Oei, het werd gisteravond weer flink laat en dat moet ik niet weer doen, want ik kan absoluut niet tegen te weinig slaap. Maar als iedereen foto's aan het kijken is en herinneringen aan het ophalen wil ik daar ook bij zijn.
Ondanks dat lukt het toch om om half negen uit bed te komen. Lisa heeft al koffie gezet en Rick maakt zijn kop kersen Pickwick thee, die hij heeft meegebracht. Ik maak weer een fritata met spinazie en tomaat als ontbijt en als dat op is begin ik aan mijn stappen. Het uitzicht is weer geweldig.
Als ik bijna klaar ben komt Ricks tante Pam langs. Zij is de zus van mijn schoonmoeder, maar onze leeftijd. We praten wat bij en ook over morgen, wanneer we de as gaan uitstrooien. Als Pam weer vertrokken is komt een van Ricks oom van vaders kant. Die lijkt enorm op Dad, dus ik moet even twee keer kijken.
In ons gebied zou ik me wat nerveus voelen met iedereen zo dicht bij elkaar, maar iedereen hier komt nauwelijks ergens en er zijn maar heel weinig corona gevallen. Jim blijft tot lunchtijd en neemt dan ook afscheid.
We maken onze lunches, die van mij weer mijn gewoonlijke salade. Daarna moeten Rick, Lisa en Kevin werken en Katja moet huiswerk voor haar studie doen. Saskia en ik spelen intussen spelletjes op onze telefoon. Even een uurtje niets doen is ook wel fijn.
Na tweeen gaan Rick en Lisa naar de begrafenisondernemer om Dads as op te halen. Katja, Kevin, Saskia en ik gaan naar Wyoming, Michigan, waar een van de grootste Nederlandse winkels in de VS staat, zo niet de grootste.
Het is een rit van ongeveer drie kwartier en Kevin rijdt, omdat Rick en Lisa de van namen. Er mogen zeven personen in de winkel, maar gelukkig is er niemand anders dus we mogen alle vier naar binnen. Katja en Saskia kijken rond en ik werk een klein lijstje af.
Marielle vroeg om pure hagelslag dus daar neem ik twee pakken van mee. Katja wil de nasi kruiden ook wel proberen en ik neem daar ook weer een pakje van mee. Verder kiest Katja een mooie vaas voor tulpen, pannenkoekenmix, aardbeien thee van Pickwick en heel wat Droste chocolaatjes. Saskia vindt niets van haar gading.
In mijn winkelmandje gaan drie potjes sambal Manis, want dat blijkt de enige te zijn waar mijn ingewanden niet tegen protesteren, nasi kruiden, een stuk kaas met tomaat en olijven en een stuk kaas met mosterdzaden en natuurlijk een paar pakjes haring. Helaas is de paling uitverkocht.
Op de terugweg stoppen we nog even bij de Meijer, want de kinderen willen s'mores maken vanavond. We treffen Lisa, Luke en Rick in de keuken en Lisa en Rick nemen me mee om te laten zien waar Dads as inzit. Er is een kleine urn voor Carol, een "zout en peper" bus met een water foto eromheen voor de as, die in de meren zal worden uitgestrooid en zo'n bus, maar kleiner, met bergen erop, die in Rocky Mountains in Colorado zal worden uitgestrooid.
Dan is er nog een doos met as waar een deel van klandestien bij mijn schoonmoeders graf begraven zal worden. Wat we met de rest van de as gaan doen weten we nog niet. Het is een vreemd gevoel dat Dad nu dus verdeeld is in vier verschillende doosjes.
De kinderen gaan naar het Michigan Meer en wij gaan verder met inpakken. Luke heeft alles van de muren gehaald en de spijkers ook. We brengen de zakken met Dads kleding naar de aanhanger, die Luke en Lisa mee hebben. Kevin pakt een doos vol met spullen, die Katja heeft uitgekozen.
Voor we het weten beginnen de magen te knorren en we bestellen eten van Bear Lake Tavern. Saskia maakt haar eigen pasta maaltijd. Wij hebben allemaal de gefrituurde baars uit het Michigan Meer. Dit is natuurlijk heel erg zondigen op mijn dieet, want ik moet heel voorzichtig zijn vanwege een diabetes bloedtest als we weer thuis zijn. Het is echter de moeite waard, echt een gerecht wat je hier aan Grote Meren eet.
De anderen gaan werken aan de barbecue, die maar niet wil werken. Morgen krijg we heel wat mensen over voor het avondeten en misschien moeten we maar iets anders bedenken dan hamburgers. Maar dat is van later zorg. Ik ga vanavond absoluut op tijd naar bed!
2 reacties:
Inderdaad een gek idee dat er nu alleen nog as is en ook nog verdeeld over meerdere dozen. Maar wel weer een mooi idee dat Dad zijn as straks her en der in Amerika wordt uitgestrooid. Mag je in Amerika overal as uitstrooien?
Hier in Nederland namelijk niet maar natuurlijk kun je het wel makkelijk doen. Het as van mijn oma en opa hebben we ook illegaal verstrooit in hun favoriete bos.
Hoe gaat het met Carol? Zal voor haar ook zwaar zijn, vooral ook omdat ze tot het laatst voor hem gezorgd heeft. Dan val je toch ineens in een gat.
Dat was vast te laatste keer in de Nederlandse winkel. Gelukkig kun je online bestellen. En anders stuur ik met liefde af en toe wat naar je op.
Raar hè, zo’n huis dat steeds leger wordt. Fijn dat alles zo goed gaat met elkaar.
Het lijkt me inderdaad een vreemd idee om Dad in vier dozen te hebben.
Succes met uitstrooien, hij gaat naar mooie plekken.
Een reactie posten