Over deze dinsdag

Om de een of andere reden kon ik gisteravond niet in slaap komen. Toch word ik wakker als Rick om tien voor zeven opstaat. Ik blijf nog tot kwart over liggen en ga dan naar beneden. Saskia's deur is nog gesloten dus die slaapt nog. Ze moet pas om kwart over tien in de stad zijn.

Na mijn ontbijt en koffie genuttigd te hebben gaan Rick en ik naar de Pan Am Center Starbucks. Rick heeft om half negen een vergadering en die haalt hij maar ternauwernood. Ik doe wat cardio tot Saskia vraagt of ik wat dingen voor haar kan gaan halen. 

Ze heeft geen katteneten meer dus ik ga naar de Petco in Vienna, die om negen uur open gaat. Verder wil Saskia graag een smoothie van South Block als ontbijt, maar hun app werkt niet. Ik voel me vreselijk gehaast, want om op tijd in Washington te zijn moet Saskia de trein van half tien nemen.

Zodra ik met alles thuiskom springt Saskia in de auto en ik zet haar af bij het station. Daar ziet ze haar trein net wegrijden. De metro heeft ook nog eens vertraging. Gelukkig nemen ze het niet zo nauw met de tijd tijdens de conferentie en Saskia is op tijd voor haar vergadering. 

Intussen is het al tien over half tien en ik rijd meteen door naar Sharons huis. Daar praten we over de bruiloften van onze dochters terwijl ik flink zware gewichten hef. Grappig dat allebei onze jongsten een bruiloft aan het voorbereiden zijn. 

Na het halve uur gewichten ga ik Vienna in. Daar poseer ik Flat Stanley met het boeken standbeeld bij de bibliotheek. Natuurlijk zit zijn boek daar ook niet tussen. Ik hoop wel dat hij het voor het einde van de maand nog vindt. 

Bij Whole Foods koop ik wat benodigdheden en rijd dan langs mijn favoriete tuin voor wat bloemen en insecten foto's. Het is jammer dat alles aan het uitbloeien is. De langdurige hitte is daar gedeeltelijk debet aan. 

Het is kersentijd in de staat Washington en daar komen de heerlijke Rainier kersen vandaan. Ik heb een  zak ervan gekocht en ontpit ze. Dat is iets wat ik vroeger altijd met mijn oma deed en dus een beetje nostalgisch. Rick vindt het heel fijn om de pitloze kersen te eten. 

Terwijl we aan het lunchen zijn laat de thermometer zien dat het buiten 100 graden Fahrenheit is. Dat is bijna 38 graden Celsius. In Washington is het de derde achtereenvolgende dag boven de honderd graden, vandaag zelfs 104 graden (40C). Dat is sinds 1930 niet voorgekomen!

Na het eten loop ik naar het zwembad en vind een parasol en ligstoel. De banen zijn vrij en ik trek mijn veertig baantjes. Het water is lekker fris, heel verrassend want 's nachts wordt het niet kouder dan 27 graden op het moment. 

Terwijl ik daarna wat lees hoor ik mijn naam en Jenny, die aan de overkant van het plein woont, komt even bijkletsen. Om kwart voor drie gaan we weer even het zwembad in. Dan moet Jenny naar huis want haar zoontje moet naar basketbal. 

Er staat wat wind dus zolang ik nat ben is het goed uit te houden op mijn ligstoel. Zodra ik het warm krijg ga ik het water weer in. Zo is het al snel half vijf en Rick komt zijn na het werk duik nemen. We praten met onze Grieks-Amerikaanse buurman Charles en ik oefen wat Grieks met hem. Mijn vocabulaire is best groot merk ik. 

Rick en ik lopen terug en ik ga naar boven om mijn haar te wassen. Dat is wel nodig na al het transpireren. Als ik weer beneden kom staat er al een "dirty martini" klaar. 

Als avondeten bestellen we van Genki. Mijn maaltijd is helemaal yakitori, stokjes met gegrild vlees en groente. Het is lekker met dit zomerse weer. 

Tot slot nog een schattige foto van Fiona en Nico, die Katja net zond: