Over een zomers weekend

Zaterdag

Het belooft weer een warme dag te worden. Voor achten staan Rick en ik op en gaan ontbijt halen bij Starbucks. Sinds een paar weken is het marktje in Vienna weer open en we gaan daar eens een kijkje nemen. Mondkapjes zijn verplicht, zes voet afstand is op de grond aangegeven met stickers en het aantal bezoekers wordt beperkt.

Als wij er aankomen is het niet druk en we kunnen meteen naar binnen. We bekijken de diverse kraampjes en kopen een drietal tomaten. We komen Mary en David tegen en praten een tijdje over van alles en nog wat. Het is vreemd zo met die mondkapjes en afstand houdend, maar als dit verspreiding van het virus binnen de perken houdt is het helemaal prima.

Thuis doe ik mijn cardio en Rick gaat een fietstochtje maken. Terwijl ik bezig ben komt een kolibrietje herhaalde malen langs. Of het dezelfde is weet ik niet, het zijn in ieder geval vrouwtjes. Ze zijn zo vlug dat ze moeilijk scherp op de foto te krijgen zijn. Onderstaande foto is dan ook niet scherp, maar ach.  

Als Rick terugkomt van zijn fietstocht is het alweer lunchtijd. Rick heeft nog een salade van Cava over, die hij gisteren per ongeluk dubbel bestelde. Ik maak een smorgasbord van de verschillende kazen en zalmpate, die we uit Michigan meebrachten. Met wat gebakken tomaten, champignons en spinazie smaakt me dat opperbest. 

Na de lunch beginnen we met het uitpakken van de dozen, die we uit Michigan mee hebben genomen. Het zal even zoeken worden om alles een plaatsje te geven. Tegen tweeen kleden we ons in badkleding, want ik heb om twee uur een baan in het zwembad kunnen veroveren vanochtend.

Dit is voor Rick de eerste keer zwemmen. Halverwege bedenken we ons dat we onze mondkapjes vergeten zijn. Rick loopt terug om ze te halen. Zo hebben we wel wat van ons halve uur ingeleverd, helaas. Toch lukt het me 20 baantjes te trekken, dus vandaag een halve kilometer. Ik houd in een app bij hoeveel kilometers ik deze zomer zwem. We zijn zo dankbaar dat VAC open is, want veel zwembaden zijn de hele zomer gesloten vanwege gebrek aan lifeguards.

Terug thuis gaan we verder met uitpakken. Ik zet de steins met Dads keukengerei op het aanrecht. Dad was dol op koken en had veel betere kwaliteit keukengerei en messen dan wij. Rick heeft ook een aantal van zijn Henckel messen mee. 

Voor de grote Hummel met de zingende figuurtjes maak ik een plank in ons meubel in de voorkamer vrij. Verder was onze telefoon aan vervanging toe en die van Dad vrij nieuw. Deze kondigt aan wie er belt en kan ook aan de muur hangen, zodat we de kapotte telefoon, die daar jaren hing, weg kunnen gooien. 

Dan gaat Rick wat boodschappen doen, want Dads hangmat blijkt veel kleiner dan onze vorige dus hij heeft een langere ketting nodig. Er staan nog wat meer dingen op zijn lijstje. Ik ga intussen op het deck zitten, maar het wordt me toch opeens vochtig!

Het verbaast me dan ook niets als ik even na vieren een vervaarlijk gerommel hoor in de verte. Dertig procent kans op onweer en natuurlijk komt het hier. Ik had op mijn lijstje morgen de planten buiten water geven staan. Dat is niet meer nodig, want het plenst gewoon!

Gelukkig is dat voorbij als we naar Reston rijden. Daar halen we eerst nieuwe wijn bij Total Wine en melden ons dan voor het terras bij Clyde's wat net dit weekend weer open is. We moeten een half uur op een tafel wachten en zijn dan teleurgesteld, want meer dan de helft van hun gerechten zijn uitverkocht. Misschien hadden ze niet zo'n drukte verwacht?

We besluiten een voorafje en een drankje te bestellen en dan ergens anders te gaan eten. Ik heb een Maryland krab soep, die heel lekker is, maar met 31 graden is soep misschien niet zo'n goed idee. Ik krijg het er nog warmer door.

Als we afgerekend hebben lopen we naar McCormick & Schmick's om de hoek. Dit is een visrestaurant en hier bestel ik mijn felbegeerde kreeft, dit keer twee staarten.  Rick heeft de zeebaars en het is allemaal heel lekker. De manager komt af en toe gezellig praten en blijkt ook een Pokemon Go fan te zijn, altijd iets wat bindt.

Thuis zoeken we de airconditioning op, want  zelfs voor mij is de vochtigheidsgraad wel erg hoog vanavond. Als ik om me heen kijk zie ik nu herinneringen aan Mom en Dad (de kist), mijn geliefde Oma en Opa (een antieke klok, die het helaas niet meer doet) en mijn Omaatje (kubusje met haar foto). Ze passen allemaal goed in ons interieur.

 Zondag

We slapen uit tot half negen en na Orions wandeling gaan we Vienna in. We halen koffies van Starbucks, maar hebben een beetje genoeg van de egg bites. Crepe Amour is weer open en we bestellen hartige crepes (galettes in het Frans). Ze hebben maar de helft van hun gewoonlijke menu dus ik bestel eens wat anders, met ei, rucola en pesto. Het smaakt heerlijk.

Daarna rijden we naar de markt in het Mosaic District. Dit keer wil ik vroeg zijn want vorige keer waren de gemarineerde champignons uitverkocht. Vandaag heb ik geluk en kan er een bakje van meenemen. Verder is er niets van onze gading dus we lopen er gauw doorheen.

Thuis klets ik gezellig bij met mijn broer in Canada en mijn zus in Massachusetts. Zulke Zoom gesprekken zijn toch leuker dan telefoongesprekken. Als je elkaar ziet voelt het dichterbij. 

Halfhartig doe ik daarna een half uur cardio, die 10000 stappen gaan het vandaag niet worden. Ik voel me moe en lui en besluit daaraan toe te geven. Met alle drukte vanochtend is het ook al gauw weer lunchtijd. We halen dit keer salades van Panera.

Na het eten gaat Rick verder met uitpakken en dingen een plaats geven. Ik help daarin mee want er zijn ook veel schilderijtjes en andere dingen voor aan de muur. Ook leg ik de mooie kristallen schalen in de eetkamer. Gisteren zette ik een hele berg kommen, die wij nooit gebruiken voor het huis en die zijn nu allemaal weg. Hier worden dingen dus ook opgehaald als ze gratis zijn.

Dit Marokkaanse houten tafeltje kocht Dad tijdens zijn reis met Rick. We hebben er niet specifiek een plaats voor, maar Rick wilde het natuurlijk wel meenemen.

Als we klaar zijn met de meeste spullen besluiten we een film te gaan kijken. We maken een bordje met haring, vlaskaas en boerenkaas om van te snacken en gaan dan ons bioscoopje in. Dit keer valt de keuze op SCOOB en wat is dat een leuke film! Het is een aanrader voor liefhebber van Hanna Barbera tekenfilmpjes.

We bestellen eten van Zenola. Ik neem de spinazie driehoekjes, want die zijn de lekkerste, die ik ooit van een Libanees restaurant heb gegeten. Daarbij de kibbeh nayeh, biefstuk tartaar met bulgur, zo smakelijk! Zenola blijft een favoriet restaurant, ook omdat we de eigenaren inmiddels kennen.

Nu moeten we allerlei formulieren invullen, want Rick en ik hebben morgenochtend beiden een dermatoloog afspraak. Rick heeft een wondje aan zijn slaap dat maar niet heelt en ik heb een plekje op mijn oor dat telkens ontsteekt. Ik hoop maar dat mijn hele oorschelp er niet af moet!

Allemaal een heel fijne week gewenst!