Over ''n dagje Assateague en Chincoteague

Ons vuurwerk gisteravond was allemaal sierfonteinen dus erg mooi. Er was wel veel rook, misschien door de luchtvochtigheid. 

Lorraine en ik keken een half uur en toen begon het om ons heen zo te knallen dat ik het zielig vond voor Orion. 

Vroeger deed het hem niets, maar nu blaft hij. Orion's bench kijkt uit op het ergste geknal. Hij werd meteen rustig toen ik hem eruit haalde en een botje gaf. 

Rick kwam niet veel later weer binnen en we gingen vrijwel meteen naar bed. Daardoor ben ik om half zeven helemaal uitgeslapen. Rick wordt vijf minuten later ook wakker. 

We verzorgen de dieren, pakken een koelbox in met snacks en drankjes en gaan dan om half acht op pad. 

Na mijn ontbijt bij Panera en koffie en Ricks ontbijt bij Starbucks gehaald te hebben zijn we echt op weg. Er is weer eens file omdat er op de Washington ringweg een ongeluk is gebeurd, maar daarna rijden we vlot naar de grens met Maryland. 

We gaan over de indrukwekkende Chesapeake Bridge de Chesapeake Bay over en dan zijn we in het gebied dat de "Eastern Shore" heet. 

Na iets meer dan drie uur zijn we aan de Maryland kant van Assateague Island. Dit eiland staat bekend om zijn wilde paarden, al zien we ze niet direct. 

Deze paarden zijn kleiner dan gewone paarden, omdat ze zich moesten aanpassen aan hun omgeving. De Spanjaarden lieten ze aan wal zwemmen en lieten ze daar achter. 

We parkeren eerst voor $10 bij het State Park aan het strand. We zijn heel dankbaar dat hier wc's zijn, want het is inmiddels hoge nood. 

Daarna pakken we onze benodigdheden voor een strandwandeling en lopen het strand op. Waar de lifeguards zijn is het vrij druk, maar daarna heerlijk rustig met veel surfers in het water. 

Het is warm, maar er staat een stevige wind. Tot onze verbazing is het water werkelijk ijskoud! Rick wilde er eerst tot zijn middel ingaan, maar ziet daar toch maar vanaf. 

Er is een handig kraantje om het zand van onze voeten te wassen en dan zoeken we de auto weer op. We rijden door naar de ingang van de Assateague Island National Seashore. 

Natuurlijk ben ik mijn National Parks pas vergeten en daardoor moeten we $25 betalen. Eigenlijk heel veel, want de weg is maar kort en geen parkeerplek te vinden voor het strand. 

Van paarden is er ook geen teken, dus deze kant van het nationale park is vandaag niet de moeite waard voor ons. Heel erg vinden we het niet, want die $25 gaat naar het onderhoud van de parken. 

Op de terugweg het park uit stoppen we even bij een plek waar je blauwe krabben mag vangen. Maryland is daar bekend om. Hele families zijn daar druk mee bezig. 

Er staan borden, waar je moet meten of de krabben groot genoeg zijn. Ze moeten 12,5 centimeter breed zijn. Dat geldt voor de mannelijke krabben, er is geen minimum voor vrouwtjes om de een of andere reden. 

Net als we het officiële park uit zijn gereden zien we allemaal gestopte auto's. Daar moeten paarden zijn. 

En jawel, ze kuieren op hun gemak langs het fietspad en aan de overkant staan er nog een paar. We zijn helemaal blij dat we er een aantal hebben gezien. 

Nu stellen we de GPS in op Chincoteague in Virginia, het eiland te zuiden van Assateague. We kunnen er echter niet direct over de eilanden heen rijden. Door het omrijden duurt de rit ongeveer anderhalf uur. 

Meer paarden onderweg

Net voor Chincoteague rijden we over Wallops Island. Hier is een grote NASA locatie waarvandaan ook raketten gelanceerd worden. 

Vroeger kwamen we vaker naar Chincoteague met de kinderen. Rick moest dan op Wallops Island werken en de kinderen en ik vermaakten ons op het strand. 

Het is al kwart over twee als we in Chincoteague bij ons restaurant, Ropewalk, aankomen. We hadden gedacht dat het om deze tijd rustiger zou zijn, maar tot onze verbazing zitten er heel wat mensen op een tafel te wachten. 

Wij vinden de bar ook prima en ze hebben er drie. Bij de leukste bar zijn de stoelen in de zon en daar is het te warm voor. Binnen is zo saai dus we kiezen de tiki bar aan het water. 

De ijsthee en diet Coke worden in enorme pullen geserveerd. Handig, dan hoeft het niet telkens bijgevuld te worden. 

Er staan lekkere salades op het menu. Rick kiest de jerk kip en ik die met garnalen en krab. We vinden ze beiden erg lekker. 

Na het eten gaan we naar de Virginia kant van

 de Assateague National Seashore. Daar zijn de kassa huisjes niet bemand. We hadden toch niet hoeven betalen, want dat deden we in Maryland al. 

Onze eerste stop is de Assateague vuurtoren. Deze is in 1866 gebouwd en stond toen aan de kust. Het eiland is zo verschoven dat hij nu 8 kilometer van de kust verwijderd is. 

De toren kan beklommen worden, maar we zijn net te laat, want hij sluit om drie uur. Ik ben stiekem opgelucht want het is heel warm en hij ziet er hoog uit. 

Met zijn rode en witte banden is het een van mijn favoriete vuurtorens langs de oostkust. 

Weer op de weg zien we een opstopping en inderdaad staat er een kudde paarden te grazen. Er zijn drie veulentjes bij, zo schattig. 

We rijden tot aan het einde van de parkweg en vangen dan de terugtocht aan. Op de heenweg hebben we een vuurwerk kraampje gezien dat hun vuurwerk na de feestdag voor de halve prijs verkoopt. 

Wij zijn erin geïnteresseerd voor ons vuurwerk met Oud en Nieuw. De verkoopster kan goed uitleggen wat de leukste en mooiste zijn en Rick koopt er twee voor inderdaad heel goedkoop. 

Via Open Table heb ik bij Bridges langs de Chesapeake Bay gereserveerd. De restaurants hier zijn populair en er zitten veel mensen te wachten op een tafel. 

Wij blij dat we een reservering hebben! We krijgen een tafel in de schaduw met zicht op de baai. Het wordt een heerlijke afsluiting van een super dag. 

We bestellen een gerookte zalm "toren" als voorafje en zoiets wil ik thuis ook eens maken. Zalm met dille crème fraiche, kappertjes en heel dun gesneden uitjes op een grote cracker, het is een voortreffelijke combinatie. 

Rick heeft de krab cakes als hoofdgerecht en die maken ze nergens zoals in Maryland. Ze zijn enorm en bijna 100% krab. 

Als er geen soft shell krabben op het menu hadden gestaan had ik de krab cakes ook genomen. Maar dit restaurant doet de soft shell krabben ook perfect en het is mijn favoriete manier van krab eten. 

Na deze heerlijke maaltijd en heel goede bediening beginnen we aan de rit naar huis. Die duurt maar drie kwartier en om kwart voor negen zijn we thuis. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!