Over een "influencers" lunch

Mijn eigen bed slaapt toch het lekkerst en ik word om tien voor half acht uitgerust wakker. Rick is natuurlijk al beneden en de koffie staat klaar. Ik maak zoals iedere vrijdag mijn ontbijtspullen op en sleep dan mijn elliptische machine het deck op.

Daar trap ik op tot Rick klaar is om naar Starbucks te gaan. Daar krijgen we twee bekers met Ricks koffie aangereikt. Hij heeft die per ongeluk dubbel besteld in plaats van mijn nitro brew. Gelukkig is dat snel opgelost. Ik kan aan Rick merken dat hij erg moe is van de enerverende werkweek. 

Thuis maak ik mijn drie kwartier op de elliptische machine af en doe dan een heel aantal Griekse Duolingo lessen. Als ik een zin voor me krijg probeer ik hem te vertalen voor ik de woorden zie en dat lukt heel goed. 

Dan vermaak ik me met het fotograferen van een bijtje in onze geraniums. Het heeft hier volgens Rick de afgelopen dagen flink geregend en de geraniums staan er opeens heel mooi bloeiend bij. 

Rond half een rijd ik naar Randy's. Hier ben ik als moderator van de Vienna VA Foodies groep uitgenodigd voor een "influencers" lunch. Ik kom keurig om vijf voor een (zoals in de email stond) binnen en dan blijk ik de eerste te zijn. 

Het is niet de eerste keer dat ik merk dat mijn Nederlandse stiptheid er nog steeds is. Ik ben liever te vroeg dan te laat. Ik wacht in de bar op de anderen waarvan de eersten net na enen binnen wandelen. 

Randy's is een restaurant in de Great American Restaurants groep. Het is genoemd naar de vader van de familie en oprichter van deze plaatselijke keten. Rick en ik gaan regelmatig naar andere restaurants van hen, maar deze is ons te chique en duur voor een gewone maaltijd. Ik ben dus heel benieuwd naar hun eten. 

Als iedereen aan de ronde tafel plaats heeft genomen komt de manager zich voorstellen (ik ben zijn naam alweer vergeten). Hij vertelt dat hij eerst een aantal voorafjes zal laten brengen en dan kunnen we ons hoofdgerecht bestellen. 

Terwijl we op het eten wachten stelt iedereen zich voor. Ik ken vijf van de tien. De andere vier zijn een jong stel, Christine en Kennan, Judy helpt Lydia met allerlei dingen voor de One Neighborhood Foundation en Jocelyn doet dat ook. 

Jocelyns man blijkt heel toevallig Ricks collega te zijn, die ik ook weleens ontmoet heb, kleine wereld. Ondanks dat ik best gewend ben (was) om tegen grote groepen te spreken voel ik me toch wat ongemakkelijk als ik aan de beurt ben me voor te stellen. Ik weet dan nooit wat ik moet vertellen, maar het lukt me. 

Dan komen de eerste voorafjes. Ik heb me voorgenomen me aan mijn dieet te houden en te kijken hoe dat gaat bij dit restaurant. Ik neem een gamba, wat van de tonijn tartaar en de bietensalade. De calamari, gehaktballen en sushi laat ik aan de anderen over. 

Het gesprek vloeit goed tussen ons allemaal. Het is echt een leuke groep. We krijgen onze hoofdgerechten en ik heb de salade met een krab-kreeft cake. Wow, dit is de lekkerste krab cake, die ik ooit gegeten heb. Het is ook een perfecte lichte lunch. De zeebaars van Jocelyn ziet er ook heerlijk uit. 

Al pratend en etend gaat de tijd super snel! Het is al na drieen als het dessert wordt geserveerd. Er zijn enorme stukken taart die mij helemaal niets doen. Maar onderstaande pavlova wil ik wel graag proberen en neem er een klein stukje van. 

Er zitten om kwart over vier nog zeven mensen rond de tafel dus ik ben niet de eerste die afscheid neemt. Ik had zeker niet verwacht meer dan drie uur te tafelen! Als ik Rick laat weten dat ik op weg naar huis ben schrijft hij terug dat hij zich al begon af te vragen of ik er ook voor het avondeten zou blijven.

Dat niet, maar ik heb wel nog trek. Al met al heb ik niet veel gegeten al was het allemaal heel erg lekker. We vertrekken dan ook niet veel later naar Harth voor het avondeten.

Daar hopen we een flammkuche te gaan eten, maar de chef is ziek en ze staan vandaag niet op het menu. Rick en ik delen dan maar het charcuterie plankje en een flatbread met pepperoni en pittige honing, heel speciaal. 

En nu kijken we naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs. Ik wil veel live zien, maar vijf uur 's ochtends hier is me wat te gortig. Hopelijk kan ik die sporten later ergens bekijken.