Over een warme woensdag

Rick is om zes uur opgestaan en ik volg iets meer dan een uur later. We herhalen wat we gisterochtend deden en gaan naar Starbucks voor ik mijn ontbijt maak. Zo drink ik mijn nitro brew bij mijn ontbijt in plaats van mijn gewoonlijke mok koffie. 

Als ik gegeten heb haal ik mijn elliptische machine naar buiten. Daar trap ik drie kwartier op al luisterend naar het concert van de cicades. Wij hebben dit jaar geen plaag, maar ook zonder zijn ze luid genoeg. 

Na mijn cardio heb ik eigenlijk toch nog zin in koffie. Ik besluit de nitro brew van Simply Social eens uit te proberen. Onderweg erheen stop ik bij een tuin met mooie dahlia's. Ook deze zal waarschijnlijk binnenkort met de grond gelijk gemaakt worden, want zo te zien komt ook hier een nieuwbouw huis. 

Simply Social is een van de gezellige cafe's in Vienna. Het is vrij dichtbij ons, maar ik kom er vrijwel nooit. Ik bestel mijn nitro brew zonder ijs en met amandelmelk en suikervrije caramelsiroop. Terwijl ik daarop wacht zie ik Maria en Mary Ellen binnen komen. We praten even, maar ik heb haast en ga verder met mijn dag.  

In het centrum van Vienna parkeer ik mijn auto bij Whole Foods. Van hieruit loop ik naar Greenheart om een paar flesjes groentensap te kopen. Ondertussen maak ik meer foto's van de crape myrtles. Ze zijn zo mooi. 

Daarna loop ik terug naar Whole Foods waar ik mijn garnalensalade koop en wat contant geld pin. Ik haast me vervolgens naar huis, want ik wil om elf uur in het zwembad zijn. 

Rick heeft net een pauze en loopt gezellig even mee naar de overkant. Ik deel de baan dit keer met een meisje dat zwemles krijgt. Dat moet tegenwoordig en is hoogst onhandig, maar ja. Het meisje heeft helemaal geen zwembaan nodig, want ze leert enkel om te duiken. Ik heb dus weinig last van haar. 

Als ik mijn kilometer heb gezwommen droog ik even op en loop dan terug naar huis. Daar eet ik snel mijn middageten (hetzelfde als gisteren en eergisteren). Ik heb om een uur een kappersafspraak en haal die precies.

Carmen kleurt mijn haar weer mooi bij. Dit keer hoeft het niet geknipt te worden. Dat scheelt ook wat geld, want een kapbeurt wordt steeds duurder. Ik ben iedere keer zeer tevreden dus het is het wel waard. 

Thuis is de schoonmaakploeg bezig en ik ga op het deck zitten om ze niet te storen en Orion niet te laten blaffen. Judith belt om even bij te kletsen. Het uur vliegt om, want we hebben elkaar al weken niet gesproken. 

Voor ik naar binnen ga geef ik de begonia's en geraniums op het deck water en verwijder de uitgebloeide bloemen. Je zult het altijd zien, nog geen tien minuten later plenst het. Dat heeft de natuur hard nodig. 

Rick gaat vanavond naar de bioscoop en we bestellen vroeg eten. Dat van Rick is Grieks en dat van mij Japans. Doordash is een uitkomst als je van verschillende restaurants wilt laten bezorgen. 

Rick en Chuck vertrekken naar de Look bioscoop om Deadpool & Wolverine te gaan kijken. Ik vind het leuk dat ze zulke dingen samen ondernemen. Lorraine en ik zijn niet geinteresseerd in de Marvel films dus laat de mannen maar lekker genieten. 

De Olympische Spelen staan aan en ik ga Animal Crossing spelen met Saskia. Ik vermaak me wel. 

Over Olympische Spelen kijken

Rick stond om vijf uur al op, want hij werkt deze week met een Fransman in Parijs. Vijf uur hier is natuurlijk elf uur daar. Wetend dat Rick helemaal niet tegen vroeg opstaan kan denk ik dat hij aan het einde van de week wel doodmoe zal zijn. 

Voor mij is er geen wekker, maar we lagen er gisteren om kwart voor tien al in en om zeven uur heb ik mijn bed wel gezien. Beneden blijkt Rick net een "lunchpauze" te hebben. Hij wil graag meteen naar Starbucks dus dat doen we voor ik mijn ontbijt maak. 

Hierna gaat Rick terug aan het werk en ik kook mijn ontbijt. Terwijl ik dat doe gaat mijn telefoon en het is Fiona, die een dosis Omi en Orion wil.

Na het eten doe ik mijn cardio op de elliptische machine en maak me dan klaar om naar Sharon te gaan. Daar hebben we het weer voornamelijk over de bruiloften van onze dochters, hoewel daar aan Saskia's kant niets nieuws te melden is.

Het halve uur gewichten gaat dus weer snel en na afloop rijd ik naar het centrum van Vienna. De lagerstroemia staan overal in volle bloei en dat is altijd erg mooi. In het midden van de zomer bloeit er hier niet zoveel, maar de lagerstroemia maken dat helemaal goed met hun witte, roze, rode of paarse bloemen. 

Binnenkort wordt onze bibliotheek gesloten en er zal een hypermodern nieuw gebouw voor in de plaats komen. Nostalgisch ga ik het oude gebouw nog een keer binnen. Hier kwam ik meerdere keren per week toen de kinderen klein waren en nu al jaren niet meer. 

Mijn (niet zo belangrijke) doel is om te zien of de Flat Stanley boeken hier zijn. Je zou denken dat dat het geval zou zijn, maar ook hier is geen Flat Stanley boek te vinden. Hopelijk vindt hij het morgen, anders is zijn speurtocht voor niets geweest. 

Vanaf de bibliotheek is het maar een klein stukje wandelen naar Whole Foods. Het is bewolkt en niet zo heet als de afgelopen en komende dagen. Ik maak een paar foto's in het Whole Foods tuintje en blijf daar even op een bankje genieten. 

Dan koop ik mijn bakje garnalensalade en ben blij dat er nog wat is. Kennelijk ben ik niet de enige, die die lekker vindt. Voor ik naar huis ga ren ik de Giant nog even in voor een zakje koolhydraatarme tortilla's. 

Thuis tref ik Rick in de keuken om zijn lunch te maken. Ik snijd eerst de groentes voor vanavond. We hebben een komkommer uit de tuin van onze overbuurvrouw gekregen waar ik een yoghurt dille sausje overheen doe. Verder gaan we de meerkleurige paprika's, die we op de markt kochten, grillen. 

O

Mijn lunch is hetzelfde als gisteren: tomaat, komkommer, garnalensalade, kruisbessen en een halve perzik. De kruisbessen vind ik heel erg lekker en als ze er dit weekend weer zijn neem ik nog een bakje mee. 

Om de een of andere reden voel ik me niet opperbest en besluit een rustmiddag te nemen. Zo heb ik ook de kans om eens wat live Olympische Spelen te kijken. Niet zo live als Kai en Raquel, want die gaan naar de wedstrijd Verenigde Staten - Guinea in het stadion van Saint-Etienne. 

Het is heel grappig om de wedstrijd te kijken wetend dat zij daar zitten. Ze komen zelfs een keer in beeld. De ploeg van de VS wint ruimschoots met 3-0. Kai en Raquel gaan na afloop nog met een Amerikaanse speler op de foto. 

Tijdens het voetbal kijken dat ik op mijn telefoon doe heb ik turnen aan op tv. Wat zijn de Amerikaanse dames toch goed! Simone Biles is gewoon legendarisch. Ik vind het ook leuk dat Italie zilver won en Brazilie hun eerste turnmedaille.

Na het turnen is er zwemmen en als dat klaar is ga ik nog even buiten zitten. In de verte hoor ik al gerommel en als er een paar spatten vallen ga ik naar binnen. Dat is echter alles wat wij krijgen, terwijl er zware onweersbuien om ons heen trekken. 

Dat is fijn voor Rick, want zo kan hij onze maaltijd droog grillen. Het zijn Griekse lamsgehakt spiesjes en die eten we met tortilla's (in plaats van pita's) en tzatziki. Verder dan de paprika's, waarvan we proeven dat ze vers van het land zijn. 

Vanavond gaan de Spelen weer aan en ik sluit af met de vijftien weken foto van Nico. Wat gaat de tijd toch snel!

Dat Fiona doorheeft dat ik "in" een elektronisch apparaat zit laat onderstaand filmpje zien. Dit is hoe de jongste generatie videobellen doodnormaal vindt. 

Over een mooie maandag

Rick heeft zijn wekker voor tien voor half zeven gezet. Ik word er wakker van, maar val weer in slaap tot ik Rick bezig hoor in de badkamer. Als ik mijn ontbijt aan het maken ben vertrekt Rick voor de dag.

Hij doet vandaag praktische lessen over Microsoft producten met kinderen van de inheemse bevolking. Die komen van stammen van over het hele land. 

Het is deel van een programma om die kinderen een beter idee te geven van wat ze met hun opleiding kunnen doen. Het is gebleken dat de inheemse kinderen vaak achterlopen qua werkkansen in de IT sector. 

Als ik mijn ontbijt op het deck heb gegeten haal ik mijn elliptische machine naar buiten en trap daar drie kwartier op. Ik ben nog voor negenen klaar, altijd fijn. 

Na me klaargemaakt te hebben voor de rest van de dag bestel ik via de app een nitro brew van de Starbucks in het Pan Am Center. Met dat drankje loop ik naar de Safeway en koop een huwelijksverjaardag kaart voor Katja en Kevin. 

Dan rijd ik naar Vienna op zoek naar een themafoto met Flat Stanley. Ik loop Church Street af naar Bards Alley, onze enige boekwinkel in Vienna. Helaas is die op maandag gesloten, maar ik betwijfel toch al of ze Flat Stanley boeken hebben. Ik vind er nooit wat ik zoek. 

Na de foto genomen te hebben loop ik een stuk over het W&OD pad tot het tijd is om naar de oogarts te gaan. Dit is mijn jaarlijkse controle en alles is goed. Ik heb geen nieuwe contactlenzen nodig, maar laat nieuwe lenzen in mijn bril zetten. Mijn hemel wat is dat duur! Gelukkig hebben we voor zulk soort dingen een door Microsoft gesponsorde rekening. 

Op weg naar huis koop ik eerst kunsttranen bij Walgreens, want mijn ogen zijn droog waardoor mijn contactlenzen vies worden. Ik hoop dat dit inderdaad gaat helpen, want telkens door een wazige contactlens kijken is hoogst irritant.

Bij Whole Foods koop ik ingredienten voor de avondmaaltijden van vanavond en morgenavond. Verder neem ik een bakje met garnalensalade mee. Die eet ik samen met tomaat, komkommer, kruisbessen en een halve perzik. Het is lekker zomers.

Tijd om naar het zwembad te lopen en wat baantjes te trekken. Ik zwem er dertig en dan nog eens tien al kletsend met Lois. En zo heb ik nog voor het einde van juli 25 kilometer gezwommen. Ik heb me voorgenomen geen bijna onmogelijke goals te zetten, maar dit is toch leuk. 

Tegen vijven maak ik me klaar om naar huis te wandelen als ik een enorme donderklap vlakbij hoor. Ik kijk op de radar en er is inderdaad een klein onweer aan het vormen. Tot mijn verbazing blijft het zwembad open. Als ik halverwege thuis ben dondert het nog een keer en dan hoor ik de fluit wel.

Rick komt niet veel later ook thuis en dan barst net de bui los. Het plenst flink maar duurt niet lang. Gelukkig want nu kan Rick onze zalmburgers droog grillen. We eten ze op een keto broodje met tomaat en in Ricks geval ui. De burgers zijn met bacon en cheddar gemaakt en dat is verrassend lekker.

Nu gaan de Spelen aan. Ik vind het zonde van het mooie weer om binnen te kijken overdag dus ik moet het met de samenvattingen doen. 

Over een zwemweekend

Zaterdag

We slapen uit voor ons doen en staan om kwart over acht op. Terwijl Rick Orion uitlaat kijk ik even wat Olympisch zwemmen. Dat is een van mijn favoriete sporten van de Olympische Spelen.

 

Op weg naar Starbucks is het super rustig qua verkeer. Er staat ook niemand in de drive thru dus we hebben onze koffies en Ricks ontbijt heel snel in handen. Bij Panera staat mijn broodje ook al klaar en ik smul ervan nu het nog warm is.

Mijn Greenheart sappen zijn op en ik koop een paar nieuwe Detox flesjes. Het is vandaag schitterend weer en het W&OD pad is heel druk met fietsers en hardlopers. 

Zoals altijd vind ik de fietsers onverantwoord. Eentje rijdt bijna een jogger aan omdat hij niet op tijd remt voor een tegenliggende fietser. Het is je leven op het spel zetten op dit pad. 

We gooien het lege glas in de paarse glasbak en gaan dan naar de Vienna markt. Daar kan ik het niet laten en koop een bakje met kruisbessen. Verder nemen we paprika's in allerlei kleuren mee om volgende week te grillen. 

Thuis sleep ik mijn elliptische machine het deck op en doe drie kwartier cardio. Rick maait intussen de achtertuin. We hebben daarna allebei enorme zin in een verfrissende duik in het zwembad. We zijn er net na elven en het is heel rustig. 

Het water is bijna te koud voor mij, maar als ik aan mijn baantjes begin ben ik al gauw door en is het heerlijk. Ik trek twintig baantjes en dan is het tijd om naar huis te gaan en droge kleding aan te trekken voor de lunch. 

Rick wil een kip shawarma wrap van Falafel Inc in het Mosaic District als lunch. Ik probeer eens een salade van Sweet Green daar. Terwijl we van het ene naar het andere restaurant lopen maak ik wat foto's van het gezellige Mosaic District. 

Voor we naar huis gaan lopen we de Neuhaus winkel nog even binnen. Helaas hebben we de juli promotie net gemist, maar we mogen wel een bonbon uitkiezen. Ik neem een witte chocolade met koffieroom vulling. 

Stanley schaakte even

Thuis eten we op het deck. De salade is best okay, maar geef mij Sweet Leaf hier in Vienna maar. Die hebben veel meer keuze aan ingredienten en natuurlijk de slawrap optie. 

Na het eten loop ik terug naar het zwembad. Rick gaat een deel van het deck verven. Ik zwem het hele uur tot Rick komt en daarmee heb ik vandaag twee kilometer gezwommen. Het is zo genieten met de blauwe lucht en het blauwe heldere water. 

Als Rick komt hijs ik mezelf net uit het water. We ontspannen een uurtje in onze ligstoelen, gaan nog een keer het water in en dan is het al gauw half vijf. We lopen terug en Rick schildert de tweede laag op het deck.

Om de een of andere reden heb ik in enorme zin in mosselen. Waar beter die eten dan bij een Belgisch restaurant dat ook nog eens Mussel Bar heet. We rijden erheen en vragen een tafel buiten op het terras. 

Rick neemt de mosselen als voorgerecht en ik een half dozijn oesters, die heerlijk zijn. Dan kiest Rick voor de hamburger en ik voor een volle pot mosselen met Parmezaanse kaas, tijm, spek en champignons.

Het is werkelijk super lekker! Dit restaurant heeft ook leuke mocktails en ik vind uit hoe ik een alcoholvrije Old Fashioned kan maken. 

Natuurlijk gaan we vanavond de Olympische Spelen kijken. En ook het einde van de Openingsceremonie, want we willen de rest nog graag zien.

Zondag

De zon wekt ons eerder dan we eigenlijk wilden. We blijven nog even liggen, maar om kwart over zeven staan we op. Het is fijn om vroeg te zijn, want dan is alles nog rustig. 

Eerst halen we mijn broodje op van Panera en ik laat het me goed smaken. Dan is er net als gisteren niemand in de drive thru van Starbucks. Mensen zijn duidelijk op vakantie. We krijgen daarom onze koffies en Ricks broodje meteen overhandigd. 

De volgende stop is H Mart en ik ben blij te zien dat ze echte judasoor zwammen hebben. Die vind ik heerlijk en ze zijn er niet zo vaak. Verder neem ik mijn gewoonlijke bakjes enoki paddenstoelen mee. 

Dan steken we over naar het Mosaic District waar de markt net geopend is. Het is weer heerlijk weer en daardoor heb ik zin in zomervruchten. Ik heb de kruisbessen al en koop er drie heerlijk ruikende perziken bij. Die boerderij moet een enorme boomgaard hebben.

Verder zien de tomaten er knalrood uit en niets lekkerder dan zongerijpte tomaten. Daar nemen we dus ook een viertal grote van mee. En natuurlijk koop ik bij King Mushroom mijn gewoonlijke maitake paddenstoelen.

Het is nu wel telkens zoeken naar een grappige Flat Stanley foto, hier steekt hij een regenboog over

Deze enorme brandweerwagens blijven me fascineren. Ze hebben een voor en een achter bestuurder nodig

We brengen alles thuis en maken ons dan klaar voor het zwembad. Vandaag gaat dat alleen voor volwassenen om tien uur open. We komen er net na tienen aan en ik kan nog net een "baan" vinden om te zwemmen. Rick heeft er nog geen zin en doet alleen zijn voeten in het water. 

Terwijl hij met buurman Chuck praat zwemmen Lorraine en ik onze baantjes. Halverwege gaat Rick naar huis om het verven van het deck af te maken. Ik zwem een kilometer en droog dan even op al pratend met Lorraine. 

Als ik thuiskom onderbreekt Rick zijn werkzaamheden om de rest van onze boodschappen te gaan doen. Bij Trader Joe's kopen we onze favoriete kaasjes en mini guacamole bakjes, die ik lekker vind bij de lunch. 

Dan doen we Total Wine aan en nemen o.a. een alcoholvrije bourbon mee. Ik vond die Old Fashioned bij het restaurant gisteren erg lekker en dat is een van de ingredienten. Ook mijn "Aperol" is op en die drink ik met suikervrije ginger ale als mocktail. 

Nadat we bij Giant ons lijstje af hebben gewerkt bedenken we dat we nu alles wat we nodig hebben voor een lekkere lunch hebben. Als we thuiskomen krijgen we ook nog verse basilicum uit de tuin van de buren, die met de tomaat en kaas heerlijk smaakt. Ik vind de kruisbessen lekker en lang niet zo zuur als ik me herinner.

Als we genoten hebben van de verse zomerse lunch gaat Rick verder aan het deck. Ik loop terug naar het zwembad, maar merk dat ik het niet in me heb meer baantjes te trekken. Ik lees en leer Grieks op mijn luie stoel en ga ieder uur tijdens de kinderpauze even afkoelen in het water. 

Rick komt rond drie uur ook een tijdje ontspannen. Het is druk vanwege gratis ijs vanmiddag, maar als de kinderen uit het bad zijn is er meer dan genoeg plaats. Half vijf komt al snel en we lopen terug naar huis. Ik ben dan de luide country muziek meer dan beu. 

De week ziet er weer zomers uit

Thuis nemen we even een pauze en gaan dan naar Parc de Ville. Op hun dakterras hebben ze een lekker menu zagen we. Alleen is het dakterras ondanks dit perfecte weer niet open. Dat niet alleen, maar de zalm rillettes, die online op het menu staan hebben ze ook niet. Dit restaurant was een van onze favorieten, maar nu niet meer. 

Gelukkig zijn hier in het Mosaic District meer dan genoeg restaurants. We kiezen de Kirby Club waarvan de voorkant helemaal open is, zodat je het gevoel hebt buiten te zitten. We delen de kabobs en falafel voor twee personen en dat is smullen geblazen. 

Tijd voor de Olympische Spelen waarmee we dit weekend afsluiten. Allemaal een heel fijne week gewenst!

Over een "influencers" lunch

Mijn eigen bed slaapt toch het lekkerst en ik word om tien voor half acht uitgerust wakker. Rick is natuurlijk al beneden en de koffie staat klaar. Ik maak zoals iedere vrijdag mijn ontbijtspullen op en sleep dan mijn elliptische machine het deck op.

Daar trap ik op tot Rick klaar is om naar Starbucks te gaan. Daar krijgen we twee bekers met Ricks koffie aangereikt. Hij heeft die per ongeluk dubbel besteld in plaats van mijn nitro brew. Gelukkig is dat snel opgelost. Ik kan aan Rick merken dat hij erg moe is van de enerverende werkweek. 

Thuis maak ik mijn drie kwartier op de elliptische machine af en doe dan een heel aantal Griekse Duolingo lessen. Als ik een zin voor me krijg probeer ik hem te vertalen voor ik de woorden zie en dat lukt heel goed. 

Dan vermaak ik me met het fotograferen van een bijtje in onze geraniums. Het heeft hier volgens Rick de afgelopen dagen flink geregend en de geraniums staan er opeens heel mooi bloeiend bij. 

Rond half een rijd ik naar Randy's. Hier ben ik als moderator van de Vienna VA Foodies groep uitgenodigd voor een "influencers" lunch. Ik kom keurig om vijf voor een (zoals in de email stond) binnen en dan blijk ik de eerste te zijn. 

Het is niet de eerste keer dat ik merk dat mijn Nederlandse stiptheid er nog steeds is. Ik ben liever te vroeg dan te laat. Ik wacht in de bar op de anderen waarvan de eersten net na enen binnen wandelen. 

Randy's is een restaurant in de Great American Restaurants groep. Het is genoemd naar de vader van de familie en oprichter van deze plaatselijke keten. Rick en ik gaan regelmatig naar andere restaurants van hen, maar deze is ons te chique en duur voor een gewone maaltijd. Ik ben dus heel benieuwd naar hun eten. 

Als iedereen aan de ronde tafel plaats heeft genomen komt de manager zich voorstellen (ik ben zijn naam alweer vergeten). Hij vertelt dat hij eerst een aantal voorafjes zal laten brengen en dan kunnen we ons hoofdgerecht bestellen. 

Terwijl we op het eten wachten stelt iedereen zich voor. Ik ken vijf van de tien. De andere vier zijn een jong stel, Christine en Kennan, Judy helpt Lydia met allerlei dingen voor de One Neighborhood Foundation en Jocelyn doet dat ook. 

Jocelyns man blijkt heel toevallig Ricks collega te zijn, die ik ook weleens ontmoet heb, kleine wereld. Ondanks dat ik best gewend ben (was) om tegen grote groepen te spreken voel ik me toch wat ongemakkelijk als ik aan de beurt ben me voor te stellen. Ik weet dan nooit wat ik moet vertellen, maar het lukt me. 

Dan komen de eerste voorafjes. Ik heb me voorgenomen me aan mijn dieet te houden en te kijken hoe dat gaat bij dit restaurant. Ik neem een gamba, wat van de tonijn tartaar en de bietensalade. De calamari, gehaktballen en sushi laat ik aan de anderen over. 

Het gesprek vloeit goed tussen ons allemaal. Het is echt een leuke groep. We krijgen onze hoofdgerechten en ik heb de salade met een krab-kreeft cake. Wow, dit is de lekkerste krab cake, die ik ooit gegeten heb. Het is ook een perfecte lichte lunch. De zeebaars van Jocelyn ziet er ook heerlijk uit. 

Al pratend en etend gaat de tijd super snel! Het is al na drieen als het dessert wordt geserveerd. Er zijn enorme stukken taart die mij helemaal niets doen. Maar onderstaande pavlova wil ik wel graag proberen en neem er een klein stukje van. 

Er zitten om kwart over vier nog zeven mensen rond de tafel dus ik ben niet de eerste die afscheid neemt. Ik had zeker niet verwacht meer dan drie uur te tafelen! Als ik Rick laat weten dat ik op weg naar huis ben schrijft hij terug dat hij zich al begon af te vragen of ik er ook voor het avondeten zou blijven.

Dat niet, maar ik heb wel nog trek. Al met al heb ik niet veel gegeten al was het allemaal heel erg lekker. We vertrekken dan ook niet veel later naar Harth voor het avondeten.

Daar hopen we een flammkuche te gaan eten, maar de chef is ziek en ze staan vandaag niet op het menu. Rick en ik delen dan maar het charcuterie plankje en een flatbread met pepperoni en pittige honing, heel speciaal. 

En nu kijken we naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs. Ik wil veel live zien, maar vijf uur 's ochtends hier is me wat te gortig. Hopelijk kan ik die sporten later ergens bekijken.