Gisteravond heb ik Alexa opgedragen me om half acht te wekken en dat doet ze keurig. Rick en Kai zitten al aan het ontbijt en ik maak de laatste pioppino paddestoelen op met een tomaat en gepocheerd ei.
Die paddestoelen zijn okay, maar ik vind het niet fijn dat sommigen heel groot zijn en anderen juist heel klein. Dat is moeilijk om te bakken, ik heb liever allemaal ongeveer dezelfde grootte. Volgende week worden het weer maitaki en cantharellen.
Rick en ik gaan onze koffies halen en dan maken Kai en ik ons klaar om op pad te gaan. We gaan naar Huntley Meadows Park en het is zaak vroeg te beginnen. Het wordt vandaag weer 35 graden met hoge luchtvochtigheid en het merendeel van de wandeling is in de zon.
We rijden zonder oponthoud naar het park in Alexandria, want al het verkeer gaat de andere kant op in het spitsuur. Ik parkeer in de schaduw en Kai en ik brengen water mee. Het is voor tienen en al flink warm.
Gelukkig is er heel veel te zien en Kai is goed in het speuren naar verborgen dieren. Zo zien we een enorme bijtschildpad, lieve geschilderde schildpadjes en een lint slang. Die zijn mij allemaal te snel af, maar Kai maakt leuke foto's van de geschilderde schildpadden.
De fotografen zijn er vandaag niet voor de lepelaars, die naar zuidelijker oorden vertrokken zijn, maar de boomkikkertjes zijn nu de attractie. Een van hen wijst er een aantal aan en op een gegeven moment zien Kai en ik ze zelf zitten. Je moet even weten waar te kijken. De kikkertjes zijn heel klein!
Een prachtige Monarch vlinder
Kai vindt deze prachtige luipaardkikker
Na ongeveer een uur, want we zagen zoveel onderweg, komen we aan het einde van de boardwalk. Daar hebben we zicht over de grootste waterpartij in dit park. We zien blauwe en witte reigers en worden op een gegeven moment getrakteerd op een opvliegende witkopzeearend.
Jammer genoeg vliegt hij meteen weg, maar het lukt me nog een foto van verre te nemen. Ik moet toegeven dat de warmte me nu parten begint te spelen. Ik ben drijfnat van de transpiratie en het inmiddels lauwe water is niet lekker om te drinken.
Kai is nog niet klaar met fotograferen, maar ik zoek een bankje in de schaduw op. Het gebeurt me niet vaak dat de warmte me teveel wordt, vandaag is zo'n dag. Op dit bankje zie ik dat er ook allerlei paddestoelen te bewonderen zijn. Onderstaande vind ik de mooiste. Ik kan niet vinden welke soort het is.
Op de terugweg vinden we nog een heel aantal boomkikkertjes. Onderstaande foto is mijn favoriet van vandaag. Het kikkertje lijkt me aan te kijken. Verder neem ik wat foto's van de wilde bloemen, die nu bloeien. Het park is zo anders dan toen Rick en ik er een maand of zo geleden waren.
Na bijna tweeeneenhalf uur zijn we terug bij de auto. We zetten de airconditioning hard aan en ik rijd naar Old Town Alexandria. Daar wil ik in de gewoonlijke garage parkeren.
Alleen let ik niet goed op en probeer te parkeren waar het plafond lager is. Te laag voor mijn Pathfinder en de satelliet antenne gaat eraan. Oh oh, wat baal ik! Ik bel Rick en de tranen staan me nader.
Zoals altijd is Rick de kalmte zelve. We gaan kijken hoe duur het is en als het meevalt gaan we de verzekering niet weer inschakelen. Eenmaal gekalmeerd zie ik prijzen, die minder zijn dan ik vreesde. Ik wacht op een telefoontje van de garage met een prijsopgave.
Op Ricks aanraden dwing ik mezelf dit alles niet de tijd met Kai te laten verpesten. We gaan lunchen op het terras van Virtue Feed & Grain, een van onze favoriete restaurants hier. Ik bestel een werkelijk heerlijke gegrilde tonijnsalade met macademia noten.
Kai kiest het zuidelijke gerecht "fried green tomatoes" en de barbacoa taco's. Ik neem ook een paar hapjes van de tomaten, want dat blijft een interessant en lekker gerecht. We smullen beiden met zicht op de Potomac rivier.
Gelukkig werkt de radio nog wel, maar als ik het niet kan laten maken voor ik weer naar New Jersey ga zal ik het zonder satellietradio moeten doen. Er zijn ergere dingen besef ik nu ik over de grootste boosheid op mezelf heen ben.
Net na tweeen zijn we thuis waar we Saskia ook aantreffen. Kai gaat zijn sportroutine doen en daarna met Saskia X-Box spelen. Ik neem een heel nodige douche en ik hoef er nauwelijks warm water bij te doen, zo lauw is ons grondwater!
Saskia was in haar favoriete Richmond. Ze mist de stad erg en het zou me niet verbazen als ze er na dit jaar teruggaat.
Voor Saskia haar terugreis aanvangt, met een tussenstop bij een vriendin in Baltimore en bij Katja, gaan we met zijn vieren uit eten. Ik heb gereserveerd bij True Food Kitchen waar we een tafel buiten krijgen.
Dat wordt erg gezellig. Zelfs Rick vindt zijn garnalen taco's lekker. Hij moet meestal overgehaald worden bij dit restaurant te eten. Mijn hamburger met kaas en champignons en boerenkoolsalade in plaats van een broodje is perfect. Kai heeft de kalkoenburger (die ik niet nam vanwege de gerookte Goudse kaas waar men hier dol op is en ik vreselijk vind) en Saskia de veganistische burger.
Als we het restaurant verlaten zien we een prachtige lucht na fikse onweersbuien. Het zwembad was weer een paar uur gesloten vanwege donder. Pas toen we gingen eten opende het weer. Zo gaat de rest van het seizoen wel voorbij zonder dat ik nog baantjes kan trekken. Hopelijk is het volgende week beter.
Thuis nemen we afscheid van Saskia. Het is niet heel duidelijk wanneer we haar weer zullen zien. Stiekem hoop ik echt dat zij naar Richmond terugverhuist. Dan is tenminste een van mijn kuikens dichterbij.
De dagen met Kai zijn voor mij en de avonden voor Rick. Dat houdt in dat er X-Box gespeeld wordt. Ik kijk wat kookshows en ga zo naar bed, want moe!
4 reacties:
Wat grappig die boomkikkertjes. Ik moest goed kijken om ze te vinden op de foto's. Ik kende ze niet.
Ik zou ook helemaal van slag raken van zo'n ongelukje (misschien nog wel meer, haha).
Maar het is zoals ze zeggen: een ongeluk zit in een klein hoekje. Zolang je niet gewond bent, is er wel overheen te komen.
Ik kan je gevoel met betrekking tot nabijheid van de kinderen zo goed voorstellen. Toen mijn laatste kind ook ver weg leek te gaan verhuizen, deed dat veel met mijn gemoed. Uiteindelijk is het toch goed gekomen. Niet naast de deur, maar goed te doen.
Ik kan me voorstellen dat je hoopt dat Saskia terug verhuist, gaat zij kijken naar een onderwijsbaan bij jullie in de buurt.
Fijn dat ze weer even bij Katja aan gaat.
Heeft Katja al gepland een keer naar jullie te komen met Fiona; voor wat afleiding?
Hier hollands zomer weer, de tuin nog nooit zo weinig hoeven sproeien als dit jaar.
Alles bloeit prachtig.
Zo te lezen opnieuw een heerlijke dag samen met Kai, echt genieten!!
Ik ben jaloers op "jullie zomer". Echt zomer is het hier niet geweest en dat mis ik.
Jammer van het ongelukje met je auto maar er zijn ergere dingen moet je maar denken.
@Marion - Ik wist ook niet dat we die kikkertjes hier in Virginia hadden. Ik houd me wat de kinderen betreft maar voor dat het belangrijkst is dat ze gelukkig zijn. Als dat ver weg is dan moet dat maar. Maar Saskia is verliefd op Richmond en ik denk dat ze zich daar gelukkiger zal voelen dan in het hoge noorden.
@Tineke - Als Saskia terug verhuist zal dat naar Richmond zijn, maar dat is maar iets meer dan anderhalf uur hiervandaan.
@Anja - Echt jammer dat het in Nederland zo'n koele zomer was. Misschien krijgen jullie nog een mooie nazomer, het is jullie zo gegund!
Een reactie posten