Tegen half acht staan we op en ik maak mijn ontbijt met de laatste paddestoelen, ei en tomaat. We kijken naar de Olympische Spelen en ik probeer 5000 stappen bijeen te krijgen, terwijl Rick zich doucht.
Dan haasten we ons naar Starbucks, want er zijn mensen onderweg, die oude meubelen uit onze basement komen ophalen. Ik heb Orion net op tijd in de badkamer en dan gaat de bel. Zelfs in de badkamer boven weet Orion op de een of andere manier dat er in de basement iets gaande is, hij blaft tenminste flink!
Na de laatste dingen in mijn tas te hebben gedaan draag ik die naar beneden. Rick helpt met dingen in de koelbox doen en mijn spullen in de auto zetten. Precies op mijn doeltijd van half tien vertrek ik richting New Jersey.
Het is bewolkt en wat sombertjes, maar dat rijdt eigenlijk wel lekker. Het verkeer is licht, slechts een keer kom ik vanwege wegwerkzaamheden in de file te staan. Onze gewoonlijke pit stop is het Biden Welcome Center in Delaware.
Die traditie zet ik voort, want ik heb mijn blaas al te lang op de proef gesteld. Voor ik daarna de snelweg weer opga, tank ik de auto vol. In New Jersey kun je niet zelf tanken en daardoor is de benzine daar vaak een stuk duurder. Nu heb ik genoeg om weer thuis mee te komen.
Na die drie uur en drie kwartier rijden ben ik dolblij als ik bij Katja voorrijd. Katja wacht me al op en ik geef haar een dikke knuffel. Fiona ligt heerlijk te slapen. Het is lunchtijd en we besluiten van Comfi te bestellen.
Dat is voor Katja de eerste keer en we zijn beiden blij met ons eten. Ik heb een spinazie salade met ei en knapperige bacon, Katja de kalkoenburger. Fiona wordt even wakker, maar na haar voeding valt ze weer in slaap.
Tegen vijven, net voor Kevin thuiskomt, wordt Fiona wakker. Ze is heel alert en kijkt naar van alles en nog wat. We nemen meteen maar haar zes weken foto's. Ik zie duidelijk dat ze naar ons kijkt en mijn vinger volgt.
Tijd voor een fotosessie en Fiona is een mooi modelletje. Katja vertelt wel dat het moeilijk is haar bezig te houden. Fiona vindt de zwart-witte plaatjes duidelijk leuk en ook de Tinkerbell op mijn mondkapje pakt haar aandacht.
Dan nemen we Fiona mee naar buiten en dat vindt ze duidelijk heerlijk. Katja bedenkt dat we wel een wandeling kunnen gaan maken met Fiona in de buikdrager. Ik houd Fiona wel even vast, terwijl Katja de drager aandoet.
Zoals ik altijd doe met babies klop ik Fiona op de luier. Dat vindt ze kennelijk zo fijn dat ze in slaap valt. Katja en Kevin zijn helemaal blij, want de afgelopen week is het iedere avond heel veel huilen geweest.
Fiona slaapt licht, want ze wordt af en toe weer even wakker. Op een gegeven moment heeft ze duidelijk honger en drinkt meer dan gewoonlijk. Dan is madammeke wel wakker met af en toe een half huiltje, maar Katja vertelt dat ze een heel andere baby is dan een paar dagen geleden. Toen waren ze wanhopig van Fiona's gekrijs. Wellicht doet haar tongetje geen pijn meer.
Kevin gaat avondeten halen en komt terug met sushi en sashimi. Ik eet eerst en neem dan Fiona over, zodat Katja kan eten. Daar is Katja me heel dankbaar voor. Eindelijk kan ze tegelijkertijd met Kevin eten.
Aangezien ik liever niet in het donker rijd neem ik daarna afscheid en rijd naar de Courtyard by Marriott. Dit is hetzelfde hotel waar we vorige keer logeerden. Ik ben wel een beetje nerveus om langs de vangrail, die zo dicht op de weg staat, te rijden. Ik denk maar dat er niets gebeurt zolang er niemand in mijn baan gaat rijden.
Het inchecken gaat heel snel en de kamers hier zijn zeer gerieflijk. Ik heb een heerlijk king bed en vind op de televisie NBC om de Olympische Spelen te kijken. Morgen wil ik vroeg op, want Katja is dat tegenwoordig ook.
7 reacties:
Wat een schattige foto’s! Wat kijkt ze al alert zeg.
Ga lekker genieten van je dochter en kleindochter!
Heerlijk kindje! Fijn dat het zoveel beter gaat.
Fijn dat je Katja zo kunt steunen. Fiona is zo lief met die pientere oogjes.
Ik zie een glimlach van Fiona op de 2e 6 weken foto.
Blij dat je Katja kunt helpen, zelfs die paar dagen zullen veel verschil voor haar maken.
Wat heerlijk dat je toch zo naar Katja kan! En ongelooflijk hoe snel Fiona al is gegroeid - niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Je ziet haar in de foto's gewoon echt naar je kijken. Geweldig, hoor. Geniet er maar ontzettend van!
Grts,
Judith
@Anja - Nou, dat doe ik zeker!
@Sophie - Volgens Katja is het een enorm verschil.
@Sonja - Het is een heel rustig kindje.
@Tineke - Heel regelmatig denk ik dat er iets gaat komen. Een echte glimlach heb ik nog niet gezien.
@Tosca - Ik denk het ook, ben blij dat het kan.
@Judith - Het is inderdaad zo speciaal! De tijd gaat weer te hard.
Een reactie posten