Jammer genoeg slapen Rick en ik hier helemaal niet goed. De temperatuur in de kamer is moeilijk te regelen en het onderlaken komt los zodat we er midden in de nacht in verstrengeld raken. Ik moest om half drie mijn bed nog eens opmaken. Gelukkig lijkt het met mijn buik wel beter te gaan.
Rick haalt weer ontbijt bij Starbucks en vertrekt dan naar het Convention Center. Ik doe halfhartig een uur op de plaats hardlopen want buiten is het ijzig. Dan ga ik beneden in de lobby bij het haardvuur met een lekker warme thee op Kathleen wachten.
Wij hebben elkaar alweer twee jaar niet gezien want vorig jaar lag er teveel sneeuw in de buitensteden van Seattle. Kathleen is een schat van een mens en heeft speciaal twee dagen vrij genomen voor mij.
Haar middelste dochter is in dezelfde maand als Saskia geboren en zo kennen we elkaar al zo'n 25 jaar, tenminste virtueel. Sinds ik met Rick meekom naar Seattle hebben we ieder jaar behalve vorig jaar leuke dingen gedaan samen.
Nu zijn er vier restaurants waaronder het Salmon House. Dit ligt aan een van de grote meren in de stad en vanaf onze tafel hebben we goed uitzicht op de Skyline. Alleen sneeuwt het en daardoor zien we slechts de omtrekken van de gebouwen.
Het eten is lekker, maar het is stervenskoud in het restaurant. Het lijkt wel of ik het hier in Seattle gewoon niet warm kan krijgen. De serveerster is heel vriendelijk en geeft ons onze thee gratis vanwege de kou.
Wij gaan het Burke museum of Natural History and Cultures bezoeken. Ik ben hier vooral geinteresseerd in de geschiedenis van de inheemse bevolking. De staat Washington heeft nog heel wat stammen en Kathleen vertelt dat schoolformulieren in al die talen beschikbaar zijn.
Hoe Mount Rainier in een aantal van de inheemse talen heet.
Het loopt tegen drieen als we het museum uitlopen. In het cafe ernaast bestellen we een beker thee en trotseren dan de kou weer. Kathleen wilde eigenlijk naar de bibliotheek gaan lopen, maar dat lijkt mij voor mijn lichaam geen goed idee.
We rijden dus door de campus en bewonderen de oudere gebouwen. Daarna stelt Kathleen voor naar het park in Queen Anne te gaan voor het iconische uitzicht op Seattle. Het uitzicht is prachtig, maar wat is het koud!
De wind gaat door merg en been en binnen een mum van tijd klappertand ik van de kou. Met de fibromyalgie pijnen is dat helemaal niet fijn. Kathleen is dan ook bezorgd en brengt me terug naar het hotel.
Rick heeft vanavond een diner met collega's en op weg daarheen laat hij bij de receptie weten dat onze verwarming niet werkt. Binnen vijf minuten staat er iemand voor de deur, die hem maakt. Gelukkig warm ik daarna vrij snel op.
Voor mijn avondeten wil ik echt nergens meer heen! Het is overal koud! Ik bestel een charcuterie plankje van room service en dat moet voor vanavond maar genoeg zijn. Morgen wil ik goed genoeg zijn om weer met Kathleen op pad te gaan dus ik ga straks gauw slapen.
5 reacties:
Wat een gezellige dag samen met een vriendin en wat lief dat ze vrij heeft genomen! Ik vind de cultuur van de inheemse bevolking ook erg interessant. In Canada heb ik ook een museum bezocht waar daar veel over te leren was.
Maar wat jammer dat het zo vreselijk koud is.
Hier wil de winter niet echt komen. Alhoewel het vannacht vroor en ik net door gladheid met de fiets onderuit ging. Gelukkig heel zachtjes dus nergens last van.
Wat lief van Kathleen dat ze twee dagen vrij heeft genomen. Het uitzicht vanaf die kant is inderdaad leuk, wij hebben daar in de buurt ook foto´s genomen toen we in Seattle waren.
Op zich bof je dat het droog is maar wat jammer dat het zo koud is, zelfs in de restaurants. Kun je bij REI niks warms kopen, of van die handen- en voetenwarmers?
Fijne dag vandaag.
Wat ellendig om het de hele dag zo koud te hebben. Dat doen dan toch wat afbreuk aan een verder zo'n leuk uitstapje. Erg aardig dat Kathleen zo haar best doet en zelfs vrij heeft genomen. Ik wist niet dat er nog zoveel stammen in Washington zijn en dat ze zelfs de originele talen nog spreken. Heel interessant om daar meer over te leren.
Wat leuk en lief dat Kathleen speciaal voor jou vrij heeft genomen, zeker als je je bedenkt hoe weinig en hoe moeilijk de meeste Amerikanen vakantiedagen op kunnen nemen (tenminste, dat is wat wij hier vaak lezen als het wordt vergeleken met vakantiedagen en de werkcultuur van de Nederlanders). Ivar's is inderdaad een leuk restaurant, ik ben daar in Seattle ook eens geweest. Dat museum kende ik niet, klinkt erg interessant! Seattle is een mooie, diverse stad, maar ik vind Washington als staat ook echt prachtig. Ik duim voor Saskia dat ze wordt aangenomen bij UW. Seattle lijkt me een leuke stad om te studeren en UW staat erg goed aangeschreven. Ook leuk voor als Rick daar voor zijn werk heen moet!
Ik hoop dat jullie beiden beter geslapen hebben vannacht! Fijne dag vandaag nog met Kathleen, hou je maar goed warm met thee en koffie van Starbucks onderweg!
@Petra - Vandaag was het een stuk minder koud, maar het regende hard.
@Anja - Het was niet droog, hoor, er viel natte sneeuw.
@Marion - Niet alleen spreken ze hun originele talen, velen hebben ook hun eigen alphabet. Ik weet niet hoe die stammen vroeger onderling konden communiceren. Ik neem aan dat er niet een of andere algemene Indiaanse taal was.
@Hester - Het hangt ervan af waar je werkt en ook in welke staat je werkt. Washington is een heel progressieve staat en heeft zijn eigen wetten omtrent minimum loon en vakantiedagen e.d.
Een reactie posten