Over een woelige woensdag

Wauw, soms kan het hier zo huishouden! Om drie uur vanochtend werd ik wakker van een enorme onweersbui. 

De ene bliksem na de andere, onze kamer was constant verlicht. Rick werd er ook wakker van en het duurde een goed uur voor het weer rustig was. Ida was hier. 

Met ietwat moeite staan we toch om half acht op. Zoals altijd wacht Zorro op zijn snoepjes, maar Rick waarschuwt me dat hij die hem al gegeven heeft. 

Zorro is flink afgevallen in de tijd dat hij bij ons is en zijn vacht is weer helemaal glanzend zonder klitten. Hopelijk kan Katja het zo houden, maar in hun huis heeft Zorro maar heel weinig bewegingsruimte. 

Na het ontbijt halen we onze koffies en gaat Rick aan het werk en ik aan de stappen. Het is buiten nog rustig, maar de waarschuwingen over overstromingen vliegen ons om de oren. Niet ver bij ons vandaan is een BMW terechtgekomen in te diep water en moet de chauffeur gered worden. 

Na mijn cardio vertrek ik naar Lofty Salon. Voor de verandering heb ik een ochtend afspraak en dat bevalt me eigenlijk heel goed. 

Anderhalf uur later vertrek ik met mooie bijgeverfd haar en wenkbrauwen. Het begint net weer te regenen, maar niet hard genoeg om mijn haar nat te maken tussen de salon en mijn auto. 

Het september fotografie thema is "Ander perspectief"

Als ik thuiskom is Rick klaar om lunch te gaan halen. De schoonmaakploeg is er intussen en Rick moest zijn vergadering afbreken om Orion in zijn bench te doen voor ze. Gelukkig konden zijn klanten er smakelijk om lachen. 

Mijn lunch haal ik van Roll Play, want het is op zulke regenachtige dagen altijd pho tijd. Als we daar aankomen breken de hemelsluizen open. Ik heb mijn paraplu mee, maar die helpt niet afdoende tegen de zondvloed!

Rick heeft om half twee een afspraak bij de BMW garage en daardoor geen tijd ook lunch te halen. Ik ga mee naar de garage en eet daar mijn soep in de auto. 

Rick vindt uit dat het probleem niet makkelijk te ontdekken is en maakt een afspraak om de auto vrijdag weg te brengen en dan een leenauto (vanmiddag niet voorradig) te krijgen. 

Na deze afspraak hoor ik Ricks maag zelfs rommelen. Hij besluit een rosbief broodje van Arby's te halen voor zijn lunch. 

Die fast food keten ligt me altijd na aan het hart, want na onze huwelijksvoltrekking hadden we zo'n trek dat we daar in onze trouwkleding eten zijn gaan halen. 

Zo zien de luchten van de overblijfselen van een categorie 4 orkaan eruit

We zijn net op tijd thuis voor het zware weer van orkaan Ida. Gelukkig valt de wind mee, maar het regent en regent en onze achtertuin lijkt meer op een vijver dan een achtertuin!

Rick is vroeg klaar met zijn werk en we besluiten de film Luca te gaan kijken in ons bioscoopje. Dat is een hele leuke! We moeten hem wel onderbreken, want ik heb om vijf uur afgesproken met Marielle voor een virtueel happy hour.

Zij woont nu in Sarasota en zo is het natuurlijk erg leuk om contact te blijven houden. Ik heb er een of andere wijnconcoctie bij, maar die smaakt helemaal niet lekker. Het heeft ook een rare petroleum geur. Ik gooi het gros ervan door de gootsteen, niet te drinken!

Marielle en ik hebben heel wat bij te praten en voor we het weten is er meer dan een uur voorbij. Dit is iets om regelmatig te herhalen en we besluiten een keer per maand zo'n "happy hour" te doen. 

Het plenst nog steeds en dondert en bliksemt vervaarlijk als Rick en ik naar het Mosaic District rijden. Wij zitten gelukkig aan de oostkant van de storm, ten noorden en westen van ons is het veel erger. 

Wij nemen plaats aan de bar van Gyu Shige, mijn nu favoriete niet sushi Japanse restaurant. Hun voorafjes zijn zo lekker! Rick en ik delen de Takoyaki, deegballen met inktvis, heel lekker. Verder bestelt Rick een bord sushi.

Mijn favorieten hier zijn de uni shooters (zeeegel hapjes), het gestoomde ei en de shabu shabu salade. Jenny helpt ons het menu begrijpen, maar ik heb moeite af te wijken van wat ik weet dat zo heerlijk is. 

Verder kun je in dit restaurant een Japanse barbecue doen, maar ik vind de voorafjes zo speciaal. Toch moeten we die barbecue ook eens doen. 

Voldaan lopen we terug naar de auto. Het is intussen droog, maar ook een stuk koeler, maar zeventien graden! Toen we bij het restaurant aankwamen was het tien graden warmer. 

En nu schrijf ik dit blog dat vandaag achttien jaar oud is! Onvoorstelbaar dat Saskia pas zeven jaar was toen ik begon met schrijven! 

Er is heel wat gebeurd in die jaren en we gebruiken dit blog regelmatig als een naslagwerk en het is jammer als iets BB (Before Blog) gebeurde. Ik hoop nog lang door te gaan!

Onderstaande foto van Fiona en haar Daddy vind ik zo schattig. Zij lacht voor de camera! Ik kan niet wachten dat kleine mensje weer vast te houden!