Het belooft weer een zomerse dag te worden en Rick en ik hebben zin in ijskoffies. We rijden dus na Orion uitgelaten te hebben naar de Starbucks drive thru. Rick heeft een ijscapuccino en ik mijn gewoonlijke nitro brew. Ik besluit hier ook meteen ontbijt te halen, de egg white egg bites.
Thuis gaat Rick meteen aan het werk en ik eet mijn ontbijt op het deck. Het is warm en vochtig en ik transpireer me dan ook te pletter tijdens mijn op de plaats hardlopen. Daarna ga ik naar boven om een van Sharons workouts te doen. Ik moet me er altijd weer toe zetten, maar het halve uur gaat snel.
Na afloop rust ik even uit en ga dan een lekker verfrissende douche nemen. Rick komt uit zijn kantoor voor de lunch en zegt goed en slecht nieuws te hebben. Het goede nieuws is dat hij een heel goede beoordeling kreeg van zijn manager.
Ook krijgt Rick nu de federale administraties, die hij wil, onder zijn vleugels. Op het moment is het alleen het Ministerie van Defensie zijn klant en Rick vindt het leuker om met bijvoorbeeld NASA en het Congres te werken.
Het slechte nieuws gaat weer over Dad. Die is nog steeds enorm onrustig en vannacht vonden Carol en Deb hem naast zijn bed op de grond. Ze proberen hem met alle macht in bed te houden, maar dat lukt niet.
Nu hopen ze maandag iemand te krijgen, die 's nachts blijft, want anders gaan ze aan de slapeloze nachten onderdoor. Ik merk dat Rick en Lisa het vreselijk moelijk vinden om zo ver weg te zitten. Lisa wil dat Dad naar zijn eigen huis gaat, omdat hij dat duidelijk zo graag wil, maar dat is geen werkbare situatie.
Als ik de spullen voor de lunch tevoorschijn begin te halen zegt Rick dat hij liever lunch wil halen. Ook prima en we bestellen salades van Subway. Terwijl we die op het deck opeten komt ons cardinaaltje een serenade houden.
Rick gaat terug aan het werk en ik rijd even Vienna in om wat bloemen foto's te maken met mijn macrolens. Lang wordt het niet, want in de zon is het wel heel erg warm. Toch zijn er nog mooie bloemen te bewonderen en ik ben dol op lelies.
Intussen zien we hier ook heel wat mensen met een face shield lopen. Wij hebben er al een aantal weken ieder een, maar die zitten helemaal niet lekker. Nu heb ik ze met een zachtere band om het voorhoofd besteld en dat is een grote verbetering. Ik heb een paar slechthorende kennissen, voor wie een face shield veel fijner is dan een mondkapje, omdat ze dan lip kunnen lezen.
Het is weer donderdag en dus tijd voor het wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Het uur gaat altijd zo voorbij! We nemen afscheid omdat de magen beginnen te knorren. Rick en ik bestellen van Zenola en gaan dat in een zware onweersbui ophalen.
Het flitst en knalt om ons heen en Rick wordt tijdens de paar meter, die hij naar het restaurant moet lopen kleddernat. Wat kan het hier toch huishouden! Het eten smaakt zoals altijd heerlijk dus het was de moeite waard.
En zo eindigt toch weer een emotionele dag en niet alleen negatief. Ik moet toegeven dat ik tijdens de parade een brok weg moest slikken. Ook hebben we als Vienna VA Foodies groep $15000 (!) in een dag opgehaald voor de armste zwarte buurt in Washington, zo bijzonder! Positieve dingen in een moeilijke tijd, ik ben blij in zo'n betrokken stad te wonen.
5 reacties:
Zo'n face shield lijkt me perfect, ik ga eens kijken of ik dat hier ook ergens online kan vinden.
Heel triest van jouw schoonvader, lijkt me vooral voor Rick heel lastig om zover weg te zijn en alles vanaf afstand te moeten horen en niets te kunnen doen.
Ik ga zo even naar de plaatselijke bloemist, wil graag een boeket pioenrozen maar heb daar niet zo'n goede ervaring mee (ze gaan bijna nooit open). Heb nu een tip gekregen dat ik de knoppen met een doekje met warm water moet "afvegen", ik ben benieuwd. Wish me luck.
Fijne vrijdag en alvast een fijn weekend.
Groet,
Bij alle bloemen, eerst stukje van de steel afsnijden; kunnen ze goed water opnemen.
Ik heb ivm de regen pioenrozen binnen gehaald, die gaan allemaal open, ze ruiken heerlijk.
Heeft Rick nog ruimte nog een keer bij zijn vader te kijken? Lastige afwegingen.
@Reny - De pioenrozen duurden hier dit jaar niet lang, helaas. Waarschijnlijk door de regen.
@Tineke - Nee, er zijn geen plannen voor Rick of Lisa om nog eens naar Michigan te gaan voor Dad overlijdt. Ze spraken de vorige keer af dat het hun afscheidsreis zou zijn.
Handig, zo'n face shield. Mijn schoonheidsspecialiste gebruikt die ook in de salon naast een mondkapje.
Fijn dat het zo goed gaat met Rick op zijn werk. En altijd leuk om te horen dat je gewaardeerd wordt.
Ach arme vader van Rick. Wat een nare periode is dit en zo moeilijk voor iedereen die hem lief heeft.
Wat een leuke manier om de geslaagden in het zonnetje te zetten. Hier wordt zoiets lastig omdat niet alle leerlingen in dezelfde plaatsen wonen.
De mentor van mijn oudste zoon is al haar leerlingen langs gegaan om ze te feliciteren. Mijn jongste zoon werd gebeld en moest later met zijn hele klas op school komen. Hoe de diploma uitreiking er uit gaat zien is nog even afwachten.
@Petra - Ja, dat is inderdaad een verschil hier met Nederland. Waar je woont bepaalt waar je naar high school gaat. In dit geval dus wel handig.
Een reactie posten