Over een heerlijke zomerse dag

De zon wekt ons en Rick staat om half acht op. Ik doezel nog wat, maar wil eigenlijk ook van deze prachtige zomerse dag genieten en ben voor achten beneden. We voelen ons lui en halen nogmaals ontbijt van Starbucks. 

Daarna gaat Rick aan het werk en ik doe mijn uur cardio op het deck. Ik was van plan vervolgens een gewichtenroutine te doen, maar de schoonmaakploeg heeft gezegd dat ze om 11 uur zouden komen. Dan heb ik daar geen tijd voor, want ik wil mijn douche genomen hebben voor ze arriveren. Ik begin maandag of dinsdag wel weer met gewichten.

Om half elf roept Rick me want Marco, de man, die wij willen inhuren om onze tuin op te knappen is er. Fidel, die dat gewoonlijk doet, kent de planten niet en heeft al een paar keer planten waar ik om gaf eruit getrokken. Dit jaar hadden we Fidel ook ingehuurd, maar die komt maar niet en Rick heeft genoeg van het wachten. Hij vindt Fidel veel te onbetrouwbaar.

Deze Marco, die ook in een professionele wagen aankomt, kent zijn planten! We hebben een heel goed gevoel als we hem hebben laten zien wat we graag gedaan zouden krijgen. Hij zag zelfs dat het dode staakje in de achtertuin ooit een Japanse esdoorn was. Hij zal ongetwijfeld duurder zijn dan Fidel, maar Rick en ik willen zo graag weer een tuin om trots op te zijn! 

Daarna bel ik Fidel om te vermelden dat we zijn diensten niet meer nodig hebben en zoals gewoonlijk versta ik bijna niets wat hij zegt. Het is vreemd want ik ben goed met accenten en begrijp Fidel beter dan Rick, maar eigenlijk zou hij beter Spaans tegen mij praten, dan zou ik hem beter interpreteren. Enfin, ik denk (hoop) dat Fidel door heeft dat we hem niet meer nodig hebben. 

De lelies laat Marco met rust

Het is intussen elf uur en er is nog geen teken van de schoonmaakploeg. Voor de zekerheid heb ik Orion bij me op het deck, maar anderhalf uur later zijn ze er nog niet. Rick en ik gaan lunch halen, hij weer van Cava (waar hij om de een of andere reden twee salades krijgt, dus hij heeft zijn lunch voor morgen) en ik van Panera. We eten het op het deck op en dan gaat Rick weer aan het werk.

Inmiddels heb ik een sms van het schoonmaakbedrijf dat het hen toch gelukt was een latere middag afspraak te maken. Heel aardig want dat hebben wij veel liever, maar zou ook leuk geweest zijn als ze dat ons hadden laten weten.

Saskia sms-t opeens dat ze voor maandag uit haar oude appartement moet. Dat moet nog verder leeg, haar sofa moet weggehaald en het moet schoongemaakt worden. De eerste paar dingen zijn geen probleem, maar dat schoonmaken wel.

De professionele bedrijven blijken niet open in de weekends. Dan ga ik maar naar Craigslist. De eerste schoonmaakster, die ik bel, heeft wel tijd dit weekend tot ze hoort in welke buurt Saskia woonde. Daar zijn nog veel demonstraties en dergelijke en in die buurt wil zij niet schoonmaken. 

Van de andere bedrijven, die ik aanschreef, heb ik nog niets gehoord. Saskia en Justin gaan nu dus maar zelf schoonmaken. Hoewel het het laatste is wat we na de afgelopen paar weken willen doen, hebben Rick en ik aangeboden als het nodig blijkt zondag te komen helpen. Ik hoop van harte dat het niet hoeft!

Vanochtend lukte het me om half vier een baan in het zwembad te reserveren. Wij in Virginia zitten nu in fase 2 en de zwemtijd is gereduceerd van een uur tot een half uur. Bovendien moeten familieleden tot 3 personen banen delen. Daardoor is er natuurlijk veel meer kans om een baan te bemachtigen. 

Wij kunnen van geluk spreken dat het bestuur van ons zwembad zo inventief is, want veel zwembaden in de omgeving zijn dicht deze zomer. Ook omdat er geen life guards zijn, terwijl ons zwembad altijd kinderen van leden in dienst heeft, die al getraind zijn. 

Het lukt me natuurlijk niet in dertig minuten een kilometer te zwemmen, maar 700 meter is al fijn. Ik had misschien nog twee banen kunnen zwemmen, maar ik wilde ook niet zo iemand zijn, die weet dat het halve uur voorbij is en dan nog even in het water is. Ik houd me maar goed aan de regels.

Lois, Freya en Chris zijn er ook, Chris is net klaar met haar zwemmen en Freya, Lois en ik zwemmen tegelijkertijd. Al praten we maar kort, het is toch weer fijn even sociaal te zijn. Na het zwemmen wandel ik terug met Freya en we praten een tijdje over van alles en nog wat, natuurlijk op gepaste afstand.

Het is goed dat hier zo geluisterd wordt naar de experts. Texas en Florida hebben vandaag hun bars weer gesloten en het zal me niet verbazen als er strengere maatregelen komen daar en in andere staten, die te vroeg open gingen. Ik hoop maar dat alles hier in Virginia goed blijft gaan als we woensdag naar fase 3 gaan. 

Rick en ik houden ons happy hour op het deck en proberen de vlaskaas, die we uit Michigan meenamen. Nou, die kan ik enorm aanraden! Hij smelt op de tong, zo lekker! Ik ben nu ook heel benieuwd naar de boerenkaas, morgen eens proberen.

Voor ons avondeten halen we van Patsy's en eten dat ook op het deck. Rick is nog steeds huiverig om buiten bij een restaurant te eten, ondanks dat we dat in Michigan twee keer deden. Voor mij is dat wel okay dus ik hoop hem over te halen het toch eens te gaan doen. 

Tijd voor de voeten omhoog en tv aan. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!