lekkerder dan die van Alioto's twee avonden geleden en dat zegt wat. In San Francisco moet je gewoon cioppino eten!

Voor mij is de dag nu echt voorbij, vandaag heb ik "maar" 18000 stappen gezet en dat is genoeg! Rick brengt me terug naar het hotel en dan gaat hij naar Ripley's Believe It Or Not. Daar vind ik toch niets aan, dus helemaal goed. Ik ontspan me hier even en ga me dan klaar maken voor bed. Morgenmiddag vliegen we terug en wat heb ik genoten van deze dagen! Allemaal hadden ze een dikke gouden rand.