Over een woelige woensdag

Als ik om half acht beneden kom tref ik Kai en Rick daar al aan. Kai was reeds om vijf uur op, duidelijk jet lag, maar hij heeft wel goed geslapen. 

De mannen hebben al ontbijt gegeten dus ik maak het mijne. Het is nog te nat om buiten te eten, helaas.

Rick heeft vandaag vrij vroeg fysiotherapie, dus we gaan meteen naar de Starbucks in Pan Am Center. Rick zet mij thuis af en ik ga verder aan mijn stappen. 

Kai werkt nu ook voor Duolingo en moet daar wat voor doen. Terwijl ik sport doe ik tegelijkertijd mijn Franse lessen. 

Als Kai beneden komt gaat hij de achtertuin verkennen. Hij bekijkt de hot tub en ziet de vissen in de vijver. Ook vindt hij babies van interessante planten in onze tuin. Waarschijnlijk zaadjes door vogels verspreid, die nu uitkomen. 

Op onze horrendeur zit intussen al een paar uur een cicade. Deze is een andere soort dan de 17-jarige plaag, die we in de lente hadden. Deze cicaden, die meer op de Franse "cigalle" lijken, zijn er iedere zomer met hun concerten in de bomen. 

Zodra ik mijn stappen bijeen heb fris ik me op en gaan Kai en ik op stap. We beginnen met H Mart. Daar kijkt Kai zijn ogen uit. Zulke grote Aziatische supermarkten kent hij niet. Ik koop er mijn yoghurtdrank en we willen vanavond proberen sashimi te maken. 

De vis voor de sashimi brengen we gauw thuis, want in deze hitte is het niet aan te raden die in de auto te laten liggen. Dan gaan we naar Greenheart, waar Kai de verschillende sappen mag proeven. Hij kiest uiteindelijk de Summer Crush. Ik neem natuurlijk weer een fles Rooster mee naar huis. 

Als we thuiskomen zien we een bijzonder insect in onze vlinderstruik: een kolibrie mot. Die is net zo vlug als een kolibrie, dus moeilijk te fotograferen. Een foto lukt redelijk, bijzonder diertje, dit. 

Kai heeft een Zoom vergadering met Duolingo collega's en ik haast me naar het zwembad. Daar trek ik zestig baantjes en ben precies als onze lunch wordt bezorgd thuis. Kai heeft dezelfde poke bowl als ik, zijn eerste ooit. Hij vindt het erg lekker. 

Na het eten gaat Kai met mij mee naar het zwembad. Daar trek ik de laatste twintig baantjes van de twee kilometer. Mijn totaal staat nu op zesenveertig kilometer sinds 26 juni. Kai en ik hebben een bal mee en gooien die een tijdje heen en weer in het water. 

Terwijl we zitten af te drogen kijk ik opzij en zie onderstaande. Een blik op de radar laat zien dat het onweer heel dichtbij is. We pakken gauw in en terwijl we het zwembad uitlopen gaat de fluit dat de lifeguards donder gehoord hebben.

Die wordt steeds luider en het wordt zienderogen donkerder op weg naar huis. Niet lang nadat we binnen zijn vallen de eerste druppels. Het dondert en bliksemt wel vervaarlijk, maar lijkt een stuk minder dan gisteren. 

Net als ik dat met "even afkloppen" heb gezegd, valt de stroom alweer uit! Dit is gewoon belachelijk! In onze Vienna Facebook groep klagen we er allemaal over. Hopelijk zijn er nog veel electriciens in de buurt om de schade van gisteren op te ruimen. 

Wij besluiten onze sashimi dan maar te gaan maken. Het is werkelijk heerlijk! Dit gaan we vaker doen. Het is ook nog eens heel veel vis voor maar heel weinig geld. 

Met een glaasje sake uit het sake setje van Dad smaakt het nog beter. Voor Kai is het de eerste keer sake en hij vindt het lekker. Hij studeert Japans met Duolingo op het moment.

Net als Rick Orions avondeten uit de garage haalt, floept de elektriciteit weer aan. Kai en ik zingen "Joy to the World" en "Let there Be Light". Het is een grote verrassing voor Rick als hij weer binnenkomt, want in de garage was het donker. 

We hebben geen fut meer om boodschappen te gaan doen en besluiten eten te gaan halen. Rick en Kai proberen Chi Mc, het Koreaanse kip restaurant. Ik bestel Vietnamees van Viet Aroma dat heb ik al een tijdje niet meer gegeten. 

Het is smullen geblazen en ik ben vooral blij dat we weer licht hebben, hopelijk was dit de laatste stroomuitval.

Katja heeft vandaag een goede dag gehad. Ze had afgesproken met wat andere zwangere of nieuwe moeders vriendinnen. Duidelijk moet ze dat vaker goed. Ik ben opgelucht dat Katja weer wat positiever klinkt. Ik sluit af met een aantal foto's, die Katja's fotograaf vriendin maakte, en een paar leuke van vandaag.