Over een rit met de Metro en musea

Het eigen bed slaapt toch het lekkerst en ik sta helemaal uitgeslapen om kwart voor acht op. Mijn Fitbit geeft me zelfs een "excellent" slaap score, ongekend. Rick is al een tijdje beneden en mijn koffie staat al klaar.

Dan wacht me een verrassing en een verklaring waarom ik bij King Mushrooms zondag $6 bij zou moeten betalen, terwijl ik al $7 betaald had. Ik had namelijk maitaki paddestoelen besteld, maar de eigenaar had (zie ik nu) ook pioppino paddestoelen meegegeven. 

Dat beloofde hij twee weken geleden en was ik straal vergeten. Degene in het kraampje wist er ook duidelijk niets van, waardoor ik de maitaki, merk ik nu, niet meekreeg. Als ik de papieren zak openmaak, zitten er dus tot mijn verbazing pioppino paddestoelen in. 

Helemaal goed, weer eens iets nieuws en ik bak ze net als altijd met een tomaat en wat Maggi. Met een gepocheerd ei erbij en mijn koffie smul ik er op het deck van. De kleine pioppino zijn erg lekker, maar de grotere zijn me te hard. De maitaki zijn nog steeds mijn favoriet.

Er is nog geen teken van Kai en Saskia en Rick is al snel klaar, zodat we onze koffies kunnen gaan halen. Dit keer bestel ik mijn nitro brew ook bij Starbucks met amandelmelk en dat is zo lekker! Ik ben blij dat ik dat in Virginia Beach bij toeval heb ontdekt. 

Rick heeft om negen uur een vergadering en ik ga aan mijn stappen. Als Saskia niet veel later beneden komt, vraagt ze om een acai bowl van Viva Sol. Ik onderbreek mijn sporten om die te gaan halen. Saskia eet het tussen doktersafspraken door op.

Dan ga ik verder met mijn cardio en niet veel later komt Rick uit zijn kantoor en vraagt waar Saskia is. Die heeft een afspraak tot elf uur is het antwoord. Oh jee, dat komt niet goed uit, want Rick wilde met Saskia diens auto ophalen en hij heeft weer een vergadering om half twaalf.

Wij besluiten dan samen die auto maar op te gaan halen. De rest van mijn stappen komen later vandaag wel, hoop ik. We rijden naar Herndon, waar Saskia's auto op ons wacht. De airconditioning sloeg telkens uit vanwege een oververhitte motor. 

Dat bleek makkelijk op te lossen en gelukkig voor Saskia kan ze vanmiddag met airconditioning naar Richmond rijden. Dat is wel heel fijn, gezien het flink warm is, 35 graden met een gevoelstemperatuur van tegen de veertig graden.

Eenmaal thuis maak ik me klaar om met Kai naar Washington te gaan. Met deze hitte is het fijn om een museum te gaan bezoeken. Voor het eerst sinds november 2019 nemen we Metro naar de stad. 

Als ik de parkeergarage binnenrijd weet ik niet wat ik zie! Gewoonlijk is het rond deze tijd op een doordeweekse dag flink zoeken naar een plek. Nu kunnen we vlakbij de ingang parkeren, de hele garage is leeg! 

Na onze SmarTrip kaarten op te hebben geladen, haasten we ons naar het perron. Zodra we instappen vertrekt de trein. Mondkapjes zijn verplicht en er is vrijwel niemand in dit treinstel. 

Zonder oponthoud stappen we een klein half uurtje later uit bij Federal Triangle. Ik zie dat het Food Court in het Reagan gebouw weer geopend is en stel voor daar iets voor de lunch te halen. Daarvoor moeten we eerst langs de onvriendelijke veiligheidscontrole, maar dan hebben we keuze uit ongeveer tien restaurants. 

Kai kiest een bowl van California Tortilla en ik een salade met tonijnsalade, olijven, tomaat, komkommer en Romaine sla van de deli. We nemen het mee naar buiten en eten het op een bankje in de schaduw op. Toevallig is er live music, dus gezellig eten zo. 

Volgende stop is het Natuurhistorisch Museum. We zien een lange bij een van de ingangen, maar ik heb gelezen dat de ingang aan de Mall kant veel minder druk is. Dat is inderdaad het geval en binnen een paar minuten staan we binnen. 

Daar begroeten we onze oude vriend, Henry, de olifant. Al sinds Katja een baby was kom ik met de kinderen naar dit museum. Henry is er al vele jaren, we hebben hem gemist tijdens de lockdowns. 

Kai dacht dat hij de nieuwe dinosaurus tentoonstelling nog niet gezien had. Ik meende me te herinneren dat we in 2019 gegaan zijn, maar ja, mijn geheugen is niet altijd meer wat het was. 

We lopen de tentoonstelling binnen en halverwege kijkt Kai me aan en zegt dat hij het inderdaad allemaal herkent. Poeh, gelukkig is mijn brein nog niet helemaal seniel! We lopen toch van de oudste naar de nieuwste tijd en lezen het een en ander. 

Na een bezoek heb je natuurlijk niet alles in je opgenomen, zoveel is er te zien. Interessant is de nieuwste toevoeging, die wij nog niet gezien hebben, over de invloed van de mens op het ecosysteem. 

Kai wil graag in de grote winkel kijken, die allerlei interessante dingen heeft. Ik vind er een leuk paar kersenbloesem oorbellen. Kai neemt een dromenvanger en een rode cardinaalvogel kerstversiering mee voor Raquels familie. Ik moet ook enorm lachen om onderstaand plaatje, een Foodie Tyranosaurus Rex tijdens het Jura tijdperk met zijn mobieltje. 

Als laatste in dit museum bezoeken we een tijdelijke tentoonstelling van fotografen, die weergeven wat de mensheid aanricht met zijn aanwezigheid. Onderstaande foto's laten zien dat onkruid in Brooklyn beter is dan een kale hoek. 

We verlaten het Natuurhistorisch Museum en steken de National Mall over naar de Freer Gallery met Aziatische kunst. Tot onze, en vooral Kai's, die Japans leert, teleurstelling is dat museum op woensdag en donderdag gesloten. Daar gaan we over een aantal dagen dan nog wel heen. 

We besluiten als alternatief het ernaast gelegen Afrikaanse kunst museum te bezoeken. Dat is pas de tweede keer ooit voor mij. Vele jaren geleden was ik er eens toen de kinderen klein waren. Dit museum ligt, behalve de ingang, helemaal ondergronds. De tuin op de foto hierboven is het dak. 

Afrikaanse kunst is niet mijn favoriet, maar het is wel interessant langs de kunst te lopen en dingen te lezen. Sommige dingen herken ik van toen we in Gabon en Senegal woonden. Mijn vader heeft een vrij uitgebreide verzameling Afrikaanse kunst. 

Een beeld uit Gabon

Meestal is Afrikaanse kunst niet zo verfijnd, behalve als het ivoor betreft

Dit soort vruchtbaarheidsbeeldjes heeft mijn vader ook

Het gebouw zelf is ook interessant

Nog een masker uit Gabon, ik kon niets uit Senegal vinden

Om kwart over drie zijn we uitgekeken en dat is precies de tijd dat ik hoopte terug te gaan. Ik ga liever niet in het spitsuur met de metro op het moment. Alweer komt de trein zodra we het perron op stappen. Er zijn wat meer passagiers dan op de heenrit, maar we kunnen goed afstand nemen. 

Thuis wachten we tot Rick klaar is met zijn vergadering en gaan dan naar de Hawk & Griffin om Kai met deze Britse pub kennis te laten maken. De mannen bestellen biertjes, ik houd het bij spuitwater met cranberry sap.

We kiezen drie voorafjes van het menu. Kai en Rick delen het Schotse ei en verder zijn er mini worstenbroodjes, die helemaal op saucijzebroodjes lijken. De vishapjes zijn ook zeer smakelijk. 

We besluiten daarna naar Pazzo Pomodoro te gaan. We vragen een tafel onder de tent en luisteren naar de goede zanger daar, die allerlei bekende liedjes op zijn manier zingt. Rick geeft hem als we vertrekken een goede fooi.

Kai en ik delen het prosciutto en kaas plankje. Verder bestel ik het mosselenvoorafje wat voor mij meer dan genoeg is als hoofdgerecht. Kai heeft saltimbocca en Rick een pizza, ook die zien er heerlijk uit. We praten nog even met Jimmy, de eigenaar, die we alweer meer dan een jaar niet gezien hebben. Al met al is het een heel gezellige avond!

Net voor het onweer zijn we thuis, hoewel het hier dit keer alleen wat harde regen wordt. Het was een welbestede dag en de plannen voor de komende dagen worden ook steeds duidelijker. 

Katja heeft vanochtend Fiona's twee maanden foto's genomen (ze was dat maandag). Vandaag ging Fiona naar de kinderarts en kreeg twee prikken: DTP en rotavirus (die laatste is oraal). Later in de middag had Fiona flinke last van de DTP, maar gelukkig hielp wat baby paracetamol. Over twee weken zie ik ze weer.