Zaterdag
Rick en ik zijn rond half negen uit de veren en gaan naar de enige Starbucks, die Muskegon rijk is. Dat is meer dan een kwartier rijden, maar we hebben het over voor onze koffies en egg bites.
Daarna doe ik halfhartig een half uurtje op de plaats hardlopen tot de kinderen arriveren. Iedereen is druk met van alles en nog wat en Saskia en ik werpen ons op om de boodschappen voor de maaltijd voor vijftien personen vanavond te gaan halen.
Dit eekhoorntje vindt de esdoorn zaden op het deck heerlijk
We willen toch al naar Target, want Saskia heeft niets warms mee voor op de boot vanmiddag. Ik ook niet meer, want Luke heeft mijn corduroy jasje per ongeluk weggegooid. Geeft niet, want er zat een gat in, maar het was het enige warme dat ik mee had.
Bij Target vinden we weinig warms en kiezen uiteindelijk voor spijkerjasjes. Het is vele jaren geleden dat ik een spijkerjasje had! Op naar Meijer voor een waslijst aan boodschappen.
Dan varen we terug het Muskegon Meer op. Daar toasten we op Dad met de meegebrachte champagne en dan is het dit keer Lisa, die de as van haar vader uitstrooit. We hadden ons geen mooier weer kunnen wensen om deze ceremonies te houden.
Na het eten maak ik een aantal van de vele kastjes leeg en loop wel duizend keer voor mijn gevoel naar de berg met uitgestalde waren. Ik zet ze ook zo netjes mogelijk neer, zodat ze allemaal goed te zien zijn.
Het is moeilijk in te schatten hoeveel je nodig hebt voor 15 mensen dus ik koop waarschijnlijk te veel. Geeft niet, dat komt dan de komende dagen wel op. We kopen champagne om op Dad te toasten als we zijn as uitstrooien, maar we kunnen nergens plastic champagne glazen vinden. Dan maar van planten gemaakte "plastic" bekers, beter voor het milieu ook.
Dit duurt allemaal zo lang dat Saskia en ik in sneltreinvaart lunch eten. Dan is het wachten op Carol en met haar lopen we naar de Bear Lake Tavern aan de overkant. Daar heeft onze vriend Brent de boot van Ken, een vriend van hem, geregeld en Ken zal ons varen naar de plekken waar Dads as zal worden verspreid.
Deze meneer in een rasechte model T komt Dads uitgebreide National Geographic collectie ophalen
We gaan met zijn tienen plus Ken het Muskegon Meer op. Ik video bel met Kai op WhatsApp zodat hij alles virtueel mee kan maken. Als eerste varen we het Michigan Meer op. Een stukje van de kust af zegt Rick nog wat mooie woorden over Dad and strooit dan de as in het meer. Een emotioneel moment is het weer!
Terug in het huis komen nog wat mensen voor het avondeten. Er worden hamburgers, zalmburgers en asperges gegrild. Daarbij maak ik mijn komkommersalade, die alom geprezen wordt. De buurjongen, die voor Dads tuin zorgt heeft Dads initialen in het gras gemaaid.
Na het eten gaan we met zijn allen naar de begraafplaats waar Mom begraven ligt. Het is altijd Dads wens geweest om zijn as naast haar graf te hebben. Dat is eigenlijk illegaal vandaar dat we het later op de dag doen, wanneer er niemand is.
Kai heeft zijn wekker gezet en is heel slaperig ook van de partij. Van de keren dat we vandaag Dads as zijn laatste bestemming hebben gegeven is dit de moeilijkste voor iedereen. Het besef dat Rick en Lisa geen ouders meer hebben en Katja, Kai en Saskia geen Amerikaanse grootouders dringt hier heel goed tot ons door.
Rick en Lisa hebben besloten de overgebleven as in Dads achtertuin te begraven. Zo ligt hij ook voor eeuwig bij zijn geliefde huis. Na deze heel emotionele dag blijven we nog lang napraten. Hopelijk is dit de laatste heel late avond, want ik ben er doodmoe van!
Zondag
Ondanks de late avond gisteren staan we toch bijtijds op. Katja, Kevin en Saskia komen rond half negen en pakken de laatste dingen in. Katja en Kevin hebben besloten Dads Ford Escape te kopen, het geld komt uit de erfenis. De meisjes rijden in die auto achter Kevin aan.
Nadat we afscheid van de kinderen hebben genomen ga ik aan mijn stappen. Het is lekker genoeg buiten om dat buiten op het deck te doen. Natuurlijk is het uitzicht niet te evenaren.
Als ik daarmee klaar ben ga ik helpen de basement leeg te halen. Al het meubilair wordt op de aanhangwagen naar voren gebracht en of voor in de tuin gratis af te halen geplaatst of op Facebook Marketplace geplaatst om te verkopen.
De rest van de ochtend loop ik van het huis naar de weg om meer spullen om weg te geven neer te zetten. Het verbaast me weer eens wat mensen allemaal meenemen! Zelfs de oude bedspreien gaan met iemand mee.
Als het lunchtijd is maakt iedereen een maal van de overblijfselen van gisteravond. Ik neem een zalmburger met een salade van tomaat en paprika. We eten het gezellig buiten op het deck op.
De middag vliegt voorbij en tegen vieren vind ik het tijd voor pauze. Ik ga op het deck zitten kijken hoe Jeremy van de buren in het water van 15 graden gaat om te gaan zeilen. Het ziet er zo aanlokkelijk uit, maar dat is me toch echt te koud!
Pam komt erbij zitten en we keuvelen over van alles en nog wat. Niet veel later volgt Laura, die Jeremy hielp met zijn zeilboot. Als Lisa erbij komt zitten nemen we er een wijntje bij. Als borrelhap snijd ik haringen in stukjes en Lisa en Pam blijken dat ook erg lekker te vinden.
Voor het avondeten willen we Chinees gaan halen, maar de twee Chinese restaurants, die Muskegon rijk is, blijken gesloten te zijn. Dan gaan de mannen maar naar Chili's, terwijl wij dames verder praten. Ze komen terug met garnalen fajita's voor mij en andere Tex Mex gerechten voor de anderen.
Ook vanavond is er weer een prachtige zonsondergang. We zullen dit huis met dit uitzicht zo missen! Het was toch altijd een beetje vakantie als we hier kwamen in plaats van gewoon een bezoek aan ouders. Allemaal een heel fijne week gewenst!
11 reacties:
Jullie hebben dit hoofdstuk mooi afgesloten.
Wat mooi om de as op deze manier te verdelen, op zijn geliefde plekjes en bij zijn vrouw. Fijn dat Kai er virtueel bij kon zijn.
Wat zullen jullie, naast Dad, ook deze bijzondere plek gaan missen. Ik begrijp helemaal waarom hij daar zo graag woonde.
Wat een prachtig afscheid, je hebt het mooi beschreven. Bijzonder hoe jullie dit hebben gedaan, met recht een afscheid vieren. Sterkte verder.
Wat een mooi afscheid hebben jullie dad and jullie zelf gegeven.
Succes met de laatste loodjes van het huis leeghalen.
Groet, Bea
Heel bijzonder zoals de as van Dad op zijn favoriete plekken is uitgestrooid. En gelukkig met mooi weer.
Een emotionele blog om te lezen! Ik ben er stil van. Bedankt dat je ons hebt meegenomen in het afscheid van Dad. Heel mooi om te zien hoe sterk de band van Rick en Lisa (en die van jou en de kinderen) met hun ouders is. Een heel bijzondere man en ik ben blij dat wij hem via deze blog hebben leren kennen. Wat lief dat de buurjongen zijn initialen in het gras heeft gemaaid!
Prachtig die zonsondergangen daar in Michigan. Zouden Rick en Lisa het huis niet willen houden na Dad's overlijden? Voor vakanties bijvoorbeeld, omdat ze er zo aan gehecht zijn en er zo veel fijne herinneringen hebben? Het lijkt me moeilijk er afscheid van te nemen, al kan ik me voorstellen dat het zonder Dad (en Mom) ook anders is daar en dat het dan niet genoeg gebruikt zou worden, er onderhoud moet zijn, etc.
Ik hoop dat de kinderen een goede reis naar huis hebben gehad! Veel sterkte (en ook plezier met de rest van de familie)! Mooi om te zien hoe jullie als familie het beste maken van deze moeilijk periode samen.
Wat mooi dat we dit in je blog mee mogen maken. Heel fijn om de natuurlijke manier van afscheid nemen in een natuurlijke warme omgeving te lezen. Niks opgelegde rituelen maar een warme en doordachte wijze van afscheid nemen. Ik weet zeker dat jullie met nog meer herinneringen huiswaarts zullen gaan als alles afgerond is! Liefs en blijvend sterkte!
Wat een mooi afscheid en wat fijn dat Kai er virtueel bij kon zijn.
Sterkte nog de komende dagen.
Wat een mooi afscheid Petra! Ik ben blij dat ook Kai mee kon volgen... wij hebben ook de as van mijn schoonvader op verschillende plekjes uitgestrooid. De laatste was op zijn lievelingsplekje aan de molens in Brugge.
Ik begrijp zo goed waarom Dad daar zo graag woonde en waarom jullie het steeds als vakantie beschouwden. Het straalt er ook zo af op je foto’s... het is er prachtig. En dat jullie elke keer weer op de meest prachtige zonsondergangen worden getrakteerd, is misschien wel een cadeautje van Mom en Dad. Hopelijk kunnen jullie dit huis behouden, vooral als het beiden hun laatste rustplek is. Het lijkt me fijn als jullie daar toch nog eens af en toe terecht te kunnen...
Nog veel sterkte en een warme knuffel,
Inge xxx
Wat een prachtig afscheid van een ten volle geleefd en mooi leven.
Het doet me op een of andere manier aan een mooie film denken.
Wat zullen jullie moe zijn, maar wat hebben jullie het mooi gedaan.
@Eveline - Ja, het was erg bijzonder.
@Petra - Als het hier in de winter niet zo koud was en er meer te doen zou zijn, zou dit een leuk vakantiehuis zijn.
@Sonja en Bea - Dank jullie wel!
@Anja - Ja, zeker geluk met het weer!
@Hester - Nee, het zou veel te duur zijn om als vakantiehuis te houden en het is ons allemaal te noordelijk. Leuk in de zomer, maar de winters zijn veel te koud.
@Marijke - Ik denk ook dat het precies ging zoals Dad gehoopt had, met een lach en een traan.
@Anja - Ja, heel fijn de moderne technologie met dit ook weer eens.
@Inge - Als we hier weggaan zal het huis te koop worden gezet. Het is niet haalbaar het te houden. We wonen te ver weg en de tijd dat we het zouden kunnen gebruiken is te kort.
@Marion - Inderdaad, heel moe, vandaag wat meer rust.
Een reactie posten