Over een drukkende donderdag

Zeven uur en Rick en ik staan op. Als ik mijn contactlensen indoe en mijn medicijnen inneem hoor ik Kai's deur ook. Het is heel fijn om zo vroeg op te zijn en gezellig met zijn drieen te ontbijten.

We hebben wel allemaal heel andere dingen. Rick zijn gewoonlijke cereal, Kai doet zich tegoed aan beschuit met muisjes en met pindakaas en banaan. Mijn ontbijt duurt het langst om te maken, maar smaakt me nog steeds iedere ochtend opperbest. 

Kai maakt een van de pindakaaspotten leeg en dan heeft Orion geluk dat zijn vriend thuis is. Hij mag de pot leeglikken en doet dat vol overgave. Ik doe intussen wat van mijn stappen tot Rick klaar is om naar Starbucks te gaan. 

Ook dat doen we vanochtend veel vroeger dan gewoonlijk en we gaan naar het Pan Am Center filiaal. Daardoor heb ik ruim de tijd om mijn stappen af te maken voor ik naar personal training moet. Die begint vandaag om kwart voor tien en dat bevalt me prima. 

Na het halve uur met Sharon haal ik Kai thuis op en we gaan naar Whole Foods. Daar koopt Kai de spullen waar hij naar uit heeft gezien. Ik sla mijn Chomperz zeewier snacks in. Ik heb daar iedere avond wat van als snack, vervanging voor de gewone chips, die ik op die manier niet mis.

Kai heeft weer een vergadering van Duolingo en ik loop naar het zwembad om anderhalve kilometer te zwemmen. Daar aangekomen zijn er al vier mensen, die baantjes trekken. Twee ervan delen een baan en de andere twee zwemmen noodgedwongen in het hoofdgedeelte, aangezien een zwemcoach weer de tweede baan in beslag heeft genomen voor een zwemles. 

Gewoonlijk zou ik dan langs het touw buiten de banen gaan zwemmen, maar iemand anders doet dat al. Ik heb geen tijd om te wachten tot de zwemles voorbij is en vertel de coach dat ik baantjes wil trekken. 

Of ik dan de helft van de baan wil gebruiken, vraagt ze. Ik kan zien dat ze niet had verwacht dat ik dat gewoon weiger. Ik vertel haar dat ik van het zwembadmanagement heb vernomen dat volwassen zwemmers voorrang hebben op zwemlessen. 

Dan verplaatst ze zich wel naar het hoofdgedeelte en ik zwem verder zonder oponthoud mijn zestig baantjes. Ik merk wel dat de moeder van de kinderen, die zwemles kregen, telkens naar me kijkt, maar het zal me worst wezen.

Toevallig zie ik Chuck, onze buurman en in het bestuur van het zwembad, net buiten als ik thuiskom. Ik vertel hem het verhaal, want ik baal ervan dat die coaches nu nog niet weten dat ze de banen niet kunnen reserveren. 

Hij antwoordt dat ze verder niets kunnen doen zolang de coaches de baan verlaten. Ik baal ervan om de rol van baanpolitie opgedragen te krijgen, maar kennelijk zit er niets anders op. Duidelijk weten weinig mensen de ware regels. De drie anderen, die graag die baan hadden gehad, zeiden althans niets. 

Kai en ik besluiten om lunch te bestellen van Zoe's Kitchen. Ik ga het ophalen en zie dat dit restaurant weer mondkapjes voor iedereen verplicht. Alle scholieren en leerkrachten in Virginia moeten sinds vandaag ook weer mondkapjes dragen. Ik heb net maar weer leuke nieuwe besteld waar ik een filter in kan doen. Die mondkapjesplicht blijft er volgens mij de hele winter.

Na het eten lopen Kai en ik weer naar het zwembad. Het is werkelijk heel erg drukkend warm! Er wordt zelfs een warmterecord voor vandaag verbroken. Het koele water is dus heel fijn. Ik zwem mijn resterende twintig baantjes en daarna gaan we iedere kinderpauze het water in en een bal naar elkaar gooien. 

De tijd gaat snel en voor we het weten is het vier uur. Ik sms Rick of er een kans is dat hij nog een duik kan komen nemen. Kai en ik vinden het zielig als hij niet kan afkoelen met deze hitte. Rick komt na zijn laatste vergadering rond kwart voor vijf. 

Zo heeft hij ook even plezier met Kai en de bal. Ik voel mijn arm en schouder van het vele gooien en ga na een korte afkoeling op zitten drogen. Hoe mensen met dit weer in de volle zon kunnen zitten is me een raadsel, maar toch doen heel wat mensen dat.

Gewoonlijk hebben we donderdagavond ons happy hour met Chuck en Christine. We zouden dat vanavond door laten gaan, maar er wordt een nieuw dak op hun huis gezet en het is teveel lawaai om rustig te kunnen praten. 

Helemaal goed, dan vervullen we een van Kai's wensen en houden een happy hour aan de bar met hem. Rick heeft een Schneider Weisse Aventinus voor hen beiden. Ik houd het bij mijn groentesap en bloody Mary mix mocktail. We hebben er mozzarella en prosciutto hapjes bij. 

Voor ons avondeten halen Rick en Kai taco's van BarTaco. Dit is de eerste keer voor Kai en hij vindt het net zo lekker als wij altijd. Nu gaan we naar beneden en van ons bioscoopje genieten.

Groot nieuws over Fiona, ze heeft vanavond Kevin een enorme glimlach gegeven! Gisteren was ze zeven weken oud en onderstaande foto maakte Katja vandaag. Het meiske groeit goed!