Over een welgevuld weekend

 Zaterdag

Tegen achten gaan Rick en ik naar beneden en treffen Kai daar al aan zijn ontbijt. Rick laat Orion uit en dan gaan we gedrieen Vienna in. Kai wil weleens zien wat onze zaterdagochtend routine is. 

We halen eerst Rick en mijn koffies en egg bites. Dit keer van Pan Am Center, want de andere filialen hebben geen nitro brew. Dan rijden we naar de paarse glasbak. Het glas dat we daarin gooien wordt gebruikt om wegenmateriaal mee te maken. 

Dan is het tijd voor het wekelijkse Vienna marktje. Als we geparkeerd zijn zie ik een stel met drie kinderen in een heuse Nederlandse bakfiets! Bakfiets.nl staat er nog net op de zijkant te lezen. Ze zijn duidelijk Amerikaans en mijn nieuwsgierigheid neemt de overhand.

Ze antwoorden heel enthousiast op mijn vraag waar ze die fiets vandaan hebben. Het was van een Nederlandse familie, die terugging naar Nederland en wiens kinderen te groot voor de bakfiets waren. Zo te zien vinden de kindjes van de huidige eigenaren het enorm leuk om in de bakfiets te zitten. 

De markt is zoals iedere week weer zo kleurrijk! Kai heeft uitgevonden dat hij het Summer Crush sap van Greenheart heerlijk vindt. Daarvan kopen we twee flessen en ik neem natuurlijk weer een fles Rooster groentensap mee. Verder maak ik wat foto's, maar we kopen niets, ook omdat we de komende week bijna niet thuis zullen zijn. 

Thuis doe ik een half uur op de mini elliptische machine, terwijl de mannen zich klaarmaken. Als ik vervolgens ook mijn "hiking" plunje aan heb getrokken, vertrekken we naar Great Falls. Kai wil graag het ruigere River Trail lopen. 

Enorm wespennest

Ruine van wat in de 18e eeuw Matildaville was

Na een vlak pad gelopen te hebben komen we bij de rivier aan. Hier hebben we prachtige uitzichten, maar is het af en toe ook best eng. Het pad komt soms vlak langs de afgrond en herhaalde malen moeten we over rotsen klimmen. Een gewoon recht toe, recht aan pad is het zeker niet. Ik vind het altijd zo interessant om te bedenken dat we deze "paden" grotendeels aan de oorspronkelijke bewoners hier te danken hebben. 

Allerlei verschillende mossen

Het "pad"

We lopen en klauteren een paar kilometer en dan komen we bij een weg, die naar de rivier leidt. Het is broeiend warm en ik ga in de schaduw wachten tot Rick en Kai de rivier hebben bestudeerd. Het is hier zo mooi!

Als we teruglopen moeten we dus de heuvel op. Ik merk dat mijn vele zwemmen mijn benen echt heeft versterkt. Nog een reden om het zwemmen binnen voort te zetten. Het gaat wat zelfdiscipline kosten, maar als ik eenmaal een schema heb hoop ik dat die vanzelf komt. 

We stoppen regelmatig om te fotograferen. We zien een monarch vlinder aan een van de wilde bloemen hangen. Dan vindt Kai eerst een (jeugdige vanwege de blauwe staart) vijf strepige skink en Rick ziet niet veel later een bruine. Dat is waarschijnlijk een breed-hoofdige skink. Het is vandaag ook Wereld Hagedissendag, toeval?

Onderstaande foto laat zien dat het maar goed is dat het pad wordt aangegeven met blauwe verf op bomen. Soms is het moeilijk te vinden. We lopen naar de uitkijkpunten over de watervallen en maken ook op de terugweg foto's. 

Opeens wijst Kai naar iets en daar staat een hert te grazen. Een hert zien stond op zijn verlanglijstje, dus dat kan hij afstrepen. 

Dan gaan we naar de uitkijkpunten over de watervallen. De watervallen liggen er mooi bij, wel een beetje droog, maar dat is gewoon in deze tijd van het jaar. Hier is het ook vrij druk en we horen allerlei talen. Wat is dit park toch altijd weer een genot. Zoveel ongerepte natuur!

We lopen terug naar de auto en net als Rick weg wil rijden, ziet hij een enorme slang de parkeerplaats oversteken. Het dier is zeker een meter lang en blijkt een rattenslang te zijn. Die komen hier veelvuldig voor. 

We slaan hem een tijdje gade en Rick probeert hem met een takje naar de kant te verplaatsen, omdat Kai bang is dat hij overreden zal worden. Daar moet de slang niets van hebben en hij haalt uit naar Rick, die hem maar gauw weer op de grond doet. Ze zijn niet giftig, maar kunnen wel bijten. 

Kai is helemaal blij, want een slang zien stond ook op zijn wenslijstje. Zo hebben we heel wat flora en fauna gezien vanochtend. 

We zijn alle drie verhit en bezweet en het is al half twee, dus we hebben trek. We gaan naar The Boro waar we van drie verschillende restaurants lunch bestellen. Ik haal een poke bowl en een grote fles water van Poki DC. Kai heeft eten van Tasty Kabob en Rick een paar broodjes van Paris Baguette.

We eten aan een tafeltje in het winkelcentrum en gaan dan huiswaarts. Daar kleed ik me in bikini en loop naar het zwembad. Rick wil een middagslaapje doen en Kai X-Box spelen. Ik stuur weer een zwemles gevende coach uit de enige overgebleven baan en trek veertig baantjes, nog een kilometer erbij. 

Dan vind ik dat ik de ligstoel wel verdiend heb. De beloofde onweersbuien blijven uit en rond half vijf komen Rick en Kai me vergezellen. We lummelen lekker in het water en de mannen gooien een bal naar elkaar. Om vijf uur lopen we terug.

Rick en ik gaan even naar Total Wine & More voor nieuwe wijn en bier. Daarna halen we Kai op en rijden naar de Lebanese Taverna. Daar hebben ze een gezellig terras en wij krijgen het laatste tafeltje voor drie personen. 

Kai en Rick bestellen de Taverna platter met hommus, rijst, salade en shawarma (in Ricks geval) en falafel (in Kai's geval). Ik bestel de watermeloen met Franse feta en pistaches en de kibbe nayeh. Die watermeloen met feta combinatie is altijd weer zo heerlijk! De kibbe nayeh is lekker, maar ik ben nu verwend door Zenola. Daar is hij vele malen beter. 

Op weg naar huis zien we een prachtige lucht, die me aan een schilderij van Rembrandt met een molen doet denken. Wat een heerlijke dag was dit! 

Zondag

Kai mag natuurlijk de maaltijden kiezen terwijl hij hier is en vanochtend wil hij graag Duck Donuts als ontbijt. We rijden eerst door de drive thru van de Starbucks er vlakbij en gaan dan de donuts bestellen. Ik hoef over de mijne geen seconde na te denken. Dat worden er twee met esdoorn siroop icing en bacon. 

Rick neemt daar ook een van en verder zijn er onder anderen bananen en chocolade, gewone geglazuurde donut, perzik cobbler en fluffer nutter. Die laatste twee zijn niet te beschrijven, zo typisch Amerikaans. De donuts worden terwijl we wachten gebakken en klaargemaakt.

We racen naar huis, zodat de donuts nog lekker warm zijn als we ze opeten. Dit zijn de enige donuts, die ik lekker vind. Verder kunnen ze me allemaal gestolen worden. Maar deze, die peuzel ik hapje voor klein hapje op. 

Ons plan voor vandaag is Washington onveilig maken. We maken ons klaar om op pad te gaan, maar dan bedenk ik me dat ik paddestoelen heb besteld van King Mushrooms op de markt. Het zou teveel tijd vergen om op en neer te rijden, dus ik doe een paar ijspakken in onze koelbox.

We rijden naar de Mosaic District markt en lopen langs de verschillende standjes om Kai een idee te geven wat er hier zoal te koop is. Ik haal mijn paddestoelen, doe ze in de koelbox en zo moeten ze de dag maar doorkomen. 

In de stad is het veel drukker met toeristen dan we hadden verwacht. Gelukkig kennen we de minder drukke delen en parkeren gratis vlakbij het Air & Space Museum. Als eerste bezoeken we daardoor het nieuwe Eisenhower monument dat tegenover het museum ligt.

Rick en ik zagen het een aantal maanden geleden al voor het eerst. Het is een groot monument en ik ga, mochten mijn rondleidingen eindelijk weer beginnen, mijn route omgooien om hier ook langs te lopen. 

De volgende stop zijn de tuinen bij de United States Botanic Garden. Het gebouw is nog steeds niet geopend, maar de tuinen buiten zijn al prachtig. Er is onder anderen een mooie waterpartij ter ere van de presidentsvrouwen. Daar staan ook tafeltjes om eventueel iets te drinken of te lunchen. Die ga ik in gedachten houden. 

Tijd om Capitol Hill op te lopen. Eindelijk is het mogelijk om dichtbij het Capitool te komen. De meeste hekken zijn weg. Rond het Capitool is een arboretum met bijzondere bomen. Zo zien we een boom, die uit een stekje van een boom van George Washington is gegroeid. En er is een heuse iep, hier Dutch elm genoemd.

Al doe ik niet mijn hele rondleidingsverhaal, ik wijs de mannen wel op een aantal dingen. Het standbeeld op de koepel bijvoorbeeld, Vrijheid. En dat de koepel 4 miljoen kilo weegt, helemaal van smeedijzer. Het blijft een prachtig gebouw. 

Het is lang niet zo warm als de afgelopen week met "maar" 28 graden, maar flink vochtig. Ik druip dus nog steeds. Wat zou ik willen dat ik niet zoveel zou transpireren. Iedereen ziet er altijd als koele komkommers uit en ik als een verzopen kat. Het is een van de redenen dat ik geen pony meer heb.

We lopen Pennsylvania Avenue af en besluiten bij Elephant & Castle te gaan lunchen. Daar hebben ze een gezellig terras en we kunnen gelukkig in de schaduw zitten. De mannen doen zich tegoed aan een biertje en bangers and mash. Ik houd het bij water en een hamburger met blauwe kaas en bacon met een salade in plaats van een broodje. Het is allemaal zeer smakelijk en heerlijk even te zitten. 

Na het eten gaan we verder met de monumenten. Als eerste is daar het ook nieuwe Eerste Wereldoorlog Monument. Er is veel te lezen, want het offensief in Belgie en noord Frankrijk wordt uitgebreid beschreven. 

Voor we langs het Witte Huis gaan lopen, wil Kai graag in de grote souvenirwinkel kijken. Hij kiest een paar leuke dingen voor Raquels ouders uit. Een belletje met de bekende gebouwen voor haar moeder en een 3D puzzel om het Washington Monument in elkaar te zetten voor Raquels stiefvader. Bijna hadden we de Trump trol gekocht (maar niet heus). 

Pennsylvania Avenue voor het Witte Huis wordt geasfalteerd, dus we kunnen niet tot het hek komen dit keer. Er is een klein protest gaande over Afghanistan, maar dat is maar een tiental mensen. 

Dan lopen we de heuvel af naar het Tweede Wereldoorlog Monument. Ook hier laat ik een aantal dingen zien en dan lopen we naar de Reflecting Pool. Kai is een meester in selfies nemen en zo hebben we een aantal leuke foto's met ons drieen. 

Een tam eekhoorntje

Bij het Vietnam Veterans Memorial is het heel rustig. We zien een veteraan een hele ceremonie doen bij de namen van zijn gevallen kameraden. Dat blijft iedere keer weer emotioneel om te zien. Ik wijs Rick en Kai op de Nederlandse naam, Gerrit Blanksma. Die moest zijn liefde voor zijn nieuwe vaderland met de dood bekopen. 

Mijn voeten doen intussen flink pijn, kennelijk zijn mijn sportschoenen niet zo goed als ik dacht. Ik laat de mannen samen het Lincoln Memorial van binnen bekijken en wacht op een bankje. Ik heb ook eindeloos veel dorst en koop een koud flesje water van een van de slimme ondernemers, die hier flink mee verdienen. 

Helaas is mijn favoriete Koreaanse Oorlogsmonument afgezet en de standbeelden ingepakt. Er wordt een nieuwe muur met namen van slachtoffers gemaakt en de beelden worden voor het eerst in vijfentwintig jaar schoongemaakt. Wanneer dat allemaal klaar zal zijn staat er niet. 

Als laatste gaan we het Martin Luther King Jr. monument bekijken. We zien het na een schoonmaakbeurt weer witte Jefferson Memorial aan de overkant van het Tidal Basin. We zijn alle drie te moe om door het Franklin Delano Roosevelt Memorial te lopen. 

We lopen dus terug, maar dat is ook nog een heel eind! We komen langs het Washington Monument en door mooie tropische tuinen. Bij het Air & Space Museum willen Rick en Kai kijken of ze een trui, die Kai mooi vindt, kunnen kopen. 

Dat museum wordt ook gerenoveerd en de ingang is aan de andere kant. Mijn voeten doen zo'n pijn dat ik op een bankje in het Eisenhower monument ga zitten wachten. Helaas voor Kai is de missie niet geslaagd, want de grote winkel is dicht en er waren maar een paar dingen te koop bij een kraampje. Kai gaat nu online kijken of hij die trui kan vinden.

Wat is het heerlijk om weer in de auto te zitten! Ik doe meteen mijn schoenen uit. Ik baal er erg van dat deze superdure sportschoenen toch pijn deden, terwijl ik ze al heel vaak gedragen heb. Maar ja, dit was wel zestien kilometer wandelen en misschien zou ik dat op geen enkel paar schoenen pijnloos doen. 

De rit naar huis verloopt zonder oponthoud en Orion wacht ons geduldig op. Hij was voor ons doen vrij lang alleen, maar deed het prima. We zijn allemaal moe en laten het geplande boodschappen doen bij de Giant voor wat het is. Dat komt morgen wel of zo.

Kai wil graag bij een van de Great American Restaurants, een plaatselijke keten, eten. De keuze valt op Patsy's, want daarvan weten we dat er een overdekt terras is.  Daar vinden we een leuke tafel en delen een paar voorafjes. 

De Great American Restaurants staan erom bekend dat ze hun menu's vrijwel nooit veranderen. Dat kan leiden tot verveling, maar het eten is altijd goed. Het is gewoon zaak er niet constant heen te gaan. Ik bestel dan ook weer mijn favoriete kreeftsalade, die is altijd heerlijk.

Rick wil de steak frites, maar die hebben ze niet meer. Dan maar de gerookte zalmfilet en dat is ook perfect bereid. Kai's baby back ribs zijn een typisch Amerikaans gerecht, lekker knapperig en het vlees valt van het bot, Kai smult ervan.

Tevreden gaan we huiswaarts. We hebben dit weekend van begin tot eind gevuld met leuke dingen. De komende week gaan we voornamelijk in New Jersey doorbrengen met onze schattige kleindochter (en natuurlijk lieve dochter en schoonzoon). Nu even hopen voor mooi weer, want het ziet er wat regenachtig uit.

Allemaal een heel fijne week gewenst!!