Over een zoele laatste zomerdag

De afgelopen paar nachten droomde ik telkens over vallende babies. Waar dat nu weer vandaan komt? Kennelijk ben ik in mijn onderbewustzijn bang om Fiona te laten vallen. Ik ben dan ook blij als ik om zeven uur wakker word. 

Het is bewolkt, maar nog aangenaam genoeg om buiten te ontbijten. Dat doen we dan ook. Dit is de laatste officiele zomerdag en binnenkort zullen we vast aan herfstachtige temperaturen moeten geloven. Het is zaak dus nog even van het warme weer te genieten.

Nog voor we onze koffies hebben opgehaald heb ik al de helft van mijn stappen bijeen. De andere helft volgt terwijl ik van mijn nitro brew geniet. Ik vind de amandelmelk daarin nog steeds erg lekker. 

Net na tienen ben ik klaar en neem mijn douche. Dan bel ik de bloemist waar Rick mijn verjaarsboeket haalde en vraag of zij de vaas terug willen. 

Het is een heel grote vaas en wij hebben er al teveel. Gelukkig is dat het geval en ik rijd naar Karin's Florist om hem af te geven.

Daarnaast ligt onze bank en ik neem van de gelegenheid gebruik om via de drive thru daar wat geld op te halen. Om de een of andere reden wil het hotel in New Jersey dit weekend dat ik de kamer contant betaal. Dat komt vrijwel nooit voor, maar goed, dat ga ik dan maar doen.

Mijn lunch haal ik vandaag van Whole Foods. Net op tijd voor mijn dinsdag virtuele lunch met Judith ben ik terug. De salade bar van Whole Foods had lekkere dingen en ik heb er een moot gerookte zalm bij. 

De lunch is zoals altijd heel gezellig. We hebben iedere keer zoveel gesprekstof dat het opeens ongemerkt weer tijd is voor Judith om terug aan het werk te gaan. 

Ricks autoband is er intussen opgezet en we gaan zijn auto ophalen. Of althans ik zet Rick bij de garage af en rijd door naar de Walgreens. Hier haal ik in de drive thru Orions nieuwe medicijnen op, we kunnen weer even vooruit. 

Thuis besluit ik een wandeling door de buurt te gaan maken. Ik probeer de 10x zoom van mijn telefoon wat meer uit en wat een scherpe foto's worden het! 

Vanavond is de ceremonie van de burgemeester voor de vrijwilligers van Vienna. We vinden tot ons genoegen een heel goede parkeerplek, want dat is niet altijd makkelijk hier. De ceremonie wordt in de Town Green gehouden, dus buiten.

Het Vienna orkest speelt wat deuntjes en dan begint de burgemeester, Linda, met het uitrijken van de certificaten. 

Er zijn maar liefst 150 mensen genomineerd (eigenlijk niet eens zoveel voor een stad met 50000) en iedereen krijgt een korte speech met uitleg van hun goede daden door degene(n), die hen genomineerd hebben. 

Sommigen spreken veel te lang en het wordt koud. Ik heb spijt dat ik geen jasje aan heb getrokken. Eindelijk na anderhalf uur is onze groep aan de beurt. 

Wij zijn genomineerd door Lydia, die de Vienna VA Foodies groep heeft opgericht en daarna de One Neighborhood Foundation, die eten verzorgt voor families, die dat nodig hebben. 

Zij heeft ook andere groepen genomineerd en we staan met zijn allen op het podium. We krijgen een certificaat en een zakje met lekkers als dank voor ons vrijwilligerswerk. Dan nog een groepsfoto en wij zijn klaar.

Eigenlijk zijn er nog een aantal groepen, die na ons komen, maar Rick klaagt dat hij trek heeft en ik zit hard te rillen, niet goed voor mijn spieren. We sluipen dus weg, onderweg Lydia bedankend voor haar nominatie. 

We bedenken waar we het snelst eten van kunnen halen en dat wordt Grieks van Plaka Grill. Binnen het kwartier gaan we met een warme maaltijd huiswaarts. Daar doe ik een deken over me heen om warm te worden. De herfst komt er echt aan!

Natuurlijk kan ik het niet laten wat lachende Fiona foto's te plaatsen. Mommy was kennelijk erg grappig!