Over wijdse uitzichten, wijngaarden en weergaloos weer

Zaterdag

We lagen er gisteravond pas na middernacht in, maar om tien voor half negen ben ik klaarwakker. Rick ligt nog in diepe rust en ik besluit me vast op te frissen en een douche te nemen. De badkamer is ver genoeg van de slaapkamer dat Rick daar niets van hoort.

Als ik klaar ben is Rick ook weer van de partij. Althans, hij is uit bed. Rick is geen ochtendmens en ik wel. Ik laat hem zijn gang gaan en neem eerst een foto van onze deur. Alle kamers zijn genoemd naar een gerenommeerde chef. 

De onze is de Jacques Pepin kamer. Jacques Pepin is een vriend van de chef van deze Inn, Patrick O'Connell. Naast ons is de Julia Child kamer, met wie Jacques Pepin samen kookshows op tv deed. Grappig genoeg ken ik de meeste namen op de deuren, of ik het heb er althans van gehoord. Rick kent er vrijwel geen.

Terwijl Rick zijn ding doet ga ik van het uitzicht van de drie balkonnen aan onze kamer genieten. Ik neem foto's en neem daarna plaats op een stoel op het grootste balkon. De stilte in dit dorpje, want meer is het niet met 135 inwonders, is zo rustgevend. Ik zou hier nooit willen wonen, maar een paar dagen meer hiervan genieten zou ik wel verwelkomen. Helaas is dat niet in het budget, want je betaalt natuurlijk voor de exclusiviteit. 

Als Rick klaar is gaan we naar beneden. Ik neem nog wat foto's, onder anderen van de tekeningen van de inrichtingen van de kamers. Het is niet onze smaak voor thuis, maar het past hier gewoon zo goed. Verschillend bedrukte behangen, gordijnen met nog een patroon, bedden, die in sommige kamers baldakijnen hebben en muurhangsels. Alles lijkt niet bij elkaar te passen en toch doet het dat perfect!

Voor de derde keer krijgen we een tafel in de serre toegewezen. Grappig genoeg wel iedere keer een andere tafel. Wij vinden het prima, want het is hier lekker licht en het decor prachtig. De grote eetzaal is wat donkerder. 

Waar ik ook zo dol op ben zijn de serviezen hier. Ik zou zo graag ook een kleurrijker servies bijeen sprokkelen, maar Rick is meer van het strakke. Misschien past het hier ook beter dan bij ons. Het maakt me gewoon vrolijk. 

In het menu staat een korte geschiedenis van het stadje en het eten dat de Inn ons voorzet. Het inbegrepen ontbijt is granola met yoghurt en een mandje met brood. Je kunt echter een warm gerecht bijbestellen voor een extra bedrag en dat doen Rick en ik beiden. 

Maar eerst krijgen we vier glaasjes vers sap voorgezet en koffie, die lekker sterk is. Die sapjes zijn vers geperst, maar ik drink alleen het selderij sap, de rest is me te zoet. Ik bestel wel een alcoholvrije bloody Mary, die werkelijk heerlijk is. 

Ook mijn omelet wordt zo mooi gepresenteerd dat dat weer een foto waard is. We kijken uit op een mooi beeld en een watervalletje. Het wordt een heerlijke brunch en het zal weer even duren voor we trek krijgen. 

Naast onze kamer is de lift, die er van binnen ook heel interessant uitziet, er is zelfs een Delfts blauw bord.

We gaan nog even terug naar de kamer om alles in te pakken en maken vervolgens een korte wandeling door de tuinen van de Inn. Jammer genoeg zijn de lama's vandaag ook niet buiten. Als laatste gaan we in het winkeltje wat speciale Dijon mosterd kopen. Een potje met groene peperkorrels en een met dragon, er zijn nog veel andere smaken, maar die lijken ons het lekkerst.

Dan is het twaalf uur en tijd om uit te checken. Ik wacht op een bankje in de receptie tot alle bagage in de auto is gezet. Dan gaan we op weg naar meer avonturen vandaag. 

We zijn hier niet ver van het Shenandoah National Park en we besluiten een stukje Skyline Drive te gaan rijden. Bij de Thornton Gap ingang staan twee rijen en Rick neemt de rechter rij. Natuurlijk gaat prompt de allerlinkse rij open voor pashouders. Gelukkig zijn we toch snel in het park, want de auto's voor ons hebben ook een pas. 

De Blue Ridge mountains doen ook vandaag hun naam weer eer aan. We rijden in zuidelijke richting en stoppen bij de meeste uitkijkpunten. Voor Rick is het alweer een aantal jaren geleden dat hij in het park was. 

Bij Skyland, het hoogste punt van Skyline Drive, keren we om. Traditie getrouw bezoeken we tijdens het weekend van mijn verjaardag een aantal wijngaarden. Vandaag is daar de perfecte dag voor, want we zijn al in het wijngaarden gebied. 

Gisteren leerden we dat ons gedeelte van Virginia hetzelfde klimaat heeft als de Provence. Vandaar dat zonnebloemen, lavendel en druiven het zo goed doen in onze staat. Als eerste gaan we op zoek naar de Little Washington Winery & Brewery.

Op weg erheen komen we door het typische Amerikaanse stadje Sperryville. We zijn hier in Trump country, zoals we dat noemen, en de borden voor Youngkin, een fan van Trump, voor gouverneur staan overal. Hopelijk wordt hij niet verkozen, want hij is ultra conservatief en zal Virginia achteruit brengen. In november zijn de verkiezingen, wij stemmen zeker tegen hem. 

Helaas is de Little Washington wijngaard een grote teleurstelling. Het lijkt gewoon een heel groot woonhuis, niet per se mooi gelegen en ze lijken geen eigen wijnen te hebben. Van een brouwerij zien we niets. 

Misschien is het daarom dat ik gisteren een medewerker van de Inn at Little Washington heel duidelijk tegen een in de wijngaard geinteresseerde klant hoorde zeggen dat de wijngaard de naam van de Inn heeft "geleend", maar er verder niets mee te maken heeft. 

Niet getreurd, er zijn meer dan genoeg andere wijngaarden in de omgeving. Wij rijden naar Gray Ghost. Deze wijngaard ligt vlak langs de weg en is een van de oudere in de omgeving. Dit jaar vieren ze hun 27ste verjaardag.

Het is altijd leuk als een deel van de wijnranken vlakbij het gebouw staan en dat is hier het geval. Het is oogsttijd, maar er hangen nog veel druiven klaar om geplukt te worden. Rick is mijn BOB en drinkt water, terwijl ik van een glaasje rose geniet. We zitten vlak naast de druiven, zo idyllisch!

We hebben daarna een hele tijd geen telefoonbereik, maar als dat er weer is, zoeken we de Mediterranean Cellars op. Daar had ik nog nooit van gehoord en wat een verrassing blijkt deze prachtige en vrij grote wijngaard te zijn. Grappig genoeg is de eigenaar in mijn geboortejaar met wijn produceren begonnen. 

Hier worden we heel vriendelijk begroet en krijgen een korte geschiedenis van de wijngaard te horen. De eigenaar is inmiddels 85, maar doet alles nog zelf. Hij is opgegroeid bij Athene in de buurt en begon hier dus deze wijngaard. Die is niet zestig jaar oud, maar hij is wel al zestig jaar bezig met leren en experimenteren van wijn maken. 

We hebben nu toch wat trek en bestellen het charcuterieplankje. Dit keer proeft Rick ook wat van mijn wijn. Ik heb drie verschillende rose's om te proberen. Allemaal zijn ze erg lekker. Het is duidelijk dat deze Griek weet wat hij doet, want deze wijngaard is compleet zelf producerend. Dat is ongewoon hier, meestal is er wel iets dat ze uitbesteden. 

Drie keer is scheepsrecht en als laatste gaan we naar een van onze favoriete wijngaarden, Pearmund Cellars. Daar lijkt het heel druk, maar dat valt alles mee. We vinden comfortabele stoelen met zicht op de wijnranken en de rose is hier ook erg lekker. 

Het loopt al tegen vijven als we huiswaarts gaan. Daar wacht een blije Orion ons op. We zijn allebei moe van de late avond gisteren en alle indrukken (en in mijn geval de wijntjes). We bestellen een lichte Vietnamese maaltijd van Viet Aroma, die Rick op gaat halen. 

Het is heerlijk eten en perfect na het lange maal van gisteren. Deze paar dagen zijn me veel te snel gegaan, maar er is nu veel om van te dromen. Alle gerechten van gisteravond zal ik me nog lang herinneren!

Zondag

Om half acht begint Alexa haar Disney deuntje, maar ik weet niet eens welke het is, want ik zet haar meteen uit. Rick en ik slapen nog tot kwart over acht door en staan dan tegelijkertijd op.

We halen koffies van Starbucks en willen dan gaan ontbijten bij Ted's Bulletin. Daar is een wachtlijst voor een tafel buiten en met dit mooie weer willen we niet binnen eten als het niet hoeft. Rick stelt voor naar Le Pain Quotidien te lopen. 

Daar is nog net een tafeltje vrij en we bestellen onze gerookte zalm gerechten. Rick heeft de omelet en ik het bordje met zachtgekookt ei, gerookte zalm, ricotta en bieten en rucola salade. We zijn het erover eens dat dit eigenlijk een veel lekkerder ontbijt is dan we van Ted's Bulletin hadden gehad.

Voldaan lopen we naar de markt. Ik ben gisteren vergeten mijn paddestoelen te bestellen, maar ze hebben meestal toch wel maitake. En laat dat nu juist vandaag niet het geval zijn! De andere soorten paddestoelen zijn mij allemaal te groot. We kopen dus alleen een fles sap van Greenheart dit keer. 

De H Mart ligt praktisch aan de overkant en daar hebben ze wel maitake en de andere paddestoelen, die ik lekker vind. Ik neem ook een bakje kerstomaatjes mee, zodat ik alle ingredienten voor mijn ontbijt heb. 

Thuis gaat Rick van alles doen om de basement voor te bereiden op mijn feestje van dinsdagavond. Ik doe ondertussen mijn stappen. 

Als we daarmee klaar zijn vertrekken we naar Total Wine & More en de ABC winkel voor wijn, bier en sterke dranken. Bij de ABC winkel hebben ze ook heel wat dure dranken, iemand zin in een glaasje cognac?

Op de terugweg halen we lunch. Ik geniet van mijn Poki DC poke bowl en Rick smult van een gyro pita broodje van Maggio's. We eten op het deck en dan gaat Rick verder aan de tuin en basement. Als hij de vissen eten geeft kijk ik mee, ze komen nu op hun eten af en zien er gezond uit. 

Voor mij wordt het verder een rustige middag op het deck. Ik probeer mijn nieuwe telefooncamera uit, die tot tien keer inzoemt. Dat verschil is goed te zien bij de foto's, die ik van een van onze kolibrietjes maak. Het is veel scherper dan met mijn vorige telefoon. 

Ook deze vlinder is met 10X zoom

Rick heeft intussen de post van gisteren en eergisteren uit de brievenbus gehaald. Daar zit een envelop van de Town of Vienna voor mij bij. Ik ben genomineerd voor mijn vrijwilligerswerk, de wijnbedels en het modereren en bijdragen aan de Vienna VA Foodies groep. Althans ik denk dat het daarvoor is, ik zou niet weten wat anders. 

Er is de 21ste een receptie van de burgemeester voor ons. Grappig is dat dit allemaal door de pandemie is begonnen. Ik wilde helpen en met mijn fibromyalgie in de winter is het moeilijk, dus bedacht ik de wijnbedels en het helpen van families, die het moeilijk hebben, en medisch personeel e.d. via de Vienna VA Foodies. Ik vind het een hele eer en er zijn mensen, die veel meer hebben gedaan, maar gewaardeerd worden is heel speciaal!

Voor ons avondeten gaan we naar Zenola. Daar krijg ik ook felicitaties voor mijn verjaardag van Lara en Noha, de NO en de LA in Zenola. Het eten is weer voortreffelijk. Ik kies dit keer voor de shawarma en wortelgroentes, heerlijk!

En zo eindigt een onbeschrijflijk fantastisch verjaardagsweekend! Ik had niet beter kunnen wensen. De festiviteiten zijn nog niet voorbij en ik kijk uit naar het feestje dinsdagavond! Allemaal een heel fijne week gewenst!