Over een verrukkelijke vrijdag

Al lig ik om kwart over zeven al op mijn telefoon te lezen, Alexa's Disney liedje om half acht is mijn teken om op te staan. Als ik beneden kom, zie ik dat het maar vijftien graden is buiten. Dat is gewoon koud voor deze tijd van het jaar.

Met een jasje aan, want ik laat me niet klein krijgen, eet ik ontbijt op het deck. Eigenlijk voelt het best aangenaam. Terwijl Rick zich klaarmaakt doe ik na het eten meteen ook maar het eerste deel van mijn stappenroutine op het deck. Ik heb een kwart van de tienduizend bij elkaar als we koffies gaan halen. 

Klokslag (en echt klokslag, want de grootvaderklok slaat net) tien uur heb ik mijn tienduizend stappen bijeen. Ik loop naar voren om te zien welke vlinders er op de vlinderstruiken zitten. Dat zijn zowaar drie mooie Monarchs! Ik probeer ze te fotograferen, maar ze zitten of te hoog of vliegen weg. Het lukt slechts met eentje. 

Rick brengt intussen zijn auto naar de garage, waar onder anderen aan zijn remmen gewerkt gaat worden. Die deden het duidelijk niet meer goed, dus hopelijk remt de FLUX TEK hierna weer perfect. Rick krijgt altijd een leenauto en dat is dit keer de sportieve 228i. Ik vind het een leuke auto in ieder geval. 

Als Rick terugkomt gaan we meteen lunch halen. Rick kiest weer een cava salade en ik ga de antipasto salade van Tony's NY Pizza eens proberen. Op de terugweg realiseert Rick zich opeens met schrik dat hij over twintig minuten fysiotherapie heeft!

Hij zet mij snel thuis af en ik zet Ricks salade in de ijskast. Die zal hij pas rond half drie kunnen eten, de arme man! Ik geniet op het deck van mijn salade. Die is heel erg lekker, met veel proteine en verschillende groentes. Het enige minpuntje is dat ze ijsbergsla gebruiken, maar dat kan ik door de vingers zien. 

Het is "maar" 25 graden en in de schaduw best frisjes na temperaturen van 35 graden gewend te zijn. Ik loop naar het zwembad wat nog maar vier dagen open is voor het tot volgend jaar mei sluit. Daar zie ik mijn overbuurvrouw Mel.

Wij kletsen gezellig en ik vind uit dat Mel op het moment niet werkt en op zoek is naar iemand om mee te sporten. Ik, ik, ik!! Niets gezelliger dan met iemand anders dat saaie sporten te doen. We gaan er na volgende week mee beginnen. 

Het is lekker in de zon, maar ik vind eigenlijk dat ik ook moet zwemmen. De watertemperatuur is kouder dan mijn minimum van 28 graden. Mel wil ook zwemmen dus we gaan het samen proberen. Het valt eigenlijk mee, na een baantje ben ik "door".

Mel zwemt tien baantjes en moet dan weg voor haar dochters paardrijles. Ik zwem nog vijftig baantjes voor een totaal van 1500 meter en heb dan een uur gezwommen. Nu wil ik eigenlijk niet meer uit het water, want het is op het droge kouder. De zon droogt me op en ik luister naar de vele gesprekken om me heen.

Tegen vijven is er overal schaduw en wordt het me te koel in mijn natte bikini. Ik loop naar huis en klets onderweg even gezellig met andere buren. Ik ben nog altijd zo blij met onze cul de sac. Alle tien de stellen kunnen het super goed met elkaar vinden. 

Rick is intussen bezig geweest met lichtjes onder ons deck te hangen en het terras schoon te maken. De veertiende hebben we een feestje voor mijn zestigste en dat hopen we gedeeltelijk buiten te houden. 

Opeens denk ik terug aan twintig jaar geleden, toen we ook op 14 september een feestje hadden voor mijn veertigste en dat was net na 9/11. We twijfelden toen of we het door zouden laten gaan, maar hebben dat wel gedaan. Het was precies wat iedereen nodig had. 

Het is zulk prachtig weer en we willen ergens buiten eten. De keuze valt op het dakterras van Parc de Ville. Daar vinden we nog een paar stoelen vrij en bestellen een drietal voorafjes. De gerookte zalm rillettes, de gamba's cocktail en de kruidige walnoten. 

Daar heb ik een heerlijke cocktail met bitters erin bij en Rick een glas rose. Het is hier heel goed toeven! Ze serveren hier echter alleen koude voorafjes en Rick en ik willen meer. We gaan naar beneden en nemen plaats aan de bar in het restaurant.

Aangezien ik niet veel trek ik meer heb houd ik het bij de escargots, die in een kleine vol au vent worden geserveerd. Rick heeft een flink gerecht met boudin blanc, linzen en meer. Verder neem ik hun goddelijke foie de volaille mee naar huis. We zijn blij te zien dat dit restaurant het goed doet, want het is authentieke Franse cuisine. 

We zijn later terug dan gewoonlijk en ik schrijf dit blog meteen. Katja heeft ons de hele dag leuke foto's van Kevin, haar en Fiona gestuurd. Hieronder een paar daarvan, ze genieten van een welverdiend lang weekend aan de New Jersey kust. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!