Vandaag wekt Alexa me met "When you wish upon a star", ik word er weer vrolijk van. Deze Disney "wekker" houd ik erin. Half acht is ook de perfecte tijd om op te staan.
De mannen zitten al aan hun ontbijt beneden en ik maak het mijne dat ik naast Kai opeet. Ik ben een beetje in mineur stemming, want vind de afscheiddagen altijd super moeilijk.
Rick en ik halen onze koffies, Kai pakt in, en ik doe daarna mijn cardio. Het is wat somber buiten en ontzettend vochtig. Kai en ik gaan op het deck zitten en Kai neemt Orion onder handen. Die is enorm in de rui en Kai kamt er wel twee andere honden uit!
Om kwart voor elf heeft Rick een afspraak bij de DMV gemaakt voor Kai. Hij moet daar zijn Virginia rijbewijs vernieuwen met de nieuwe biometrische benodigdheden. Dat gaat allemaal heel snel en over drie weken zullen wij dat rijbewijs toegestuurd krijgen. Het is handig voor Kai om een geldig rijbewijs hier in de VS te houden.
Al heel gauw is het tijd om onze laatste lunch met Kai te gaan eten. De keuze valt op Bear Branch Tavern, een van de weinige nieuwe restaurants waar we Kai nog niet heen hebben genomen. Onderweg daarheen zien we mevrouw Hert met de manke poot en haar tweelingen. De eigenaar van het huis daar geeft ze eten. Geen wonder dat ze het hier zo fijn vinden.
We lopen naar de Brussels Airlines check in en daar worden Kai's vaccinatie papier en zijn passenger location form gecheckt. Er wordt niet om zijn COVID test gevraagd, maar misschien gebeurt dat in Europa. Het duurt vijf minuten en Kai is ingecheckt met beide instapkaarten.
Tja, en dan is het pas kwart voor drie en heeft Kai nog bijna vier uur wachttijd. Rick moet om half vier een vergadering bijwonen, dus de pleister moet van de wond. Het afscheid valt me zwaarder dan ooit en ik denk Rick en Kai ook, want we houden het geen van allen droog.
Misschien is het omdat de tijden gewoon zo onzeker zijn. Kai hoopt hier met Thanksgiving met Raquel weer te kunnen komen, maar wie weet hoe het dan allemaal is. In ieder geval kunnen deze drie weken ons niet meer ontnomen worden.
Rick en ik lopen hand in hand terug naar de auto. Het is zo fijn om toch nog samen te zijn, ik besef me ook terdege dat niet iedereen zo'n trouwe partner heeft. Er is veel om dankbaar voor te zijn, maar dit afscheid bijt even hard.
Thuis gaat Rick zijn virtuele vergadering bijwonen en ik heb niet veel energie. Ik doe wat Duolingo en speel enkele spelletjes. Dan belt Christine, die me maar al te goed kent. Haar telefoontje helpt enorm, ook om me op de toekomst en onze reis naar Florida met hen in oktober te concentreren.
Tegen de tijd dat we ophangen is het etenstijd. We besluiten naar Zenola te gaan en dat is een goede keuze. Noha begroet ons als oude bekenden. Er is een nieuwe bartender, Jen, die super aardig is en ik neem haar telefoonnummer mee voor als we ooit weer iemand nodig hebben om op Orion te passen, want dat kan zij doen.
De chef maakt mijn favoriete kippenlevertjes gerecht voor mij en als voorafje heb ik de spinazie "taartjes". Rick neemt de mixed grill en een voorafje van lamspiesjes. Het smaakt zoals altijd weer voortreffelijk.
Dit heerlijke maal en het praten met anderen over koetjes en kalfjes doet ons goed. Kai zit intussen in het vliegtuig van Brussels Airlines en vindt het leuk dat er ook in het Nederlands wordt omgeroepen.
Nu ik dit blog heb geschreven, hangt Kai ergens boven de oceaan en gaan Rick en ik straks naar bed, hopend dat de overblijfselen van orkaan Ida morgen niet te erg zullen zijn!
10 reacties:
Buffalo zou ik omschrijven als een soort pittige hot sauce maar met een beetje een zurig smaakje. In het Engels zou ik tangy zeggen maar dat zal jij ook wel weten dat dat lastig vertaalt naar het Nederlands. Ik vind Buffalo sauce echt heerlijk. Wij hebben standaard een flesje in de koelkast staan. Vroeger namen we het mee vanuit Amerika maar tegenwoordig verkopen ze het ook bij de Albert Heijn.
Wat ontzettend lastig het afscheid van Kai. Ik voel je verdriet door 't scherm heen. Hopelijk zie je hem met Thanksgiving weer inderdaad! Wel ontzettend fijn dat hij zo'n leuke drie weken heeft gehad en z'n nichtje heeft kunnen zien!
Buffalo heb ik nog nooit gegeten tijdens onze reizen in Amerika. Ben niet zo'n vlees fan. Ik heb met tranen gelezen over jullie afscheid. Heel veel sterkte de komende dagen en ik ga
duimen voor november.
ik lees je post verkeerd, het gaat om buffalosaus... ken ik ook niet maar staat wel bij onze AH in de schappen. Misschien eens proberen bij het grillen.
Ik voel met je mee en weet hoe moeilijk het is telkens weer afscheid te moeten nemen.
Het zou heel fijn zijn als Kai met Rachel met Thanksgiving kunnen komen. Ik zie er naar uit om deze dag ook bij Cathy en Cees te kunnen zijn. Maar zolang er door de VS nog steeds geen duidelijkheid is over het openstellen van de grenzen in de States zie ik dat niet gebeuren.
Verscheidene berichten hierover gelezen ; een Ierse journalist, volgens zijn betrouwbare bron, zou dit per 6 september zijn. Een ander spreekt over eind september en de volgende over na Thanksgiving.
Ik blijf hoopvol maar het zou wel kort dag zijn om een ticket te kunnen bemachtigen.
Met Cathy al besproken dat we het dit jaar weer moeten uitstellen. Geen Holidays in Las Vegas voor mij. 2019 was voor mij de laatste. Het wordt toch wel een keertje tijd dat ik mijn dochter kan zien.
Houd je goed , gelukkig heb je Rick aan je zijde.
Groetjes Wil
Moeilijk om afscheid te nemen als de toekomst zo onzeker is. Gelukkig hebben jij en Rick elkaar!
De komende weken zal ik niet of nauwelijks reageren op je blog want typen duurt echt heel lang. Ik zal je blog wel dagelijks lezen.
Ik voel je verdriet van het afscheid, vooral in deze onzekere tijden.
En dan thuis komen in een leeg, stil huis.
Gelukkig heb je leuke dingen in het vooruitzicht.
Heel herkenbaar het verdrietige afscheid, gelukkig hebben jullie Fiona om voor afleiding te zorgen en iedereen is gelukkig nog gezond gen gelukkig.
Het voeren van wildlife is bijna overal in de US verboden - om meerdere redenen.
Het is bijna onmogelijk een hert het juiste (bij)voer te geven, meestal verniel je hun spijsverteringssysteem.
Ik vermoed dat de bewoner van het huis een "salt lick-system" heeft liggen, dat hebben onze buren ook.
Als je geinteresserd ben in Hokusai, Netflix heeft de (manga)film Miss Hokusai.
Sterkte voor de komende dagen.
@Sophie - Gek hoe sommige woorden zo moeilijk te vertalen zijn, ik loop er regelmatig tegenaan in beide talen.
@Nel - Ja, de saus, Ik vind hem erg lekker.
@Wil - Ik heb zo met je te doen dat je Cathy nu weer niet kunt zien! Ik vind het nu de spuigaten uit gaan lopen, families zo uit elkaar houden. Biden heeft zijn hele familie fijn bij elkaar.
@Petra - Veel beterschap! Ik hoop dat het snel heelt!
@Anja - Ja, het blijft zeker tot november druk. Gek hoe dat loopt.
@Tineke - Dat houd ik mezelf ook voor.
@Antoinette - Deze persoon gooide iets naar de herten. Ik hoop echt dat het iets verantwoords was. Dank je voor de Netflix tip!
Oef moeilijk hè dat afscheidnemen. Ben blij dat ik onlangs min ouders en zusje hier had. Maar het wordt hoognodig tijd om Mats te zien. Dat vind ik het moeilijkste. Ik hoop nu zelf die kant op te kunnen gaan.
Een reactie posten