Over een donderende dinsdag

We zijn weer vroeg uit de veren. Rick is zoals gewoonlijk eerder beneden dan ik en heeft de koffie al gezet. Ik snijd mijn paddestoelen op en bak ze met tomaat. Ik ben niet heel dol op die kreeft paddestoelen moet ik zeggen. De volgende keer bestel ik ze niet meer.

Zoals gewoonlijk begin ik aan mijn stappen tot Rick klaar is met zijn douche. We halen onze koffies en dan gaat Rick aan het werk en ik verder met mijn cardio. Intussen praten we met Kai, die in Londen is geland. Daar heeft hij een overstaptijd van drie uur. 

Ook probeer ik Katja wat te helpen. Zij zit er helemaal doorheen en heeft duidelijk een beginnende postpartum depressie. Oef, wat vind ik het moeilijk er niet gewoon even heen te kunnen!. Gelukkig zoekt Katja wel medische en mentale steun.

Na mijn sporten ga ik wat boodschappen halen bij Whole Foods. Kai had wat wensen en ik haal ingredienten voor het avondeten en mijn lunch. Ik gebruik mijn IKEA regenboogtas en krijg daar allerlei complimenten over. 

Thuis verkleed ik me in bikini en loop naar het zwembad. Het is werkelijk drukkend warm met 33 graden en nogal vochtig. Het water voelt dus extra lekker koel. Ik zwem een kilometer en ga dan terug naar huis om te lunchen. 

Dinsdag is mijn virtuele lunch met Judith dag. Ik heb weer groentes van de salade bar bij Whole Foods en daarbij gerookte sabelvis. Volgens mij heb ik die vis nog nooit gegeten en hij is heerlijk. Judith en ik hebben weer een heel gezellige maaltijd samen. De komende weken is Kai er, dus we zullen elkaar pas in september weer "zien".

Hopend mijn zwemmen er voor het onweer in te krijgen, loop ik gauw terug naar het zwembad. Daar liggen mijn spullen nog dus ik kan meteen met mijn baantjes beginnen. Ik beloof mezelf dat ik minstens een kilometer zal zwemmen en daarna wel zie hoe het gaat.

Er is verder niemand in de banen en het gaat zo lekker dat ik voor ik het weet tachtig baantjes heb getrokken. Ik voel mijn benen wel, maar het ging gewoon zo fijn. Nu heb ik 44 kilometer gezwommen dit seizoen, nog zes te gaan tot mijn doel. 

Rond kwart over vier weet ik zeker dat ik donder hoor. En inderdaad, niet veel later volgt er nog een en de radar ziet er niet goed uit. Ik haast me naar huis en maar goed ook, want we krijgen een van de zwaarste onweren in jaren over ons heen.

Gelukkig heb ik twee salades voor het avondeten, want om half zes valt de stroom uit. Ik heb die salades ook net klaar. De stroom blijft uit, dus we eten in het half donker. De zalmsalade en de komkommer met Goudse kaas salade smaken ons desondanks prima. 

We nemen onze elektronica mee in de auto waar we overal opladers hebben. Dan rijden we voor het eerst in meer dan een jaar naar Dulles Airport. Kai landt om tien over half acht en wij wachten in de auto tot hij door de douane is. 

Een mooie regenboog na het zware weer

En dan is het zover! Kai is door de douane en we vinden hem meteen in de drukte. Rick omhelst Kai eerst en dan is het mijn beurt. Ik wil hem gewoon niet meer loslaten en er komen wat vreugdetranen. Dan besef je pas hoe erg je elkaar gemist hebt!

We laden Kai's bagage in en hij maakt kennis met mijn VLINDR. De onweersbuien zien we enkel nog in de verte. Het is de hele weg spannend om te zien of we weer stroom hebben. Hoe dichter we bij huis komen, hoe zekerder we daarvan zijn, gezien andere huizen, die donker waren toen we vertrokken, weer licht hebben. 

En ja, hoera!! De lichten zijn aan! Nu is het zien hoe Orion op Kai reageert. Kai heeft hem de meeste trucjes geleerd. Orion is Kai absoluut niet vergeten!!! Het lijkt wel of hij blijer is om Kai te zien dan ons. Zo ontzettend lief! 

We laten Kai de dingen in huis, die vernieuwd zijn, zien. De kranen in zijn badkamer, de deur naar het deck en dan de grote verrassing: de bioscoopstoelen. Daar is Kai super enthousiast over. Morgen volgt dan nog de hot tub en dan is Kai weer helemaal bij.

Kai heeft ook wat leuke dingen mee voor ons. Ik krijg een zak met Erdnuss Flippies uit Duitsland en Rick Duitse mosterd en Zwitserse chocola. Voor ons samen is er een zakje Lyonnaise pralines. 

Verder krijg ik een boek over de mysteries van Lyon en een etuitje van Lancome dat het bedrijf van Raquels moeder maakt. Rick krijgt een leuk Lyon bordje om in de bar te hangen. 

Dan is Kai begrijpelijk moe, want het is al vier uur 's ochtends zijn tijd. Wij zullen niet veel later volgen en wat ben ik blij dat we in de airconditioning kunnen slapen! De drie weken met Kai zijn begonnen!