Over picknicken in een puikbest park

Toen Rick opstond lag mijn bed nog zo lekker en kennelijk sliep ik daardoor weer in. Net voor achten word ik weer wakker en dan baal ik, want ik heb dan meteen het gevoel achter te lopen.

Na mijn ontbijt ga ik onze koffies halen, want intussen is de loodgieter gearriveerd om ons toilet hier beneden te maken. Dat bleef maar lopen. Gelukkig is het maar een kleine reparatie. 

Kai en ik hebben vandaag het Shenandoah National Park op het programma staan. Ik doe eerst wat stappen en ga dan VLINDR van benzine voorzien. Terwijl de pomp dat doet, koop ik ijs voor de koelbox en een Gatorade als drankje onderweg in het winkeltje. 

Gelukkig ben ik op tijd terug, want het lipje dat de pomp gaande houdt is niet zoals altijd automatisch afgeslagen. De benzine gutst uit de auto. Dat heb ik nog nooit meegemaakt, ik zet de pomp gauw uit. Het stinkt nu wel naar benzine in de auto, maar hopelijk vervliegt dat snel. 

Bij Whole Foods haal ik lunchbenodigdheden voor Kai (die ook zijn doggy bag van gisteravond meeneemt) en mij. Dan gooi ik ijs in de Yeti koelbox en doe er onze lunches en wat te drinken in. Het weggooi bestek dat we, ondanks dat we zeggen het niet nodig te hebben, toch telkens krijgen als we afhaaleten bestellen komt nu van pas. 

Precies om elf uur vangen we de rit naar het westen aan. Het is ongeveer een uur rijden naar de noordelijke ingang van het Shenandoah National Park. Onderweg speelt Kai Franse liedjes van een playlist, die Raquel heeft samengesteld. Daarbij ook een aantal liedjes, die ik al jaren niet gehoord heb van o.a. Michel Sardou en Michel Fugain, en de stemming zit er goed in. 

Bij de ingang van het park staat een rij, maar wij mogen die met onze nationale parkenpas voorbij rijden. De entree voor dit park bedraagt inmiddels $30 en ik heb die pas er al ruimschoots uit met meerdere gangen naar Great Falls ($15 entree). 

We rijden als eerste naar Dickey's Ridge. Daar is het bezoekerscentrum gesloten, maar de toiletten gelukkig niet. Daar maken we eerst gebruik van. Dan pakken we de picknick uit de auto en vinden een bankje in de schaduw. Mijn Whole Foods salade met een moot gerookte zalm smaakt met dit uitzicht extra lekker. 

Lunch uitzicht

Het winkeltje is hier open en Kai wil graag een Shenandoah national park t-shirt. Dat vindt hij en ik koop een puzzel met alle nationale parken posters erop. Ook neem ik de boodschappentas mee. Die heb ik al van Grand Teton en Yellowstone en nu ook van de Shenandoah, het wordt een verzameling. 

Na nog de nodige foto's genomen te hebben lopen we terug naar de auto. Daar zien we naar blijkt het enige wilde dier van deze rit (eekhoorns en kleiner niet meegerekend). Het hert draagt een doosje om haar nek, waarschijnlijk om haar bewegingen te registreren. 

Wij rijden verder naar het zuiden en stoppen bij de meest uitkijkpunten.  Ondanks de rij bij de ingang is het super rustig, we komen bijna niemand anders tegen, ongehoord in de zomer. We horen af en toe donder en zien het in de verte regenen, maar vooralsnog blijft het voor ons droog. 

Op een gegeven moment zie ik een parkeerplaats en meen me te herinneren dat je van daaruit op het Appalachian Trail kan wandelen. Dat is inderdaad het geval en we besluiten een wandeling te gaan maken. 

Kai ziet meteen een gigantische duizendpoot, de reuze Noord Amerikaanse duizendpoot wel te verstaan. Jammer genoeg wordt het een heel korte wandeling, want we worden aangevallen door muggen. Ik heb spijt dat ik geen Off! (deet spray) mee heb.  Maar ach, we hebben op het Appalachian Trail gewandeld. 

We slingeren van het ene uitkijkpunt naar het andere en krijgen zo af en toe een flinke bui over ons heen. Niet erg, want dat maakt de temperatuur een stuk aangenamer. 

Dan komen we bij de uitkijkpunten, die helemaal duidelijk maken waarom we hier in de Blue Ridge Mountains zijn. Van verre lijken de bergen inderdaad blauw. Dit is allemaal deel van de Appalachen. 

Het landschap blijft verrassen met mooie rotspartijen en heel veel wilde bloemen. Vooral paarse distels en de gele bloemen groeien langs de wegkant. We zien goudvinkjes, die zo geel zijn dat ze bijna licht geven. We hadden gehoopt op een beer, maar die laten zich vandaag niet zien. 

Bij het tweede bezoekerscentrum stoppen we weer voor een toiletbezoek en gaan in het winkeltje kijken Daar vinden we niets van onze gading, maar er zijn wel allerlei vlinders en bijen om te fotograferen. Terwijl we dat doen begint het te plenzen, dus gauw terug de auto in. 

We besluiten te rijden tot het hoogste punt in het park. Dat is tien mijl verder dan ik gewoonlijk rijd, maar zeer de moeite waard. De tijd begint te dringen, anders zouden we nog een paar wandelingen gemaakt hebben, want op deze hoogte zijn er vrijwel geen muggen gek genoeg. 

Bij Thornton Gap verlaten we het park en rijden vrijwel zonder oponthoud terug naar huis waar we om kwart over zes aankomen. Rick wacht ons al op om onze verhalen te horen. Heerlijk, zo'n hele dag met Kai genieten van wat Virginia te bieden heeft. 

We hebben op de terugweg ook besloten waar we willen eten. Op Kai's verzoek wordt dat Indiaas bij Bollywood Bistro. Een heel goede keuze, want we smullen allemaal van het verrukkelijke gekruide eten. Het is een gezellige afsluiting van deze dag. 

Thuis gaan de mannen een film kijken en ik schrijf dit blog. De tijd met Kai gaat me veel te snel, maar we hebben wel echt kwaliteitstijd met elkaar. Het is fijn hem nu een aantal dagen alleen te hebben. Morgen is er weer een vol programma. 

Natuurlijk kan ik het niet laten nog wat Fiona foto's en een filmpje te plaatsen. Ze verandert met de dag!