Over een woest water en wensen vervuld weekend

Zaterdag

Om half acht worden we wakker gezongen door Olaf uit Frozen. Ik heb de wekker expres aan laten staan, zodat we lekker vroeg aan onze dagen kunnen beginnen. 

Vanochtend komt dat helemaal goed uit, want we willen direct naar Great Falls. We halen onze koffies en egg bites van Starbucks en rijden dan naar het park. Zelfs zo vroeg al staan er vijf auto's voor ons bij de ingang en de parkeerplaats is vrij vol.

Wij komen dit keer alleen om de rivier te zien, nadat orkaan Ida verder naar het westen een enorme hoeveelheid (lees meer dan twintig centimeter) water uit de lucht liet vallen. 

We lopen naar het eerste uitkijkpunt en daar staan we het dichtstbij de rivier. Het water raast en kolkt naar beneden, heel indrukwekkend. We hebben het weleens hoger gezien, maar al een hele tijd niet. 

Na de nodige foto's en filmpjes lopen we naar het tweede uitkijkpunt. Ook van daaruit is het uitzicht prachtig. We laten het derde uitkijkpunt voor wat het is, want we hebben meer te doen vanochtend. 

Als we het park uitrijden zien we dat er nu een enorme file staat om binnen te komen. Het zal niet lang duren voor ze het af zullen sluiten. 

Terug in Vienna gooien we eerst het glas in de paarse glasbak. Dan brengen we een bezoek aan de markt. Ik heb een fles Rooster sap nodig van Greenheart en fotografeer dan weer een aantal kraampjes. Er zijn alweer pompoentjes. Ik houd niet van de herfst, maar de kleuren vind ik wel mooi. 

Terug thuis zet ik mijn mini elliptische machine op het deck en trap daar op tot ik 10000 stappen bijeen heb. Het is goed toeven op het deck.Vandaag is er niet zoveel lawaai van de huizenbouw aan de overkant. Die worden razendsnel in elkaar gezet. 

Rick komt terug van geheime boodschappen, waarschijnlijk te maken met mijn verjaardag. We gaan lunch halen, voor mij mijn favoriete poke bowl en voor Rick een Griekse salade. 

Rick wil nog wat dingen beneden in de achtertuin doen voor we naar het zwembad gaan. Ik wacht op het deck en probeer een van de kolibrietjes te filmen. Eindelijk lukt dat voor vijf seconden, ze zijn zo snel!

Het is niet zo druk als ik had gedacht bij het zwembad en ik tref mijn favoriete baan leeg aan. Ik begin meteen maar aan mijn zestig baantjes. Het water is me eigenlijk te koud, maar met de zon en goed zwemmen wordt het op een gegeven moment wel lekker. Rick waagt zich alleen met zijn voeten in het water. 

Tegen vieren komt Mary Ellen en haar heb ik alweer een tijdje niet gesproken. Rick gaat huiswaarts, maar Mary Ellen en ik kletsen op ons gemak bij. Pas om half zes lopen wij het zwembad uit. 

Zodra ik weer in droge kleding ben, gaan Rick en ik op pad voor het avondeten. Op zo'n mooie avond wil iedereen buiten eten en bij onze eerste keuze is er zo'n lange rij wachtenden dat we meteen vertrekken. We hebben geen zin uren te moeten wachten. 

Dan besluiten we maar door te rijden naar Clarendon. Daar willen we eigenlijk bij het tapas restaurant Pamplona eten, maar daar is alleen binnen plaats. Daar reserveren we dan maar meteen voor morgen. 

Recht tegenover is Bar Bao en hier zijn meer dan genoeg tafeltjes vrij. Het wordt een goede keuze. Rick en ik delen "nachos" met lekker veel kaas, groentes en vlees en wonton chips in plaats van tortilla chips. Dan nemen we allebei een van de bao's. 

Dat zijn gestoomde broodjes met vulling. Die van mij met kaas, biefstuk en kimchi, heel lekker! Een vrouwtje komt langs met rozen, wat me aan andere landen doet denken. Romantische Rick koopt een mooie donkerroze roos voor mij, hij geurt heerlijk. 

Moe maar voldaan rijden we terug naar huis. Daar schrijf ik vast dit gedeelte van mijn blog, zodat ik het morgen niet meer hoef te doen. Zo meteen ga ik eindelijk de eerste aflevering van Boer Zoekt Vrouw eens kijken. Ok, aflevering gezien, de meeste brieven gaan naar Jouke, dat is duidelijk.

Zondag

Alexa speelt om half acht "Let It Go", maar Rick wil daar niets van weten. Hij is later naar bed gegaan dan ik en niet blij met de vroege wekker. Ik zet het gauw weer uit, maar ik ben wel klaarwakker. Ik sta op en ga een wandeling maken met Orion.

Die gaat heel graag mee. Als ik met hem ga wandelen doe ik zijn harnas aan en neem een zakje snoepjes mee. Orions aandacht is dan compleet op mij gericht. Dat kan ik oefenen als ik onze straat uitloop, want er komt net een vrouw met haar hond langslopen. 

Orion ziet dat en begint te blaffen en trekken, maar als ik hem de zak met snoepjes laat zien is hij meteen afgeleid. Ik heb dit nu al zo vaak tegen Rick gezegd, maar die komt iedere keer weer gefrustreerd terug. Vandaag kan ik hem van een daadwerkelijk voorbeeld dat harnas + snoepjes werkt vertellen. 

Als ik terugkom is Rick klaar om erop uit te gaan. We halen eerst koffies bij Starbucks en wachten dan tot de Hawk & Griffin pub om negen uur opengaat. Daar hebben ze sinds gisteren een Engels ontbijt en daar zijn Rick en ik dol op. 

We nemen plaats aan de bar en Erin is er om ons te serveren. Haar kennen we zo langzamerhand, vooral Rick, die hier vaker dan ik even een biertje gaat drinken. Ik zie een bloody Bulldog op het cocktail menu staan en ik ben dol op drankjes met bouillon dus bestel er een. Het is niet echt wat ik hoopte, maar lekker genoeg.

The Full Monty is de naam van het volle ontbijt. Wij bestellen het zonder bonen, aardappelen en toast en zo is het een goed koolhydraatarm ontbijt. Het is allemaal zeer smakelijk en ik ben superblij dat er black pudding is. Zo lekker!

Na het ontbijt rijden we naar Party City. Daar zijn ze al helemaal klaar voor Halloween, maar wij zijn er voor benodigdheden voor mijn verjaarsfeestje over zo'n tien dagen. Kennelijk worden er veel mensen zestig, want uitgerekend bordjes e.d. van die mijlpaal zijn uitverkocht. Gelukkig wel genoeg servetten en versieringen, zodat Rick niet verder hoeft te zoeken. 

Vanaf Party City is het een rechte weg naar de Mosaic markt. Daar is het enorm druk en net als bij anderen gaan onze mondkapjes op. We hebben hier nog steeds niet heel veel besmettingen, maar je weet natuurlijk niet wie er besmet kan zijn. Met een zakje maitake paddestoelen vertrekken we weer. 

Thuis doe ik mijn cardio en Rick gaat verder aan zijn klusjes in en rond het huis. Als we daarmee klaar zijn, frissen we ons op en gaan naar Tysons Corner Mall. Daar gaan we eerst naar de juwelier Na Hoku. 

Daar kies ik wat mooie plumeria sierraden uit voor mijn verjaardag. 

Dan gaan we naar beneden naar de AT&T winkel. Mijn telefoon vertoont wat problemen en we gaan kijken of we de S10 kunnen inwisselen voor een Samsung S21. Dat kan, maar AT&T is ergerlijk met allerlei financieringsplannen en hun telefoons zijn een half jaar geblokkeerd voor het buitenland. 

Terwijl we met de verkoper praten kijk ik even op Amazon. Daar is de Samsung S21 Ultra maar liefst $200 goedkoper dan bij AT&T, direct van Samsung. Ook is die telefoon niet geblokkeerd. Rick gaat de telefoon dus van Amazon bestellen. Ik weet nu wel wat ik voor mijn verjaardag krijg, maar de voorpret is ook heel leuk!!

We hebben intussen toch wat trek gekregen en gaan een lichte lunch halen. Voor mij wordt het de poke bowl van Poke Works. Die is best lekker, maar er is absoluut niet zoveel keuze aan groentes als bij  Poki DC! Rick heeft een shawarma salade van Halal Guys. We vinden een tafel en eten het in de mall op.

De volgende stop is de Giant in Vienna, waar we een boodschappenlijstje afwerken. Ik zie er een spuitbus met amandelmelk "room". Die neem ik mee voor mijn koffie thuis! Verder snoepjes voor Zorro, melk, zonnebrandspray en nog wat dingen, we rekenen bij de self checkout af. 

Mijn voornemen is dus om verder te gaan met zwemmen in het binnenbad van Oak Marr. Daar is het water echter koud en vooral als het straks buiten ook koud is moet ik mijn spieren beschermen. Mijn idee is om een wetsuit te kopen.

Om daar een van te proberen gaan we naar Nautilus Diving. Daar probeer ik een wetsuit aan, maar dat gaat het niet worden. Het duurt tien minuten voor ik me in het ding heb gehesen en het is veel te warm. We krijgen goede raad en uiteindelijk bestel ik een shorty van Amazon. We zullen zien hoe dat werkt.

Gisteravond heb ik via Open Table gereserveerd bij Pamplona. Eerst hadden we een tafel buiten, maar het regende af en toe vandaag en ik veranderde de het naar binnen. Nu is het echter weer droog en hopen we een tafel buiten te kunnen bemachtigen.

We rijden naar Clarendon en weten nu precies waar te parkeren. Rick wil graag Tito's, het Mexicaanse restaurant aan de overkant, bezoeken. Daar bestellen we een margarita, ik eentje met geen suiker, die lekker zuur is. 

Daarna lopen we naar de overkant en bij Pamplona kunnen we toch fijn buiten zitten. We bestellen de eindeloze tapa's voor $37,95 per persoon. Dat is een goede keuze! We proberen o.a. pan con tomate (voor mij zonder brood), ganbas met knoflook, abondigas en inktvis. Het smaakt allemaal even lekker en zijn echt tapa's, kleine hapjes. 

We zijn blij dat we vanavond toch bij Pamplona hebben kunnen eten. Het eten deed me erg denken aan toen ik in Barcelona was. Terug thuis werken we aan een playlist voor mijn verjaarsfeest en dat zullen heel veel Franse liedjes worden. Ik heb herontdekt hoe dol ik daarop ben! Ik hoor graag nog wie jullie leuk vinden.

Natuurlijk kan ik het niet laten dit blog te eindigen met een filmpje van Fiona. Allemaal een heel fijne week gewenst!