Over het weekend

Zaterdag

Mijn spieren laten merken dat ze niet meer aan zo lang zwemmen als gisteren gewend zijn. Vooral mijn nek is stijf, want ik houd mijn hoofd boven water. Daardoor wil ik om acht uur echt mijn bed uit al slaapt Rick nog door.

Nadat ik Orion zijn medicijn heb gegeven en hem kort heb uitgelaten is Rick ook weer van de partij. We gaan op weg naar Starbucks en spelen ook Pokemon Go. Ik haal eindelijk level 40 en dat betekent dat ik het hoogste niveau heb bereikt. Dat laatste niveau duurde meer dan een jaar! Rick is op level 37, maar die begon later met spelen. 

Met onze egg bites en ijskoffies keren we huiswaarts. Daar ga ik aan mijn stappen op het deck en Rick gaat met buurman Ray aan de gang met hoge druk spuit van Ray. Ik zie geen anderhalve meter afstand tussen de heren en maak daar toch maar even een opmerking over. Ray vindt dat afstand houden namelijk maar onzin en wie weet met wie hij in contact is geweest. Het laatste dat we nodig hebben is dat Rick ziek wordt!

De discipline om tienduizend stappen in een keer te doen ontbreekt me vandaag. Als ik er 5000 heb vind ik het welletjes. Hopelijk lukt het vanmiddag de rest bijeen te rapen. 

Na mijn douche is het lunchtijd en we willen eens iets nieuws proberen. Dat wordt B7, een net geopend hamburger restaurant. We bestellen ieder de in sla gewikkelde kalkoenburger met allerlei extra's. Voor het eerst in tijden eten we het aan een tafeltje op hun terras op. 

Gek genoeg heeft Rick nog meer twijfels over op een terras eten dan ik. Ik ben super voorzichtig, maar als tafels zo ver uit elkaar staan en alle serveerders mondkapjes ophebben voel ik me wel veilig. Rick is jammer genoeg nog niet zo ver, want het ziet er allemaal zo gezellig uit. 

Na het eten gaan we naar de Aziatische supermarkt, H Mart. Over voorzichtig gesproken, er staat iemand, die handschoenen uitreikt (wij hebben die al aan) en de karretjes schoonspuit. Een mondkapje is hier verplicht en zonder kom je niet binnen. Dat heb ik bij de Amerikaanse supermarkten wel anders gezien. 

We lopen door alle gangen, want voor Rick is dit de eerste keer hier. Ze hebben de meest exotische dingen, vooral in de visafdeling waar levende palingen zwemmen. Mijn wens dat ze ook andere sambals behalve oelek zouden hebben wordt niet vervuld. De bakjes met gefrituurde "ikan teri" (mini ansjovisjes) maken alles goed en ik neem er twee van mee naar huis. Een met heel kleine en een met iets grotere visjes, thuis schep ik meteen een bakje vol.

Rick gaat verder aan de hoge druk spuit beneden en ik maak me klaar om naar het zwembad te gaan. Gisteravond kon ik zowaar nog een baan van 15 tot 16 uur op de kop tikken. Vanwege mijn spierpijn door het zwemmen van gisteren benuttig ik dit uur met in het water op de plaats "hard te lopen". Zo krijg ik mijn tienduizend stappen toch nog bijeen. 

Een kennis, Freya, zwemt twee banen van mij vandaan en we praten even bij. Freya wil naar Seattle verhuizen, maar met alles wat er gaande is weet ze nog niet wanneer. Ze is bang om te vliegen en vreemde mensen in huis te hebben. Ik snap het helemaal.

Als mijn uur in het zwembad erop zit bel ik Christine. De kat van haar dochter is oud en ziek. Het zal niet lang meer duren denken ze. Mallory is zo verknocht aan Mischief dat Christine een enorm verdrietige dochter verwacht als Mischief overlijdt. Dat is toch wel het moeilijkste aan huisdieren hebben. Ik ben blij dat Orion pas vier is dus hopelijk nog vele jaren voor zich heeft. 

Voor ons avondeten halen we van Patsy's en hier komt mijn wens om op een terras te zitten weer terug. Naar mijn mening staan de tafels flink ver uit elkaar, maar Rick maakt zich toch zorgen als iemand zou niezen of zo. Wat is dit toch een rare tijd, vroeger maakten we ons daar nooit zo druk over. 

We nemen het eten dus mee naar huis. We delen de krab en garnalen hapjes, die altijd weer zo voortreffelijk smaken. Dan heb ik de kreeft salade met avocado, tomaat en bacon. Die heb ik gemist, want hij was niet op hun tijdelijke menu. Buiten op het deck eten maakt het helemaal af.

Vandaag is er tot nu toe geen nieuws over Dad. Rick en ik zijn begonnen met onze reis naar Michigan te plannen. Wanneer Dad overlijdt zullen wij vrij snel daarna daarheen gaan. We gaan dan samen met Luke en Lisa het huis leeghalen en te koop zetten en de nalatenschap verder afhandelen. We zullen dus toch aan de buren moeten vragen voor Orion te zorgen, want die kan echt niet mee. 

Zondag

Vanochtend zijn de rollen omgekeerd en staat een montere Rick om zeven uur op. Eigenlijk wil ik dat ook, maar ik voel me nog niet uitgeslapen. Als ik een uur later beneden kom tref ik Orion in zijn bench, maar Ricks auto staat er nog. Niet veel later komt Rick terug van een vroege fietstocht.

Na ons Starbucks ontbijt werken we een boodschappenlijstje af bij de Giant. Het blijft een vreemd gezicht, iedereen met mondkapjes op, maar we zien vandaag niemand zonder. Ik grijp gauw een pakje met varkensvlees, want dat is bijna uitverkocht. Het blijft een zoeken naar sommige dingen, die nog steeds niet voorradig zijn. Schoonmaakmiddelen en zeep kun je wel vergeten. 

Thuis ga ik aan mijn stappen op het gras, want Rick blaast het deck schoon van alle takjes en bladeren, die de onweersbuien erop waaiden. Daarna gaat hij met onze hoge druk spuit het terras en alle tuinstoelen schoonmaken. Orion vindt al dat lawaai maar niets! 

Het is werkelijk schitterend weer en we willen dus ook veel buiten zijn. Ik krijg het idee om de hangmat tevoorschijn te halen. Rick komt met slecht nieuws, want een muis of ander knaagdier heeft de hangmat als nestmateriaal gebruikt. De gaten erin zijn veel te groot om er nog op te liggen. Ik heb nu wel een kampeerhangmat besteld, maar wil ook weer zoeen als op de foto, want ze liggen zo lekker! Alleen heeft het bedrijf dat ze maakt een 16 weken levertijd dus dat lukt niet meer deze zomer. 

Voor de lunch halen we kabobs van Sheesh Grill met hun super lekkere spinazie. Aan een tafeltje in het Mosaic District eten we het op. Deze tafeltjes staan op gepaste afstand en je wordt geacht het na het eten met de voorziene alcohol spray schoon te maken. De zalm kabob is altijd weer heerlijk en ik heb nog wat spinazie over voor morgenochtend.

Dan gaan we naar het marktje hier. Jammer genoeg zijn de gemarineerde champignons uitverkocht dus die ga ik online bestellen. Alleen weet ik niet wanneer we naar Michigan zullen gaan, dus volgende week zie ik wel wat er gebeurt. We kopen ook een dozijn eieren en een paar heel mooie rijpe tomaten. 

Thuis gaan we verder aan het schoonmaken van onze tuinmeubelen en het terras. Op dat laatste groeide heel wat onkruid en dat is nu allemaal weg. We belonen ons harde werk met een happy hour in de hot tub. 

Na wat gebubbeld te hebben bestellen we eten. Rick van Bear Branch Tavern, maar geen van hun gerechten zijn koolhydraat arm te maken. Ik bestel dus van Bazins on Church. Wij kennen de eigenaren Julie en Patrick en ik heb me telkens schuldig gevoeld nog niets van hen besteld te hebben. 

Op het deck gaan we van ons eten genieten. Mijn wilde paddenstoelensoep en de krabsalade zijn zeer smakelijk. Rick vindt zijn gerecht overspoeld door de koolsla met ontzettend veel saus. Het buiten eten maakt echter alles goed!

Het is een vreemd gevoel deze dagen. We wachten eigenlijk met een half oor op het telefoontje dat Dad heen is gegaan. En dan moeten we ons klaarmaken voor mogelijk een paar weken Michigan om al zijn affaires in orde te brengen. Helaas zijn onze buren, die voor Orion zorgen, vanaf de 20e een week weg dus moeten we iemand anders vinden. Ik ga morgen Orions dierenarts daarover opbellen, hopelijk hebben zij een suggestie. 

Allemaal een fijne week gewenst!