Over een wervelwind weekend

Zaterdag

Om kwart voor acht sta ik op en Rick volgt niet veel later. Grappig hoe de rollen in het weekend vaak omgekeerd zijn. Kai is ook net op en we gaan na Orions wandeling Vienna in.

Daar halen we eerst ontbijt en koffies van Starbucks en gaan dan naar de Giant. Rick zoekt hier zijn picknick spullen bijeen, maar Kai en ik zien niets van onze gading.

De volgende stop is de markt en daar kopen de mannen een vrucht voor hun picknicks, Kai een perzik en Rick een pruim. Je kunt een stukje perzik proeven en dat is zo heerlijk zoet! Verder nemen we nieuwe sappen van Greenheart mee. Kai is verzot op de Summer Crush met watermeloen en mint. 

Als laatste gaan we naar Whole Foods waar Kai en ik onze lunches kopen. Jammer genoeg is de salade bar nog niet open, maar we vinden kant en klare salades, die er ook goed uitzien. Ik neem een moot gerookte zalm mee en Kai een paar gemarineerde kippenborsten. Dat alles gaat in de koelbox. 

Spullen om fossielen te zoeken gaan mee en voor mij ook een stoel en parasol. Dan gaan we op pad naar Westmoreland State Park. Met goed verkeer is dat twee uur rijden, maar wij doen er iets langer over door files (het zal eens niet zo zijn) op de I-95. Waze stuurt ons over allerlei zijweggetjes om die te omzeilen. 

Om half een komen we in het park aan en betalen de $10 entree. We parkeren de auto en het is lang niet zo druk als we hadden verwacht op een zomerse weekenddag. Gelukkig is het bezoekerscentrum open en we maken dankbaar gebruik van de faciliteiten. 

Dan vinden we een picknick tafel in de schaduw met zicht op de Potomac rivier. Het meegebrachte proviand smaakt ons zeer goed. Deze week ben ik nog verliefder op Virginia geworden dan ik al was met alle mooie natuur! Ik neem me voor weer vaker een picknick mee te nemen en ergens met mooi uitzicht te eten.

Na het eten lopen we naar Fossil Beach. Het is ongeveer een kilometer wandelen en dan komen we op een klein strand aan. Het is hier prachtig, omgeven door kliffen en daardoor zijn er veel fossielen te vinden. Er zijn dan ook heel wat zoekers bezig met zeven en de mannen gaan dat ook doen. 

Het is mijn ding echter niet en ik ga van het strand en zwemmen in de rivier genieten. We zetten de parasol op en mijn stoel eronder en zo heb ik een heerlijk plekje. Ik zwem eerst een tijdje om af te koelen, hoewel het water echt warm is. Het lijkt wel badwater!

Dan neem ik plaats in mijn stoel en sla iedereen gade. Er is meer dan genoeg mensen kijken voorradig, maar ik zie ook een paar visarenden hun naam eer aandoen en met een aantal heel grote vissen heen en weer vliegen. 

Kai vooral is heel succesvol in het vinden van haaientanden. Rick vindt er een paar. Alsof ik hun moeder ben komen ze vragen of we langer kunnen blijven. Het enige probleem is dat Orion dan te lang in zijn bench zit.

Kai's uiteindelijke "oogst" 

Gelukkig is Lorraine thuis en kan zij hem even uitlaten. Zo blijven we tot vier uur en iedereen wil eigenlijk nog niet weg, ik ook niet, want ik vind het hier heerlijk. Vorige keer dat we hier waren was het winter en een stuk minder aangenaam. Maar ja, de rit terug duurt meer dan twee uur en we willen niet heel laat thuiskomen. 

We lopen terug naar de auto en merken dat we op de heenweg vrijwel alleen omlaag liepen. De terugweg is helemaal heuvel op. We bezoeken nog even de toiletten in het bezoekerscentrum en beginnen dan aan de rit naar huis.

In Colonial Beach gaan we nog even langs het monument op de plek waar George Washington geboren is. Dat blijkt een obelisk te zijn, net als het Washington Monument. Vast geen toeval, want dit monument is twaalf jaar na zijn "grote broer" opgericht. 

De terugweg verloopt een stuk makkelijker dan de heenweg en tegen half zeven zijn we terug in Vienna. Daar gaan we voor de tweede keer vandaag naar Whole Foods, want we hebben besloten te barbecuen. 

Er dreigt onweer dus Rick zet thuis meteen de barbecue aan en doet de kip- en biefstukspiesjes erop. Ik maak komkommersalade en we hebben er kokosnootmeel tortilla chips bij. 

Het dondert vervaarlijk, maar gelukkig voor Rick blijft het droog. De onweersbuien trekken om ons heen.

De rest van de avond kletsen we gezellig, terwijl ik langzaamaan dit blog typ. Ook vandaag was een wens op Kai's lijstje en nu hebben we ze zo ongeveer allemaal gehad. Het was weer een verrukkelijke dag! 

Zondag

Vrijdagavond heeft Orion een zak met zonnebloempitten, een zak met cranberries en een pak met gedroogde pasta soldaat gemaakt. Saskia had ze op het aanrecht gezet om mee terug naar Boston te nemen. 

Geen van die dingen zijn op zich slecht voor honden en gisteren leek Orion er helemaal geen last van te hebben. Dat begon vannacht pas. Arme Rick moest er twee keer uit en als ik om acht uur uit bed kom zie ik overal stukjes poep liggen. Geen lekker wakker worden, want het zit overal in Orions vacht. 

Na dat opgeruimd te hebben, gaan we op weg voor het ontbijt. Gelukkig hebben we sterke magen en laten ons de Starbucks koffies en de crepes van Crepe Amour prima smaken. Kai en ik hebben de Dr. Seuss met ham en ei en Rick eentje met kip en Gruyere kaas. Erg lekker en het doet ons goed te zien dat het restaurant populair is. 

Vervolgens gaan we naar de markt in het Mosaic District. Daar liggen mijn paddestoelen weer klaar. We lopen langs de rest van de kraampjes, maar er staan zoveel mensen in de rij voor het fruit dat Rick en Kai besluiten vandaag niets te kopen. 

Zodra ik het huis binnenloop, weet ik dat het mis is. Orion heeft in zijn bench overgegeven en diarree gehad. Het stinkt enorm! Rick neemt de arme hond mee naar buiten om hem te wassen en ik ga de vloer dweilen. Kai gooit intussen alle ramen open en spuit wat naar limoncello ruikende kamer spray.

Als Orion weer schoon is laat Rick hem op het deck om af te drogen. Kai en Rick dragen de bench naar buiten en Rick spuit die ook helemaal schoon. Ik zie wat roods in de diarree en dat kan van de cranberries zijn of bloed.

Voor de zekerheid bel ik de zondag dierenarts op. Na een half uur wachten komt er iemand aan de lijn, die hoegenaamd geen hulp biedt. Ze zouden Orion pas vanavond kunnen zien. 

Dan komt de Google dierenarts er maar aan te pas. Daar lees ik dat een beetje bloed meestal niets ernstigs is en twaalf uur alleen maar water te geven en dan wat rijst, yogurt en pompoen. Die zal ik vanmiddag kopen. 

Met al dit gedoe is het al snel lunchtijd. Rick en Kai halen salades van Cava en ik mijn favoriete poke bowl van Poki DC. Tijdens het eten bespreken we hoe we de middag willen invullen. Ik had gehoopt naar het zwembad te gaan, maar het is somber, warm en klam.

Bovendien wil Kai graag nog wat plaatselijke souvenirs kopen en heeft mijn hulp daarbij nodig. Gedrieen rijden we eerst naar Caffe Amouri. Daar hebben ze koffie, die Blue Ridge Blend heet en doet denken aan de Blue Ridge Mountains. Dat zegt Raquels ouders nu wat, want ze hebben de foto's op Facebook gezien. 

Dan wandelen we naar de Freeman Store waar ze een goede selectie Vienna en Virginia souvenirs hebben. Kai slaagt hier met een leuke Virginia theedoek en een pannelap met cardinaaltjes erop. Ik ga hier eens vaker heen voor leuke kleine cadeautjes. Er is veel unieks hier. 

We steken over naar Cocoa Vienna. Hier kiest Kai chocolaatjes voor Raquel en ik zie dat ze suikervrije chocolaatjes hebben. Die ga ik proberen, want ik mis chocola wel een beetje. Ik koop vier verschillende soorten, ik ben benieuwd. 

Bij Norm's Beer & Wine heeft Kai zoveel keuzes aan verschillende smaken Virginiaanse pinda's dat het moeilijk kiezen is. Uiteindelijk neemt hij gewone gezouten, gezouten caramel en chili limoen mee. Er is ook o.a. BBQ, wasabi, dille augurk en toffee smaak. 

Na bij de Giant ingredienten voor Orions dieet eten gekocht te hebben, gaan we naar huis. Even denk ik toch nog te gaan zwemmen, want de zon komt een minuut tevoorschijn. Dan betrekt het echter weer en de energie ontbreekt me. Kai gaat alvast wat inpakken en Rick en ik doen ons eigen ding. Het is ook weleens lekker om niet constant in de weer te zijn. 

Voor het avondeten hebben we gereserveerd bij Chima. Dit is net als van Rick ook een van Kai's favoriete restaurants. 

We beginnen met de uitgebreide salade bar en laten dan allerlei vlees langskomen. Kai en Rick nemen van bijna alles wat, ik houd het bij een paar lekkere stukken filet mignon.

Volgens mij kunnen Rick en Kai vanavond geen pap meer zeggen. Wat een hoeveelheid eten zij! Het is dan ook allemaal verrukkelijk. Geen wonder dat dit zo'n populair restaurant is, als we vertrekken zit het er vol. Daarom reserveren wij liever vroeg.

Saskia is intussen terug in Boston. Onderweg stopte ze even bij Katja om met Fiona te knuffelen. De volgende keer dat we Saskia zien is waarschijnlijk het derde weekend in september, want dan gaat Laura trouwen. 

Nadat ik dit blog gepubliceerd heb, gaan we beneden You Don't Know Jack spelletjes spelen. En dan is dit weekend ook weer voorbij, het gaat veel te snel! Nog maar een volle dag met Kai, die gaan we gezellig maken. Allemaal een heel fijne week gewenst!