Over zee, zand en zondag

Zaterdag

Volgens mijn Fitbit heb ik heel goed geslapen, beter dan thuis. Ik sta dan ook uitgeslapen nog voor mijn Fitbit wekker op. Om half acht ben ik gedoucht en aangekleed en ga koffie halen bij Toastique.

Online zag ik dat zij nitro brew hebben. Ik stuur Katja een berichtje of zij ook wat willen, maar ze slapen vast nog, want er komt geen antwoord. Toastique ligt in Stone Harbor en ons hotel op de rand van dat stadje. 

Stone Harbor blijkt een heel leuk plaatsje te zijn. Ik zie een winkel, die het hele jaar door kerstspullen verkoopt. Die zijn vaak op de meer toeristische plekken te vinden. Verder loop ik langs een leuk uitziende kinderkledingwinkel. Alles is zo vroeg natuurlijk nog gesloten. 

Met mijn koffie besluit ik naar de boardwalk van Avalon te rijden. Die stelt heel weinig voor, maar er zijn hier wel prachtige huizen. Stone Harbor is duidelijk waar we moeten zijn. 

Terwijl ik wacht tot Katja klaar is ga ik een strandwandeling maken. Het is prachtig weer en een mooi strand met heel zacht zand. Gek genoeg denken wij nooit aan New Jersey voor een strandvakantie, terwijl de stranden hier erg mooi zijn. 

Het loopt al tegen tienen als Katja klaar is. Kevin voelt zich niet lekker en gaat niet mee. Katja en ik rijden eerst even wat rond in de hoop dat Fiona in slaap zal vallen. Als dat niet het geval is gaan we naar het Broghi's restaurant om te ontbijten.

Een nadeel van de noordelijkere kustgebieden is dat veel na Labor Day, begin september, voor het seizoen sluit. Zo ook dit restaurant en het enige andere waarvan we weten dat het open is en ontbijt serveert is de Avalon Brew Pub, waar we gisteravond eten van haalden. 

Met Fiona willen we zeker niet binnen eten en buiten serveren ze vandaag niet, zucht! We mogen wel bestellen om mee te nemen en het dan aan een tafel buiten opeten. Dat doen we dan maar. Ik heb intussen zo'n honger dat ik mijn hele eggs Benedict opeet, inclusief Engelse muffin en pittige aardappeltjes.

We lopen nog even langs het winkeltje in het hotel aan de overkant. Hier koopt Katja water, Gatorade en ibuprofen voor Kevin. Hopelijk gaat hem dat helpen de kater van gisteravond te verjagen.

Na mijn verhaal over het leuke Stone Harbor heeft Katja ook zin daarheen te gaan. We parkeren een aantal blokken van het centrum, want het is druk. Er is een bier, wijn en eetfestival gaande. Gelukkig is het allemaal groot genoeg dat we voldoende afstand kunnen houden. 

Het eerste winkeltje dat onze aandacht trekt is Bad Kitty. Daar hebben ze leuke babyjurkjes. We wisselen af en een van ons blijft buiten met Fiona, die intussen eindelijk slaapt. Katja kiest een jurkje met pompoenen en ik een met gingerbread mannetjes voor Kerst. Hopelijk past die Fiona tegen die tijd. 

Alles is zo gezellig met herfstversieringen. Er zijn allerlei leuke winkeltjes. Ik kijk in een winkel met hondenspullen voor iets voor Orion, maar er is niets van mijn gading. 

Dan komen we langs Nesting, het winkeltje dat ik vanochtend zag. Daar vindt Katja een paar schattige jurkjes in de uitverkoop. Ik kies onderstaande kleertjes, zo'n tuinbroek vind ik altijd zolief staan en er kan van alles onder worden gedragen. 

Trotse Omi duwt de wandelwagen, zodat Katja af en toe een winkeltje in kan gaan. Zij koopt nog wat traktaties voor Django. Bij de 5&10 vindt Katja een tandenborstel, want Kevin vergat de zijne. 

 Dan is het tijd om terug te gaan voor Katja's kolven en Fiona's flesje. We doen het even rustig aan en genieten van Fiona's glimlachjes. Dan gaan we met zijn allen naar het strand. 

Fiona vindt het daar maar matig, want een zonnehoedje is niets voor haar. Toch lukt het leuke foto's te maken. De zee is een perfecte achtergrond. 

Drie generaties

Katja en Kevin maken zich snel klaar om naar de bruiloft te gaan en dan ben ik opeens alleen met mijn kleindochtertje. Na haar flesje is zij duidelijk moe en ik besluit met haar te gaan wandelen. Het duurt even, want Fiona is heel goed in vechten tegen de slaap, maar na zo'n twintig minuten slaapt ze, hoera!

Een kleinkind hebben is goed voor mijn stappen, want ook vandaag heb ik er bijna 20000. Ik wandel dan ook best ver met Fiona. Die slaapt heerlijk, maar na drie kwartier zie ik twee blauwe oogjes. 

Madammeke heeft weer honger en drinkt gretig een flesje leeg. Vanwege de borstvoeding poept Fiona niet iedere dag. Maar natuurlijk doet ze dat wel voor Omi. Ze ziet er na afloop werkelijk opgelucht uit en is de rest van de avond zeer goed gemutst.

Op deze twee foto's ziet Fiona zichzelf in een spiegel, haar andere ik krijgt heel wat glimlachjes

Voor mijn avondeten heb ik sashimi besteld van Marusaki. Dat is tenminste koud voor als ik niet meteen kan eten. Maar Fiona vindt het prima toe te kijken hoe ik eet, helemaal goed.

Dan bel ik Grandpa Rick op Messenger en hij ziet ook eens "in levende lijve" hoe Fiona lekker ligt te trappelen. Ik probeer zoveel mogelijk Nederlands met haar te spreken, want klanken als ui en g komen in het Engels niet voor. Hopelijk kan Fiona die op een gegeven moment in zich opnemen. 

De avond gaat werkelijk van een leien dakje! Fiona drinkt wat, kijkt wat naar haar visjes en voor ik het weet laat ze duidelijk zien dat ze klaar is om te gaan slapen. Nog een laatste flesje, schone luier en haar speciale Zipadeezip slaapzakje aan en na wat heen en weer wiegen slaapt ze. Ze wordt niet eens wakker als ik haar in haar bedje leg.

Niet veel later komen Katja en Kevin terug. Ze zijn helemaal onder de indruk dat Fiona al slaapt, maar voor mij was ze de makkelijkste baby ooit. Kevin gaat terug naar de bruiloft, maar Katja blijft om te kolven.

We hebben nog een goed gesprek. Het gaat wel beter met Katja's mentale gezondheid, maar ze is er nog niet. De keuken nadert eindelijk het eindpunt en ik denk dat het veel verschil gaat maken om die ruimte terug te hebben.

Om negen uur neem ik afscheid, zodat Katja zich klaar voor bed kan maken. Fiona wordt nog altijd in het midden van de nacht wakker, dus het is zaak voor Katja op tijd te gaan slapen.

Terug op mijn kamer schrijf ik dit blog en kijk intussen naar Halloween Baking Wars. Altijd leuk om te zien wat voor enge baksels daar gemaakt worden.

Zondag

Vijf voor half zeven komt al snel na heerlijk te hebben geslapen. Mijn Fitbit trilt en er staat vrolijk "Look alive" op mijn horloge. Okay dan, dat gaan we maar doen, want de zonsopgang is al gauw.

Katja heeft een berichtje gestuurd dat zij er ook zullen zijn, want Fiona werd om vijf uur wakker en is niet van plan weer in slaap te vallen. In sneltreinvaart douche ik en loop naar het strand. Daar zie ik Katja, Kevin en Fiona al gauw. 

De zonsopgang is prachtig! De kleuren zijn heel warm en ik dacht nog wel dat het niet zo bijzonder zou zijn, omdat er geen bewolking is. Precies om 6:51 komt de zon boven de horizon uit en neemt Katja een selfie van Kevin, Fiona en haarzelf en ik maak een foto van Katja en Fiona. 

Het waait enorm en Fiona vindt dat vreselijk. Ze begint dan ook hard te huilen en we lopen snel terug naar het hotel. Daar neem ik de koffie en ontbijt bestellingen op en ga die halen bij Toastique. Kevin hoeft nog geen eten, maar wil graag een zwarte koffie.

Katja en ik bestellen allebei de meergranen toast met zalm en een hardgekookt ei. Ik heb daar een nitro brew met amandelmelk bij en Katja een lavendel bosbessen en citroen latte. Die laatste vindt zij maar vreemd smaken, maar de toast is verrukkelijk. Ik eet buiten, zodat Katja en Kevin wat op kunnen ruimen. 

Daarna ga ik terug naar mijn kamer om mijn spullen op te halen en in de auto te doen. Dan loop ik naar het kantoortje om uit te checken. Dit hotel was prima en nota bene goedkoper dan dat waarin ik logeer als ik Katja en Kevin bezoek. Hier zijn zwembad, zee en strand vlakbij, dus veel meer vertier, maar ja, het is niet anders.

Katja en Kevin maken zich klaar om te gaan brunchen. Fiona vindt het prachtig om zichzelf in de spiegel te zien. Als ze daar genoeg van krijgt is het duidelijk dat ze moe is, maar ik heb zelden een baby gezien, die zo tegen haar slaap vecht!

Gisteren werkte het, dus waarom vandaag niet? Ik doe Fiona in haar wandelwagentje met autostoeltje erop en leg haar favoriete dingen bij haar. Dan doe ik het doek tegen de zon eroverheen, zodat Fiona ons niet kan zien en rijdt de wandelwagen heen en weer. Voila, vijf minuten later slaapt ze.

Katja en Kevin vertrekken en dan heb ik een paar heel makkelijke babysit uren. Fiona slaapt zo diep dat ik af en toe haar handje aanraak om er zeker van te zijn dat ze nog leeft. Katja en Kevin komen terug en Fiona slaapt nog steeds. 

Mijn taak zit erop en ik neem afscheid van het drietal tot over een paar weken, wanneer we elkaar in Michigan weer zullen zien. Ik begin aan de lange terugrit. Eerst is het nog hoopgevend, drieeneenhalf uur, maar naarmate de rit vordert wordt de aankomsttijd steeds later.

De eerste helft van de rit kom ik door pittoreske dorpjes en boerderijen, maar eenmaal op de snelweg wordt het uitzicht eentonig. Ik luister weer naar MSNBC en dat houdt mijn brein tenminste bezig. Halverwege Maryland kom ik in mijn eerste file terecht.

Daar is ook net een plaza met allemaal etenstentjes en daar ga ik een pit stop maken. Na mijn toiletbezoek ga ik op zoek naar iets te eten, maar overal staat een rij en ik wil verder. Dan maar een heel smakeloze eisalade boterham uit een automaat, die ik maar half door mijn strot druk om maar iets in mijn maag te hebben.

Eindelijk, eindelijk, na eindeloze files op de beltway rond Washington rijd ik om kwart over drie, na vier uur en twintig minuten, onze oprit op. Mijn nek en schouders staan in brand van de pijn. Ik denk dat het deze auto was, die iedere keer als ik bij de lijnen kwam tegen ging sturen. Ik kan niet wachten tot ik mijn eigen auto terugheb!

Rick en Orion zijn beiden blij me te zien. Orion brengt me zijn uiltje en ik krijg wel duizend likjes. Alsof ik eeuwen weg ben geweest. Rick zegt dat Orion in mijn afwezigheid helemaal zichzelf niet is. Nu is hij weer helemaal in zijn nopjes en slaapt naast mij. 

Rick gaat wat boodschappen doen, maar ik ben te daas om mee te gaan. Met de pijn in mijn spieren is de warmte van de hot tub goed. We gaan er een uurtje in bubbelen en Rick vertelt wat hij dit weekend allemaal voor elkaar heeft gekregen. 

Dat is heel wat! Rick had dit weekend even nodig om gewoon zijn ding te kunnen doen. Vanochtend heeft hij mijn paddestoelen en sap gehaald bij de markt. Heel fijn, dan heb ik mijn ontbijt voor de week.

Voor het avondeten gaan we naar Gyu Shige en ja, daar waren we donderdagavond ook al. Rick vindt dat ik het na de vreselijke autorit verdiend heb. Het is weer net zo lekker als altijd en Jenny, de bartender, kent ons inmiddels al. 

En zo is er weer een druk weekend voorbij. Waarom dacht ik dat ik me zou vervelen als de kinderen uit huis waren? Het lijkt wel of we het drukker hebben dan ooit. Allemaal een heel fijne week gewenst!