Over een volle vrijdag

Het is alweer vrijdag, deze week is voorbij gevlogen! Ik maak mijn ontbijtspullen op en smul van een vol bord enoki en maitake paddenstoelen en spinazie met daarbij het gewoonlijke gepocheerde ei. Rick maakt zich intussen klaar voor de dag. 

Vandaag gaan we weer als vanouds naar de Starbucks drive thru in Vienna. Zo spelen we ook wat Pokemon Go, iets wat ik gisteren vergeten ben. Ik merk dat ik het nog erg leuk vind om samen met Rick te spelen, maar verder heeft het spel zijn glans een beetje verloren voor mij. 

Bij thuiskomst ga ik ons kersenboompje nog even fotograferen. Het gaat vannacht en morgen stormen met windstoten van 100 km/u en de vrees is dat dat het einde van kersenbloesems gaat zijn. Hopelijk kunnen we er morgenochtend nog wat van zien bij het Tidal Basin met Katja, Kevin en Fiona. 

Dan moet ik aan mijn sportroutine geloven. Ik doe trouw drie kwartier op de mini elliptische machine en dan nog zo'n vijfentwintig minuten op de Scoop. Daarmee nader ik mijn tienduizend stappen, de rest gaat met gemak later gelopen worden.

Tijd voor mijn Arabische lessen, waarvan ik er veel doe, maar deze week zijn er een aantal fanatiekelingen waardoor ik maar net in de top tien van mijn Duolingo "Diamond League" kan komen. Het is niet belangrijk, maar wel een leuke competitie iedere week. 

Nadat ik me heb opgefrist komt Rick vragen of we vroeg lunch kunnen gaan halen. Hij moet om twaalf uur een training bijwonen. Ik vind dat prima en voor de verandering bestel ik ook van Cava. Zo af en toe zijn hun mediterraanse salades wel lekker. 

Na het eten ga ik naar Walgreens om medicijnen voor Rick en Orion op te halen. Voor de verandering is er niets voor mij. Dan rijd ik naar de overkant om bij Safeway boodschappen te doen. 

Behalve wijn heb ik lekkernijen voor Fiona nodig. Ik ben heel blij als ik de kleine kipgehaktballetjes met groentes, die zij zo lekker vond, weer zie. Verder brood, mini pannenkoekjes, Goldfish en andere snacks, het meisje zal niet verhongeren. 

Eenmaal weer thuis komen de schoonmakers net aan. Rick is klaar met zijn werk en we gaan naar Hallmark om een Paascadeautje voor Fiona te kopen. Ik realiseer me ook dat we geen luiers meer hebben. Gelukkig is er een Giant en daar kopen we een pak.

Bij de Hallmark winkel is de keuze snel gemaakt. We kopen een schattig dansend konijn voor Fiona en een boekje over een konijn. We gaan dit weekend vervroegd Pasen vieren met eieren zoeken e.d.

We hebben best dorst en op de terugweg gaan we langs Coco's Sodas & Sweets. Deze winkel ligt vlakbij de high school en dat is te merken, want het is er druk met scholieren. Begrijpelijk, want zij hebben hier eens wat andere keuzes dan alleen de gewoonlijke non-alcoholische drankjes. 

Mijn Doheny is altijd heerlijk met kokosnoot creme

De schoonmaakploeg is nog bezig en ik besluit in de auto te blijven lezen. In Ricks auto kan ik mijn telefoon ook opladen. Zodra het huis schoon is ga ik naar binnen en Rick en ik bedenken waar we willen gaan eten. 

Intussen zijn Katja en Kevin onderweg. Fiona had haar eerste McDonald's happy meal als avondeten. Ze speelt daarna met het stickerboekje en plakt de stickers op haar gezichtje. Ik kan niet wachten haar weer te zien!

Wij kiezen Caboose Tavern om te gaan eten. Rick bestelt een flight van vier biertjes en ik mijn favoriete dirty martini. 

We delen een bakje gerookte zalm rillettes en dan heeft Rick de hertenbiefstuk en ik de St. Jacobsschelpen. Die laatsten worden geserveerd met prei en maitake paddenstoelen en zijn zo ontzettend lekker!

Op de terugweg halen we Cava salades voor Katja en Kevin, al zullen die pas tegen negenen aankomen. 

We zetten Orions bench in the basement en daar zal hij de meerderheid van de tijd morgen moeten doorbrengen. Django is mee en we kunnen niet riskeren dat de honden gaan vechten terwijl Fiona rondloopt. 

En nu is het wachten tot het kleine gezinnetje arriveert voor een kort weekend hier. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over een drukke donderdag

Rick is al heel vroeg uit de veren, want hij wil om half negen op kantoor zijn. Ik heb vandaag niet veel plannen en slaap tot mijn gewoonlijke tijd van half acht. Terwijl ik mijn ontbijt aan het eten ben vertrekt Rick. 

Zin om alleen naar Starbucks te gaan heb ik niet en zo kan ik vroeg aan mijn sporten beginnen. Daarmee ben ik dan ook om kwart voor tien al klaar. Het is prachtig weer en ik geniet van mijn kleurrijke uitzicht tijdens mijn cardio. 

Eigenlijk mis ik de nitro brew wel. Ik besluit mijn haren te wassen en als die droog zijn ga ik voor de verandering naar Simply Social. Hier hebben ze ook nitro brew en suikervrije caramelsiroop, dus extra lekker. Ik ga in een gemakkelijke stoel zitten en op mijn gemak van mijn koffie genieten. 

Terwijl ik daar zit krijg ik een sms van mijn opticien dat mijn contactlenzen al binnen zijn. Wauw, dat is echt heel snel! Ik ben heel blij dat ik nu weer zo'n leesbril kan lezen, ook wel zo makkelijk voor op reis. 

Het loopt tegen twaalven en ik heb zin in een poke bowl van Poki DC. Die haal ik en op de terugweg ga ik langs Vienna Eyecare Center waar mijn lenzen klaar liggen. Ik heb voor de zekerheid ook een reserve paar besteld. 

Door mijn escapades vanochtend heb ik nog geen Arabische lessen gedaan. Daar besteed een uur aan en dan is het tijd om naar de nagelsalon te gaan. Dit keer laat ik Phuong mijn nagels knalrood en wit verven. 

Thuis doe ik er stickertjes over Parijs op. Helaas kon ik ze niet met een Londen thema vinden, anders had ik beiden gedaan. Misschien was het dan toch te druk geworden, achteraf gezien. Ik vind het er weer leuk uitzien. 

Het is donderdag en dus tijd voor ons virtuele happy hour met Chuck en Christine. We hebben weer van alles te bespreken en halverwege krijgen we het nieuws dat Trump strafrechtelijk wordt vervolgd. Daar proosten we op.  Hopelijk is dit het begin van het einde voor hem, want er zijn nog een paar belangrijkere rechtszaken gaande tegen hem. 

Het uur vliegt voorbij en om half zeven nemen we afscheid tot 20 april. Dan brengt Rick me naar Zenola waar ik met Maria heb afgesproken. Dit is onze laatste samenkomst voor we volgende week over de oceaan vliegen. 

Maria is mij zeer dankbaar dat ik al zoveel gepland heb. Zij heeft het idioot druk. Ik zal even het schema van vandaag beschrijven: 4:30 op om te zwemmen 6:00 naar school en hele dag lesgeven 18:45 avondeten met mij 20:30 ballet les. Op andere dagen geeft ze 's avonds bijles. Ik snap niet hoe Maria dit volhoudt!

We hebben nu globale schema's voor iedere dag, die natuurlijk best aangepast kunnen worden. Zo staat alles dat we willen doen op het lijstje. Het eten bij Zenola is altijd weer heerlijk en om kwart over acht komt Rick mij ophalen en Maria gaat naar balletles. Ik benijd haar allerminst. 

Over een middagje natuur en naar de dierenarts met Orion

Gisteravond gebeurden er twee dingen waardoor ik direct na het wakker worden op ga bellen. Ten eerste liet Orion zien dat de bobbel in zijn wang hem pijn doet. Ten tweede kreeg ik het voor elkaar een van mijn contactlenzen te breken. 

 

Als eerste bestel ik nieuwe contactlenzen. Gelukkig heb ik nog een oud paar, maar die zijn niet bifocaal. Nu moet ik weer een leesbril dragen. De opticien weet helaas niet of de nieuwe contactlens er voor mijn vertrek zal zijn. Ach, ik overleef ook wel met een leesbril.

De dierenarts wil Orion eerst als noodgeval zien, maar aangezien de zwelling er al sinds zondag zit en niet groter is geworden lijkt het me okay later vandaag te gaan. Op die manier kan Rick ook mee en die heb ik wel nodig met Orion bij de dierenarts. De afspraak wordt voor half zeven gemaakt. 

Rick is inmiddels al boven en ik haast me naar beneden om ontbijt te maken en eten. Ik ben dol op enoki paddenstoelen, die ik een beetje bruin bak. Het bevalt me wel om maar twee soorten paddenstoelen te hebben. 

Natuurlijk is het zodra Rick beneden is tijd voor ons dagelijkse bezoek aan Starbucks. Eerst brengt Rick zijn kleren naar de stomerij daar vlakbij. Nadat we onze koffies hebben opgehaald koop ik een fles groentensap van Greenheart. Tussendoor spelen we Pokemon Go. 

Het is nog voor negenen als we weer thuis zijn. Dat is altijd fijn, dan begin ik niet zo laat aan mijn sportroutine. Daardoor ben ik om kwart over tien al klaar en heb veel tijd om mijn Arabische lessen te doen. 

Rick heeft zijn lunch thuis en ik ga een wrap in collard green bladeren van Sweet Leaf halen. Die vind ik altijd heerlijk. Het is feitelijk een salade, maar mijn brein denkt dat het een wrap is.

Iedere lente ga ik graag naar Bull Run Park waar de Virginia Bluebells bloeien. Ze zijn ook bij bijvoorbeeld Great Falls te vinden, maar in dit park zijn er hele velden van. Ik rijd erheen en parkeer op de grote parkeerplaats. 

Het is nog niet helemaal op zijn hoogtepunt en nog heel rustig. Ik kom maar een handvol mensen tegen. Toch zijn de bloemen al redelijk ver uit. Het blijft een mooi gezicht. Het is ook rustgevend zo vrijwel alleen in de natuur te lopen. 

Onderweg kom ik een oudere dame tegen, die vraagt of ik me hier als vrouw alleen veilig voel. Ik beaam dat, want iemand die kwaad in de zin heeft gaat geen uren wachten in dit park met zo weinig bezoekers. Daar is ze het mee eens. 

Na mijn wandeling zoek ik een van de weinige bankjes op. Ik heb uitzicht op Bull Run (run = rivier hier in het zuiden van het land) en het water kabbelt langs me heen. Het is zo idyllisch. De enige stoornis is de schietbaan vlakbij. Blijkbaar zijn er genoeg mensen, die gaan schieten midden op een woensdagmiddag. 

Na iets meer dan een uur daar gezeten te hebben loop ik terug naar de auto. Het verkeer is slecht en ik neem de tolbanen terug naar huis. Daar kom ik net op tijd binnen om Orion zijn kalmerende medicijnen te geven. 

Aangezien we geen idee hebben hoe lang het dierenartsenbezoek gaat duren bestellen we ons avondeten vroeg. Het wordt een pizza bowl van Papa John's, die Rick op gaat halen. Die zijn altijd weer erg lekker. 

Om kwart over zes zetten we Orion in mijn auto en rijden naar Town & Country Animal Hospital. Gewoonlijk doen we Orion een muilkorf aan, maar dat gaat nu niet met een pijnlijk iets aan zijn snuit. De dokter komt naar buiten om met ons te praten en daarna komt een assistente, die Orion kent, hem halen. 

Hij blaft en springt op haar af en opeens gaat er een lichtje in mij op. Ik wil eens kijken hoe Orion is als ik er niet bij ben. Ik ga in de auto zitten en laat Rick Orion meebrengen. De hond houdt zodra hij me niet meer ziet op met blaffen en is zo mak als een lam opeens! Hij verdedigt mij dus altijd. 

Rick komt met zijn mond open van verbazing terug. Het leek opeens of hij een andere hond had. Nu weet ik al dat Orion rustiger is als ik er niet ben, maar dit was wel heel opvallend. Nu nog een manier vinden dat Orion niet blaft als mensen thuis dichtbij mij komen. 

De dierenarts komt een half uurtje later naar buiten met de mededeling dat Orion een gebroken en ontstoken kies heeft. Die moet eruit en 11 april gaat dat gebeuren. Dan ben ik er niet dus Rick gaat Orion brengen. In de tussentijd krijgt hij antibiotica en pijnstillers. Wat een opluchting, want ik dacht natuurlijk weer meteen het ergste. 

Moe, maar voldaan zijg ik in mijn luie stoel neer. Ik ben zo blij dat er niets ernstigs aan de hand was met mijn hondenkind. Op zulke momenten merk ik pas hoeveel ik van hem houd ondanks al zijn fratsen. 

Over een mooie dinsdag

Na een nacht van heel vreemde dromen wekt Alexa's Disney liedje me weer eens. Volgens mijn Fitbit heb ik goed geslapen, maar voor mijn gevoel was ik veel wakker. Ik voel me dan ook nog moe. Ik weet niet hoe Fitbit meet, maar het is lang niet altijd accuraat. 

Rick komt vroeg naar boven, want hij wil vandaag naar zijn kantoor in Rosslyn. Ik maak en eet mijn ontbijt en dan gaan we naar de Starbucks in het Pan Am Center. We vinden dit dagelijkse uitje dat tijdens de pandemie is ontstaan nog steeds erg gezellig. 

Nadat Rick me weer thuis heeft afgezet ga ik eerst even van onze kersenboom genieten. Helaas is het telkens best winderig en er zijn al bloempjes vanaf gewaaid. Hopelijk is alles nog mooi als Katja, Kevin en Fiona dit weekend komen. 

Dan moet ik weer aan de mini elliptische machine en Scoop geloven. Het is fijn vroeg en ik ben voor tienen al klaar, heerlijk. Nu heb ik goed tijd om mijn brein ook te trainen. Ik doe mijn woordspelletjes en een heel aantal Arabische lessen. 

Alle kleuren in de achtertuin komen langzaamaan uit

Eigenlijk wil ik ergens buitenshuis lunch eten, zodat Orion me niet telkens onderbreekt als ik met Judith praat. Ik kan echter niets bedenken en haal toch maar weer een Subway salade. Die is altijd lekker en als ik voordat ik met Judith ga praten eet houdt Orion zich ook wel koest. 

De virtuele lunch wordt weer super gezellig. We zijn allebei ondersteboven van de zoveelste schietpartij in een school dit jaar. Het is zo ontzettend frustrerend dat er helemaal niets aan wordt gedaan, terwijl het overgrote deel van de Amerikanen tenminste wil dat de AR15 alles vernietigende geweren uit de handel worden genomen.

Als Judith weer aan het werk gaat besluit ik naar het centrum te rijden. Ik ga eens kijken hoe ver de tulpen uit zijn daar. Op een enkele vroege tulp na is dat nog niet het geval. Dan fotografeer ik die vroeg maar.

Het is lekker weer en ik heb wel dorst. Ik bestel een chai ijsthee van Caffe Amouri. Terwijl ik daarop wacht krijg ik een telefoontje van de bank dat mijn euro's en ponden er zijn. Met mijn thee ga ik die meteen maar ophalen. 

Op weg naar huis is er een straat met een hele rij kersenboompjes. Ik stop nog even om daar foto's van te maken. Eigenlijk zoek ik een bij voor mijn natuurfoto, maar die vliegen alleen heel hoog en dus niet op een foto te krijgen. 

Thuis ga ik onze achtertuin in en daar heb ik meer geluk. Een schattig bijtje poseert perfect voor me. Ik ben dol op bijen, zulke schattige en nuttige insecten. 

De reis naar Londen en Parijs nadert met rasse schreden en we hebben nog geen schema gemaakt. Donderdagavond ga ik met Maria eten, maar dan hebben we ook geen tijd om het hele schema in elkaar te zetten. Zij kent de steden helemaal niet en ik wel, dus ik kleur de bezienswaardigheden op de kaarten blauw en zet een voorlopig schema voor elke dag in elkaar. 

Zo gaat de middag snel voorbij en voor ik het weet komt Rick weer binnen lopen. Hij heeft een goede en drukke dag gehad. Ik ben blij dat hij zijn nieuwe kantoor zo leuk vindt, maar ik hoop dat Rick ook nog een aantal dagen per week thuis zal blijven werken. 

De hele dag heb ik al vreemde pijn in mijn benen. Het zal de fibromyalgie wel zijn, maar ik hoop zo dat die pijnen minder gaan worden! Ik vrees een beetje voor het vele wandelen dat we gaan doen. Meestal helpt het tegen de pijn om veel te bewegen dus hopelijk ook volgende week. 

Rick haalt ons avondeten van Plaka Grill. Hun gyro vlees is altijd heerlijk. We smullen en dan is het tijd voor bank hangen en shows kijken.