Over de terugreis en Rick een million miler

Rick heeft vanochtend nog wat sessies en aangezien mijn darmen nog steeds van slag zijn besluit ik gewoon in de kamer op hem te wachten. Het is buiten toch mistig en somber en zo rust ik hopelijk wat uit voor de lange reis naar huis. 

Als Rick om half twaalf terugkomt gaan we uitchecken. Een taxi brengt ons naar het Seattle Tacome vliegveld en zoals gewoonlijk zijn we zo ingecheckt en door de TSA Pre controle. 

Voor mij wordt het nu even puzzelen wat ik ga eten aan boord. Ik besluit een paar bananen en hardgekookte eieren te kopen. Om de een of andere reden heb ik enorme zin in ei met zout dus dat lijkt me dan goed om te eten. Rick koopt een wrap voor aan boord.

Dit is een bijzondere reis voor Rick en als we bij de gate zitten komt een van de United agents op hem af en feliciteert hem hartelijk. Tijdens deze vlucht naar Chicago gaat Rick de een miljoen mijlen overschrijden met United. Hij krijgt een kaart en een pen en verontschuldigingen dat de vlucht zo vol zit want anders had hij een upgrade gekregen. 

Niet veel later komt de piloot, die ons vliegtuig net geland heeft, Rick ook feliciteren, zo leuk! Verder heeft de agent wel geregeld dat wij als eersten aan boord mogen. Dat gebeurt niet vaak! Jammer genoeg is het ook niet gelukt om ons naast elkaar te zetten, maar we zitten tenminste allebei aan het gangpad.

Daar ben ik extra blij om want natuurlijk komt er een enorme man naast mij zitten, die de helft van mijn stoel inneemt. Niet fijn als je je al niet lekker voelt! Gelukkig is de vlucht maar 3,5 uur en dan stappen we over in Chicago.

Rick wordt verder in de watten gelegd en er wordt tijdens beide vluchten omgeroepen dat hij een "million miler" is. Er volgt applaus van de mede passagiers en tijdens de vlucht van Chicago naar Washington zegt de man naast mij bewonderend: "Dat is heel veel mijlen!".

Verder komen de piloten van beide vluchten Rick feliciteren en krijgt hij een fles Prosecco mee naar huis. Echt heel leuk hoe ze Rick zo in de schijnwerper zetten en ik ben blij dat ik dat ook toevallig meemaak want het had zo een reis, die Rick alleen maakte kunnen zijn. Het toont dan ook wel een loyaliteit om zoveel met een luchtvaartmaatschappij te vliegen.

Vanaf nu zullen wij beiden Premier Gold zijn, met o.a. gratis stoelen in het extra beenruimte gedeelte en meer. Ik denk terug aan de vele malen dat Rick op reis was toen de kinderen nog klein waren en bedenk me dat United het wel bij het rechte eind heeft dat de partner dat ook verdient.

Helemaal geradbraakt ben ik als we eindelijk tegen middernacht op Dulles landen. Het lijkt wel of ik me de hele week groot heb gehouden en mijn lichaam het nu echt opgeeft. Gelukkig komen onze tassen snel en de taxi rij is ook niet heel lang.

Zodra we thuis zijn zoek ik mijn bed op en Rick voorziet me van alles wat ik nodig heb. Hopelijk helpen rust en het juiste dieet me er dit weekend bovenop te komen. Anders duurt het al meer dan een week en zal ik toch aan een dokter moeten geloven.