Over uitpakken en dergelijke

We hebben vannacht goed geslapen, eindelijk weer air conditioning wat met het vochtige weer hier zeker nodig is! Het is wat bewolkt, maar lekker warm met 22 graden. We hebben geen ontbijt in huis dus halen koffies en egg bites van Starbucks.

Daarna ga ik werken aan mijn 10000 stappen. Het valt me meteen weer op hoe groen het om me heen is. Dit keer geen meer als uitzicht, maar wel heel veel bomen, die privacy bieden. Het gaat me goed af vandaag en na een uur houd ik het voor gezien. Eigenlijk zou ik ook gewichten moeten doen, maar dat wordt morgen.

Terwijl ik bezig ben komt er regelmatig een kolibrie langs. Ze hebben het in die twee weken niet klaargespeeld om alles op te drinken. Toch ververs ik het suikerwater, want ik weet niet hoe lang dat goed blijft.

Mijn trouwe gezelschap is er weer

Er zijn terwijl we weg waren heel wat pakketjes bezorgd. Die staan allemaal op de keukentafel en ik open ze een voor een. Een ervan is mijn Delfts Blauwe mondkapje. Als we ze dan toch op moeten kunnen ze ook weleens leuk zijn. Ik denk erover nog een Nederlandse te bestellen. 

Rick en ik pakken van alles uit, alleen de dozen laten we zitten. Voor we het weten is het lunchtijd en we halen salades van Cava. De kat van de overburen vindt het in het lange gras onder onze tuinstoelen voor het huis goed toeven. De buurjongens hebben tijdens onze afwezigheid het gras gemaaid, maar zijn dit stukje vergeten.

Na de lunch ga ik naar onze hondenoppas Emily. Ik breng haar de checque waar ze eigenlijk niets van wil weten, maar wij konden dit niet gratis aannemen. Ik zeg haar er lekker met haar gezin van te gaan eten. Verder overhandig ik haar de DE koffie, Pickwick thee, Droste chocolade en Delfts Blauwe pot. Ze is er erg blij mee. 

Alles is goed gegaan met Orion, gelukkig. Emily doet ook vrijwilligerswerk in een asiel en wist hoe ze Orion op haar hand kon krijgen. Hij blafte nauwelijks tegen haar, maar toen ze gisteren haar oudste dochter meebracht moest Orion daar niets van hebben. Ik bedank hen nogmaals duizend keer, want ik had anders waarschijnlijk eerder terug moeten vliegen.

Dan ga ik naar Whole Foods voor een paar boodschappen. Daar zijn ze heel streng, want ondanks dat ik een face shield draag, moet ik toch een mondkapje aandoen. Er is een doosje als mensen er geen hebben, maar ik heb er altijd een in mijn tas. Zo ben ik dubbel beschermd. Ik vind het heel goed wat ze doen. Steeds meer onderzoek laat zien dat mondkapjes grote invloed hebben tegen het verspreiden van het virus. 

Tussen alle pakjes zat eindelijk het pakket uit Nederland van Naomi. Zij heeft dat op 4 mei opgestuurd, dus we verwachtten dat het verloren was geraakt. Het is wel open gemaakt door de douane, dus misschien was dat de vertraging.

Rick heeft nu zijn felbegeerde flessen oranje bitter (ik vind het net hoestdrank) en ik mijn scheepstouw drop, waarvan ik er van mezelf een per dag mag. Verder heeft Naomi ons verrast met tijdschriften en Donald Ducks, die laatsten vindt Rick vooral ook leuk. 

We hebben toch weer veel gedaan en ik ben moe. Ik besluit lekker in mijn hangmatstoel de tijdschriften te gaan lezen. Zo is het opeens vijf uur en dan heb ik alleen de Libelle nog niet gelezen. Als ik ze uit heb gaan ze naar een andere plaatselijke Nederlandse vriendin en wellicht daarna ook nog naar anderen. 

Deze tijdschriften zijn allemaal van toen de intelligente lockdown nog gaande was en het is interessant om te lezen hoe verschillende mensen daarmee omgingen. Hier in de VS gaat het aantal gevallen nog steeds omhoog, vooral in bepaalde staten. In onze omgeving is het drastisch minder en hopelijk blijft dat zo. 

Rick en ik installeren het mooie kistje uit Dads huis in onze familie kamer. Het past daar perfect. Rick wilde het eerst achter de bar zetten, maar ik vind het veel te mooi om te verbergen. Het is Beijersch, maar past goed bij ons blauw en de Nederlandse klokken, die hier hangen (een Friese stoelklok en een klokje dat ik ooit in Amsterdam kocht, waar ik nodig nieuwe batterijen in moet doen).

Het is donderdagavond en dus, na twee weken pauze, tijd voor happy hour met Chuck en Christine. We toasten eerst op Dad, Rick met oranje bitter, en dan wordt het weer een gezellig uur. Zij zitten in Texas waar het aantal corona gevallen iedere dag meer is dan de vorige. Het verschil tussen de staten is zo groot!

Over het algemeen doen staten met Democratische gouverneurs het beter, maar niet altijd en sommige Republikeinse gouverneurs zijn ook heel streng. De federale regering doet niets. Het is werkelijk te gek dat dit virus een politiek iets is geworden hier. Ik houd mijn hart vast en ben blij dat wij een arts als gouverneur hebben, die gewoon de tijd neemt om open te gaan. 

Volgende week woensdag gaan wij naar fase 3, maar ons zie je nog lange tijd niet in een restaurant eten. Op een terras is anders, maar binnen, nee. En dat blijkt het geval met het gros van de Amerikanen, alleen niet in het zuiden van het land. 

Voor ons avondeten haalt Rick taco's in slabladeren van BarTaco. Zoals altijd is dat een heerlijk maal! Ik zou willen dat andere echte Mexicaanse restaurants die optie zouden hebben, maar ja, het is natuurlijk niet echt Mexicaans.

Rick gaat zijn shows kijken in de basement en Orion en ik ontspannen ons hier boven. Tijd voor de kook shows, die ik de afgelopen weken gemist heb. Allemaal een heel fijne vrijdag gewenst!