Over stilte voor de (gezellige) storm

Rick staat om half zes op en dat hoor ik niet, maar wel als hij om zes uur zijn koffer uit de kamer rijdt. Dat is wel fijn, want dan kunnen we elkaar nog even een afscheidsknuffel geven. Ik probeer daarna nog wat te slapen, maar dat lukt niet en om zeven uur geef ik het op.

Het is heel vreemd om Orion niet hier te hebben. Ik ben alleen met Zorro en die maakt daar meteen gebruik van om in mijn buurt te blijven. Ik geef hem maar extra veel snoepjes.

Na mijn ontbijt sleep ik mijn elliptische machientje naar buiten en trap daar drie kwartier op. Het is opeens heerlijk weer. Het onweer heeft de vochtigheid omlaag gebracht waardoor het goed toeven is op het deck. Het is maar een dag dus ik zal er maar zoveel mogelijk van genieten. 

Als ik me opgefrist en in gewone kleding gekleed heb ga ik op pad. Als eerste zet ik mijn de afgelopen dagen verdiende geld op de bank. Truist heeft een nieuwe locatie en hun geldautomaat is nu buiten in de volle zon. In het vorige gebouw was die binnen en ik vind dit ook qua veiligheid een achteruitgang.

Deze nieuwe bank locatie is vlakbij Starbucks. Ik bestel mijn nitro brew en haal die in de drive thru op. Daarna is Whole Foods aan de beurt voor een paar benodigdheden en mijn lunch salade. 

Het is opeens na tienen en ik moet me haasten voor mijn afspraak om elf uur. Ik neem nog wel even de tijd voor bloemenfoto's. Ik kan niet genoeg bijenfoto's hebben. Ik zou ze willen aaien, maar daar blijven ze niet voor zitten.

De meisjes willen zaterdag naar de nagelsalon en daar maak ik een afspraak voor. Dan rijd ik snel naar Cafe de Vienna waar ik met Nicolette heb afgesproken. We blijken al een tijd bij elkaar in de omgeving te wonen en denken zelfs dat onze paden zich in het verleden al eens gekruist hebben. 

We bestellen allebei de heerlijke hibiscus bramen ijsthee en praten over van alles en nog wat. Opeens is het half een en tijd om op te stappen. Ik vind het super leuk nu in korte tijd twee leuke Nederlandse vrouwen ontmoet te hebben!

Mijn maag laat me weten dat het tijd is om te lunchen. Ik heb mijn geliefde garnalensalade met gazpacho, bramen en een halve perzik. Ik eet het buiten op en verzucht dat het zoveel fijner wandelen zou zijn geweest als we dit weer de afgelopen drie dagen hadden gehad.

Na het eten maak ik me klaar voor het zwembad en loop naar de overkant. Daar is Lorraine nog net en we praten even bij. Zij heeft de enige nog beschikbare parasol en als Lorraine naar huis gaat neem ik die over. Zogenaamd zijn er nieuwe parasols besteld, maar die komen wellicht pas in september na het seizoen. 

Als ik mijn baantjes begin te trekken merk ik dat mijn benen niet echt willen. Ik houd het dan ook bij een halve kilometer vandaag. Tijdens een van de kinderpauzes loop/zwem ik er nog tien banen bij. Verder lig ik heerlijk op mijn ligstoel. 

Om half vijf loop ik terug naar huis. Ik heb nog een uur voor ik met Christine heb afgesproken voor happy hour. Ik neem van de gelegenheid gebruik om alvast de vuilnis en recyclables buiten te zetten. 

Met een "dirty martini" als happy hour drankje bel ik Christine op Facebook Messenger. Het is weer eens iets anders dan met de mannen erbij. Het is dan ook al bijna zeven uur als we afscheid nemen. 

Mijn eten wordt door Doordash bezorgd en komt van Pho Cyclo. Dat is een voor mij nieuw Vietnamees restaurant en ze hebben er gehakt in druivenbladeren. Daar had ik enorme zin in en helaas zijn er maar weinig Vietnamezen in deze omgeving die dat op het menu hebben staan. Het is net zo lekker als ik had gehoopt. 

Rick is intussen in Michigan en vertegenwoordigt onze familie bij het afscheid van Uncle Dick. Mijn schoonzus is er ook en logeert bij Rick op de kamer. Het is voor hen zo ook fijn wat tijd een op een te hebben. 

Morgen komen de NJ familie en Saskia en ik heb nog veel te doen. Dat wordt vroeg opstaan, maar ik zie er zo naar uit!!