Over een denderende dinsdag

Vorige week kondigde Rick aan dat hij vandaag vrij ging nemen. Dat vind ik natuurlijk helemaal leuk! Midden in de week een dagje doen alsof het vakantie is. Dit is altijd een voorproefje van als Rick met pensioen gaat. Iets waar we steeds vaker over praten, maar wanneer is nog niet zeker.

We staan rond half acht op en maken ons op ons gemak klaar. Ik maak mijn ontbijt en Rick heeft zijn gewoonlijke cereal. Dan halen we onze koffies en doe ik 5000 stappen op de mini elliptische machine, terwijl Rick zich klaarmaakt.

Als ik ook opgefrist ben gaan we op weg naar Great Falls. Dit keer de Virginia kant van het park, waar het leuker is om te "hiken" dan aan de Maryland kant. Het Nederlands zou ook een woord voor "hike" moeten hebben. 

Het is geen gewone wandeling, die we maken. We klimmen op rotsen en over rotsen en genieten met volle teugen van de mooie natuur. We zien een aantal diertjes en bloemen en prachtige uitzichten over de Potomac rivier.

Dit padje heeft heel goede camouflage

Een zonnende baby schildpad

Er ligt een plastic zak aan oever van de rivier. Ik pak die op en we doen andere vuilnis, die we onderweg tegenkomen erin. Bij de eerste vuilnisbak gooien we het weg, maar daar heb ik eigenlijk spijt van, want er is nog zoveel meer om op te pakken. In de herfst ga ik weer eens met grijpstok en zak om dingen in te doen. 

Bij de uitkijkpunten over de watervallen staan wat borden met uitleg over wat we zien. Er zijn een paar nieuwe. Een laat een overzicht van de watervallen zien, misschien interessant voor mensen, die er eens geweest zijn. De ander legt het kanaal hier uit dat onder toezicht van George Washington werd aangelegd.

Het is overal zo mooi. Af en toe blijven we een tijdje staan om het allemaal in ons op te nemen. We verzuchten tegen elkaar dat we zo fortuinlijk zijn dit alles zo dichtbij te hebben. We wanen ons op vakantie. 

Eerst lopen we de ene kant op naar waar het adelaarsnest is. In de zomer is dat heel erg moeilijk te zien. We klauteren over rotsen naar een uitkijkpunt over de dam in de rivier. Af en toe moeten we elkaar steunen, want de rotsblokken zijn flink. Vooral naar beneden is het moeilijker. 

Dan lopen we naar het derde uitkijkpunt over de watervallen. Ik ben verbaasd als Rick zich maar heel weinig van het pad aan de andere kant herinnert. Daar heb je juist de mooiste uitkijkpunten. We lopen dus ook nog een stuk naar het oosten. 

We hebben hier uitzicht over de Mather Gorge, een plek in de Potomac waar de rivier opeens nauw wordt. Dit gebied doet me altijd weer aan de Dordogne denken. We zouden nog verder kunnen, maar keren terug, want onze magen laten weten dat het lunchtijd is. 

We bezoeken de twee andere uitkijkpunten nog en bij de laatste (of de eerste in de telling van het park) klimmen we nog een stukje om de grootste waterval te zien. Onze benen hebben zeker hard gewerkt vanochtend!

De dichtstbijzijnde lunch restaurants zijn in The Boro. Oh jee, ik moet weer een poke bowl eten! Natuurlijk ben ik dolblij met mijn kleurrijke lunch. Rick heeft zijn favoriete kabobs en we eten aan een tafeltje buiten. Dan gaan we nog even de Whole Foods in en ik koop wat Tony Chocolonely repen voor Katja en Kevin.

Orion heeft nu wel een wandeling verdiend. Rick gaat die maken en ik neem een douche. Daarna sta ik in tweestrijd: ga ik zwemmen of niet. Ik besluit van niet, al komt de zon soms door en is het dan lekker warm.

Het is ook wel eens fijn om gewoon in mijn hangmatstoel Franse lessen te gaan doen. Ik drink er een gemberbiertje bij. Het kolibrietje komt voorbij en op de vlinderstruik zie ik heel wat vlinders. Onze achtertuin is ook een stukje natuur. 

Intussen wordt het huis van de peuterschooleigenaresse aan de overkant neergehaald. Rick en ik gaan even kijken en het is wel fascinerend. Die enorme machine slaat het huis tegen de grond, maar dan grijpt hij heel voorzichtig al het metaal uit de ravage. Waarschijnlijk kunnen ze dat weer doorverkopen. 

Amerikaanse huizen zijn van hout en duurzamer dan dat voor de Nederlander zou klinken (er staan nog heel wat compleet houten 18e eeuwse panden). Maar zo neerhalen gaat denk ik wel makkelijker dan een huis van cement. 

Heel raar, deze machine heeft enge koppen, lijkt wel van Nightmare on Elm Street aan beide kanten

Rick en ik hebben Old Town Alexandria herontdekt. Zo'n leuk stadje en op het moment is er een heel blok afgezet, zodat de vele restaurants terrasjes kunnen hebben. Wij kiezen het terras van The Wharf, een visrestaurant in een achttiende eeuws pand.

We nemen plaats op het terras en Rick bestelt een garnalencocktail en ik een half dozijn oesters, heerlijk! Het is ook zo gezellig hier, de terrassen zitten vol en het zou zo ergens in Europa kunnen zijn. 

Rick bestelt de tournedos met gamba's als hoofdgerecht en ik de vissalade. Ik ben zeer tevreden over mijn gerecht dat onder anderen krab, kreeft en garnalen heeft. De tomatendressing is ook erg lekker. Rick smult van zijn tournedos. 

Dit restaurant was een goede keuze, ik vertel Rick meteen even wat een 18e eeuwse zakenman hier deed. Hij verkocht overtochten naar Engeland, die in die tijd natuurlijk heel lang duurden. Na een stukje uitgevaren te zijn gooide hij zijn klanten overboord en stal hun bagage. Naar verluid heeft hij dat heel wat jaren volgehouden voor het aan het licht kwam. 

Het loopt al tegen achten als we teruglopen naar de auto. Wat een onverwacht bijzondere dag was dit! Rick gaat nog even een drankje met onze buurman Ray drinken, maar ik kijk gewoon rustig de Olympische Spelen.

Alles is ingepakt (vergt niet veel voor twee nachten) en ik hoop morgen na het spitsuur op pad te gaan. Het volgende blog zal vanuit New Jersey zijn. Ik weet niet hoe het zal gaan, dus als het niet iedere dag is, komt het wel. 

Nieuws over Fiona is dat Katja vandaag naar de lactatiekundige ging. Die merkte op dat de onderkant van Fiona's tong ontstoken is. Je ziet duidelijk een plekje. Geen wonder dat het drinken pijn deed. Aanraden is om er zoveel mogelijk moedermelk op te smeren, dat heeft helende ingredienten. Vandaag was het alweer Katja en Kevins derde huwelijksverjaardag.