Dag 2 New Jersey: Over een boardwalk bezoek met baby

De hele nacht heb ik heel vreemd gedroomd. Ik was te laat voor de grote verjaarsviering, die Rick voor mij geregeld had. Niemand feliciteerde me met mijn verjaardag en ik besteedde uren daaraan. Hoe ouder hoe gekker zullen we maar denken. Ik ben dan ook verbaasd als het al half acht is als ik wakker word!

Katja en Fiona zijn vroege vogels en ik maak me meteen klaar om op pad te gaan. Katja geeft mij haar Starbucks bestelling en ik ga onze koffies bij de drive thru halen. Helaas hebben ze geen nitro brew en dan neem ik maar een cold brew met weinig ijs. Dat smaakt ook goed, maar haalt niet bij de nitro wat mij betreft. 

Bij Katja thuis krijg ik Fiona overhandigd. Katja drinkt haar koffie en gaat dan douchen terwijl ik Fiona voed. Fiona drinkt heel langzaam, maar ik krijg er 90ml in. Katja staat versteld, want bij haar drinkt Fiona meestla maar zestig milliliter. 

Het vergt ook wel geduld om de baby te voeden. Naarmate het flesje vordert valt Fiona bijna in slaap en dan moet ik haar telkens manen om te drinken. Ik ben er dan ook trots op als het hele flesje leeg is. Fiona is duidelijk toe aan haar ochtendslaapje. 

Als Katja klaar is doen we Fiona in haar autostoeltje en gaan op zoek naar een restaurant om te brunchen. Dat valt niet mee, de eerste is voor vakantie tot de 16e gesloten en de tweede tot de 21e. Na maandag (Labor Day) is het officiele zomerseizoen voorbij en wordt het hier overal een stuk rustiger. 

Driemaal is scheepsrecht en bij Comfi in Belmar hoeven we maar even te wachten op een tafeltje buiten. Fiona is intussen diep in slaap en blijft dat de hele maaltijd. Katja bestelt de omelet met tomaat en gerookte zalm. Mijn gerecht is een omelet van eiwitten met allerlei groentes en gesmolten mozzarella, heerlijk!

Het is voortreffelijk weer en we nemen de tijd om van ons eten te genieten. We besluiten dat dit echt een brunch is, want het is al elf uur als we afrekenen. We vermaken ons met de andere klanten, die iedere keer weer het deuren mysterie moeten oplossen.

Op de rechterdeur staat heel duidelijk met allerlei pijlen "USE OTHER DOOR". Iedereen doet dat dus, maar de linkerdeur zit op slot. De rechterdeur is open. Het zorgt voor grote hilariteit, want iedereen merkt er iets over op. 

Terug thuis is het weer tijd voor Katja om te kolven en ik geef Fiona nog een flesje. Ook dat drinkt ze helemaal leeg. Dan is het tijd om, eindelijk op tijd, want vandaag is de dag, de elf weken foto's van Fiona te nemen. 

Katja geeft me eerst een te klein pakje om aan te doen en dat vergt wat traantjes van Fiona en transpiratie van mij of weer af te krijgen. Er komt nog net geen schaar aan te pas. Het meiske lijkt nog zo klein, maar ze groeit wel degelijk. 

Het Kleine Zeemeermin pakje is ook schattig, vooral met een hoofdbandje met strik en een roze balletrokje. Dat laatste vindt Fiona prachtig, het voelt waarschijnlijk anders in haar handjes. 

Katja probeert Fiona met alle macht aan het glimlachen te krijgen, maar die kijkt enkel nieuwsgierig om zich heen. Ik laat haar favoriete olifantje zien en die krijgt wel wat glimlachjes, maar mij lukt het niet die op de foto te krijgen. Het zal nog lang duren voor Fiona op bevel lacht, maar dat vind ik toch vaak te gedwongen bij kleine kinderen. 

Ons "avontuur" voor vanmiddag wordt een wandeling over de boardwalk van Belmar. Fiona is nog helemaal wakker als ze in haar autostoeltje gaat, maar eenmaal in de auto valt ze in slaap. 

We vinden met gemak een parkeerplek en Katja heeft een handig ding om over de autostoel te doen, zodat Fiona uit de zon en wind ligt. Fiona protesteert een beetje, maar valt dan weer in slaap. We lopen ongeveer een uur. Het waait hard, maar het is zo mooi om langs het strand te lopen!

Thuis laat de aannemer Katja zien hoe ver ze vandaag gekomen zijn met de keuken. Hij belooft dat de keuken aan het einde van deze maand helemaal klaar zal zijn. Katja's telefoontje heeft duidelijk geholpen. Binnenkort zullen ze tenminste hun gootsteen en afwasmachine kunnen gebruiken. 

Fiona heeft honger en Katja moet weer kolven. Omi to the rescue en Fiona drinkt goed, sneller dan eerder vandaag. Daarna laat ik Fiona wat zwartwitte kaarten zien. Die vindt zij duidelijk prachtig. 

Als Kevin thuiskomt besteden ze even wat tijd als gezinnetje. Ik vind het allemaal zo lief! Ik neem er allerlei foto's van. Fiona vindt het zo te zien ook prachtig de aandacht van beide ouders te hebben. Ze weet niet naar wie ze het meest moet glimlachen. 

Helaas duurt dit niet lang en Fiona vindt niets meer leuk. Kevin krijgt een heel goed idee: hij gaat buiten een wandeling maken met Fiona. Intussen eten Katja en ik ons avondeten. Dat komt van Rice en ik heb heerlijke voorafjes. Onderstaande is zo groot dat Katja met liefde de helft ervan eet. 

De zon is alweer aan het ondergaan, mijn teken om terug naar het hotel te rijden. Ik houd er niet van in het donker te rijden, want tegemoetkomend verkeer verblind me. Dat zal in de herfst en winter nog een dingetje worden. Ik heb wel een speciale bril ervoor en ik ken de weg naar het hotel op mijn duimpje, dus wie weet gaat het zo lukken. 

Het was weer zo'n heerlijke dag met baby knuffels (hoewel ik nog steeds keurig mijn mondkapje opheb). Ik voel mijn armspieren en ik heb weer mijn tienduizend stappen bijeen. Fiona ronddragen en wiegen is een ware workout! Morgen nog een ochtend met mijn New Jersey meisjes voor ik weer huiswaarts rijd.